Op het strand van Callantsoog fantaseert de jongen van een jaar of acht, op de grens van water en land, zijn wereld in vochtig zand, hij praat in zichzelf, teruggetrokken in een fictionele droom. Ik zit op een paar meter afstand toe te kijken, versta hem niet woordelijk, maar begrijp hem heel goed. Soms treft een ramp zijn wereld omdat iemand niet…

Hebben jullie dat ook wel eens, ineens door een bepaalde situatie of gebeurtenis herinner je je weer een voorval van lang geleden en je weet dat je dit moet opschrijven voordat deze herinnering weer verdwenen is. Door het zien van een grote zwarte hond dacht ik onlangs ineens weer aan Brutus, een van de eerste honden uit mijn jeugd die indruk op mij…

Ik sta op het station. Naast mij is een vrouw druk aan het bellen. Uit de kiosk komt een zakenman met een mobieltje aan het oor. Hij heeft het niet over de boodschappen, zoals de vrouw, maar over de kansen van die 'superdeal'. Ze ijsberen beiden om mij heen en proberen boven elkaar uit te komen. Ik lijk wel een prooi, omringd door haaien. Ik gaap…

Toen we het huis in Frankrijk kochten, moest ik nog vaak denken aan het eerste huisje dat ik kocht. Het was een oud boeren huisje in Hem, een dorp in Noord Holland. Met dat huis was iets geks aan de hand. Regelmatig werd er midden in de nacht aan de deur geklopt en als ik dan uit het raam keek, bleek er niemand te zijn. Ook hoorden we regelmatig…

Poes Mickey is van zijn troon gestoten. Door Maarten. Ja, allicht. Poes Mickey kotst zijn eten wel verdacht vaak uit de laatste tijd. Soms op een plek waar wij het nog niet hadden ontdekt (‘hè getverderrie, nee toch precies op de snoeren achter de gordijnen!’) Soms op een niet te missen plek midden in de kamer. Al naar het uitkomt loopt Moon…

Wat zijn ze prettig opwindend, de schaatsolympiërs. Ik leef in vele toonaarden hevig mee. Ouderwets met ook thuis eindelijk weer een winters decor. Bij Sven Kramer sprongen we juichend een gat in de rondte na zijn finish. Heerlijk primitief. De valse schaamte is voor later. Arme Stefan Groothuis, weer 4e op de 1000m. Met de sprintdames heb ik…

Bij Paulines wat overijlde aanbod aan mij om Liesje in haar huis op te nemen was een aantal logistieke problemen buiten beschouwing gebleven. Ze had een toko, die gerund moest worden, zoals dat in het hedendaags jargon heet. Ze keek me schattend aan. ‘Wat wil jij?’ ‘Ik ben je tweede man.’ Ze grijnsde. ‘Ik heb niet eens een eerste man. Maar ik begrijp…

'Every poem is a peaceful piece of wood' William Butler Yeats In het grote Westhove, wanneer er niets te vechten viel, hun bogen konden niet altijd...doken zij piemelnaakt de koude golven in, kijk eens hoe klein die stoere slurfen werden, aandoenlijke gambagarnalen. Dan dronken de dikke, elegant geklede tempeliers zichzelf tot de vlakte van de Zeeuwse…

Kinderen met hun sterke verbeelding wanen zich in een gevaarlijk en eindeloos bos. Tijdens hun speurtocht worden ze beloerd door heksen en kwaadaardige tovenaars... Moeten ze daar tegen strijden? Welwillende aardmannetjes komen tevoorschijn en helpen. Alles komt goed. Veel mensen werken hard en onder spanning. Met klagende scherts wordt gezegd: "…

Als een prooi van de lichtvoetigheid, nooit eens woeste geilheid omgebouwd tot hoogste daad van liefde, nooit een druppel, alleen de droge, dorstige straten van een versleten Harar, bendeleden van graatmagere, wolfachtig huilende honden en een dronken slaaf die wijken moet. De stemmen van vroeger pijnigen hem als water in de zon met grijze baard, zijn…

