Hij had het bijna niet gehaald, Ferdinand, zijn moeder ontsloot op tijd maar de navelstreng hing ietwat onhandig om zijn hals. Half stikkend en in paniek, groengeel bont en blauw ter wereld komen, dat doet je wat. Als hij een broek had gehad, dan had hij erin gescheten, nu deed hij zulks in zijn moeder. Bang is Ferdinand al lang niet meer, hij graaft…

Dit verhaal gaat eigenlijk over alle sprookjes, die er nog zijn of ooit hebben bestaan. Maar het zou wel te veel werk worden om het over al die vertellingen te hebben. Daarom vertegenwoordigen we alle verhalen met het ene "springende sprookje," dat overal verscheen en zal verschijnen. Dit springende sprookje komt steeds op de witte wanden van bioscoopzalen…

Mijn bureau staat op dezelfde plek waar jarenlang het bureau van de overleden pastoor stond, de sporen van z’n bureau waren lang zichtbaar in de vloer. Mijn bed staat op dezelfde plek als toentertijd zijn bed. Toen we hier pas woonden probeerde hij mij voordat ik in slaap viel uit m’n bed te duwen. Ik rolde me ruggelings bovenop hem en oefende een…

Ik werd vanmorgen om vier uur wakker en hoorde later op de radio dat er het boekenbal was met de zin van Nescio “jongens waren we, maar aardige jongens”. Meteen dacht ik aan mijn favoriete boek en zette de cd op met het verhaal verteld en luisterde aandachtig en dacht er over er zelf een stukje over te schrijven. Titaantjes verteld over vrienden begin…

Tot in het oneindige tikt mijn tellen weg. Losgeraakt van de werkelijkheid, gedoemd tot een eeuwig grenzeloos bestaan. Waarin elke kans op houvast ontbreekt, en geen enkele communicatie meer aanwezig is. Een nachtmerrie zonder opening naar ontwaken. Verdwaalde alleenzaamheid, verzeild geraakt in een kosmische leegte. Mijn zwarte gat. De laatste jaren…

Af en toe telefoneren we met elkaar, Jef en ik. Er zit echter geen regelmaat in en ook geen dringendheid. Eerder zomaar. Tot op een dag de telefoon rinkelde met een opgewonden Jef aan de andere kant. Of ik hem eens wou begeleiden naar het stadhuis voor een bepaald persoonlijk dossier van hem “dat zijn einde naderde”. Immers, hij miste zijn elektrisch…

Toeval! Er zijn mensen die erin geloven. Anderen dan weer niet. Als je hun vraagt “waarom niet?” halen ze de schouders op en laten ze je zitten met je onbeantwoorde vraag. Hoe dan ook het blijft een gebeurtenis of omstandigheid die vooraf niet voorzien noch gewild is, zegt de “Van Dale”. Het zal je overkomen dat je een overgewaaide boom op je lijf…

Wanhopig probeer ik de schijn op te houden. Met de dag wordt dat moeilijker. Niets is meer wat het lijkt en ik weet niet wat ik er mee aan moet. Het begon een week geleden. Na het wakker worden wierp ik 's ochtends een blik in de spiegel. En zag daar een gezicht. Niet echt het mijne. Ook niet dat van een ander. Het erge was, ik vóelde me die veranderde…

'Wat een rare titel boven dit verhaal' zullen sommige lezers denken. En misschien voelen ze al wat nattigheid. Wat ik nu beleefd heb is bijna niet te geloven. Het is een prachtige dag met een schitterende blauwe lucht, witte wolken en een stralende zon op 1 maart j.l. Een ideale dag om er op uit te trekken na alle bewolkte regendagen. Mijn…

Thuis kijken ze er allang niet meer van op. Ze hebben er een tijd lang om gelachen, maar na jaren is de lol er wel vanaf. Ze hebben het inmiddels geaccepteerd. Bij iedere film, bij Spoorloos, bij Hart in actie. Moeders huilt. Emo-bitch pur sang. Altijd al geweest. Ik was een makkelijk doelwit vroeger. “Pak haar bal maar af, dan gaat ze janken.” En…