Als prooi van de lichtvoetigheid, nooit eens geilheid omgebouwd tot hoogste daad van liefde, nooit een druppel, alleen de droge straten van Harar, graatmagere honden en een dronken slaaf die wijken moet. De stemmen van vroeger pijnigen mij als water in de zon, mijn ogen verbranden in de lava van een uitzichtloze nagalm. Hij ziet de oogst van gewillige…

Die roze kern van zachtheid, waar de hersenloze, harteloze massa niet tegen kon en erger nog. Welk een groot onrecht is hem aangedaan, nu wij meer dan een eeuw later er nog van kotsen! De armoede en het ongeluk, de schande treft heel de geestelijke wereld. Net zolang tot allen hem liefhebben. Voor een man die graag met woorden goochelde, is een woordeloze…

De bedrijvige mensen met hun aangepaste manieren en hun onderliggende benepenheid, angst voor iedere wilde vorm van passie. Hij daalde af in de sombere krochten van de dwaze onderwereld, als een heroïsche kapitein die bij het onherroepelijke zinken van zijn dierbare schip nog snel naar de buik van het schip holt om de voorraad drank naar achteren te…

Met een zwaar hart nam ik Pauline mee naar huis. Ze was van mening dat haar logee haar eerst even moest leren kennen voor ze bij haar kwam wonen. Ik had daar zo mijn bedenkingen bij, want Pauline is op het eerste gezicht een imposante vrouw. Groot, met een heldere, ver dragende stem. Hoewel de Pauline, die ik nu de kamer mee in nam waar Liesje zat…

“Ik vind dit heerlijk werk”. De man trekt even aan zijn sigaret en blaast met toegeknepen ogen een grote wolk uit. Ik zie dat hij het meent. Hij staat in de deuropening, kijkt me vriendelijk aan en verschikt wat aan zijn haar. Een rode spoeling, schat ik. “Ik doe ook nog ander werk hoor, ben leraar maar dit doe ik erbij als ontspanning”. De man kijkt…

En ik dacht, feeërieke armoedzaaier, dit moet de vrouw uit het sprookje zijn, prikkend spinnewiel, want zij hief een pen hoog in de lucht, adem, diep in mijn aura, blauw, en ze zei dat ik, doelwit, kan toveren! Ik kan dus toveren met een pen, maar ik dacht, jij met beelden en ik nam de pen uit haar hand, toverde een oase en een hete bron en wij als…

Ik zag de afdaling van Pauline na haar bad met enige zorg tegemoet. Overdag zag ik genoeg van haar om te weten dat ze weliswaar fors, doch fraai was opgezet. Maar ik had me voor niets opgewonden. Ik zag haar van boven de trap gradueel naar beneden komen. Het eerste was een paar slofjes met pompoenen er op zichtbaar, een kenmerk van huiselijkheid.…

Een boerenlul uit de provincie en zonder pretenties, zonder buitensporig pauwgedrag. Wat was, wat was mijn leven eenvoudiger geweest, meer hanteerbaar. Wat had ik de jaloerse aasgieren beter kunnen afschrikken of in hun schubbenstrot bijten. Vergeef mij, God, ik ben volstrekte chaos, het totaal onverwachtse, de vette dandy in zijn onvergeeflijke rijk…

Liesje is mij overkomen. De ene dag was ze vol levenslust en ondeugd, de volgende staarde ze langs me heen, kwijlend. Huilen ook. Soms schreeuwen, machteloos. Onpeilbaar verdriet, wat ze niet kon verwoorden, hoe ik ook vroeg en tastte. Dan uren lang haar hoofd schudden. Niet eten. Dagen gezocht tot ik op de pannenkoeken kwam. Uren staren naar me.…

Nog 5 minuten. Ik staar naar de grote stationsklok en volg de wijzer per seconde. Vijf minuten duren lang als je tot het puntje van je neus in een sjaal gewikkeld bent, en een ijzige kou in je kuiten bijt. Geen hoek in de buurt om de snijdende wind te misleiden. Ik vouw mijn jas om mijn benen, en sta er nu bij alsof ik naar het toilet moet. Het kan…