"Ik stel voor dat je wat urine naar het laboratorium brengt. Loop maar even mee". Best een toffe ribbroek heeft hij aan, ziet ze terwijl ze achter hem aan wandelt de lange gang door. Haar huisarts heeft net als de meeste dokters zijn witte jas in de kast laten hangen. Gesprekken lopen bij hem altijd uit. Dan staan ze samen voor een grabbelton…

Ik zit in een café en hoor daar twee mannen praten over de politiek. Ik doof daarop meteen mijn theelichtje om vervolgens meteen naar de nooduitgang te vluchten. Daarna ga ik weer naar een ander café waar ik twee mannen hoor praten over voetbal. Ik doof weer het theelichtje en zoek zo snel ik kan weer een nooduitgang. Dan ga ik weer naar een ander…

Op een warme zondagmiddag fiets ik door Amsterdam. Veel mensen hebben vakantie en op een dag als deze zijn de terrasjes vol en is het druk op straat. Met moeite beweeg ik mij door het verkeer; druk bellend moet er voor vanavond worden afgesproken in één of ander park of dansgelegenheid en een man op zijn fiets, haastig op weg naar zijn werk past natuurlijk…

Ik speel al jaren gitaar en muziek maken op de computer lijkt mij, na het zien van een documentaire over Jan Akkerman, fantastisch; je eigen studio thuis! Zelf heb ik totaal geen verstand van computers en ik hoop dan ook dat de man in de computerwinkel mij verder kan helpen. Ik leg uit wat ik ongeveer wil gaan doen en hij gaat aan de slag. Na een…

Annelie, een meisje van twaalf jaar, lag 's avonds in bed te lezen. Over haar hoofdkussen scheen het licht van een waggelend kaarsvlammetje. Want kaarsen, dat gaf Annelie innige vreugde. Het milde schijnsel maakte haar slaapkamer tot een zo vredig vertrek. Annelie stond ergens in een groot, donker bos. Het was een frisse nacht. Het bange meisje…

‘Zo, dus u bent Pieters vader.’ ‘Piet Wervers, om u te dienen.’ ‘Ik ben Johanna Bellavista. Lerares Engels.’ Ze keek de man over haar bril aan, die ze op de top van haar neus had geschoven. Een man in een geblokt overhemd, zoals die door de houthakkers in Canada worden gedragen. Hij reageerde niet op haar naam, wat voor hem sprak. Sommigen moesten…

Het eiken- en beukenbos was vol geritsel en zomergeuren. Lichtvlekken van de heldere maannacht gaven glans aan heel wat bomen. Wout, de oude landloper, sjokte tussen de hoge stammen door. "Ik ga maar weer eens in die verlaten houten hut bij het bosmeertje slapen," dacht de moede man. "Lang geleden, in mijn jonge jaren, heb ik daar vaak overnacht…

Ze was ronduit onaantrekkelijk. In de druilerige regen, van die regen die het hele land in triestheid onderdompelt, stond ze in de schemering van de vallende avond te wachten op de trein. Doorweekt staarde ze peinzend voor zich uit, in diepe gedachten, haar blik gericht op een punt ver voorbij de horizon. Lelijk kon je haar niet noemen, ze bezat…

In het café stelt mijn vriend George zijn nieuwe liefde Noortje voor. Als ze naar het toilet is, fluistert hij: “Henry, dit is m’n grote liefde, wat vindt je van haar”. Zonder helderziend te zijn kan ik het vervolg van de relatie voorspellen en ik heb meer dan genoeg van George die maar niet volwassen wil worden. “George dit is je zoveelste grote…

Ooit ga ik aan een tafel zitten en schrijf hoe ze naar jong gras ruikt. De lentegeur die hangt boven dauw in een meiveld tussen dromende dorpen onder voorzichtig zonlicht, brengt haar als vanzelf bij mij. Niet dat het nodig is dit vast te leggen. Zij blijft toch wel licht geven. Ook als niemand leest dat ze dat kan. Het is mijn eigen donker dat hunkert…