We gaan varen naar Enkhuizen en vandaar uit naar Hindelopen, Friesland. Is het plan. Ligt er nog een plaatsje eerder T.? ‘Jawel Stavoren. Maar dat is niks joh’. We vertrekken. Eerst weer uit ´de parkeerplek´ zien te komen. Motor aan. Boeien binnenboord. Hoorn is een mooie plaats. Langzaam verwijderen we ons van de haven. Om ons heen al dat water…

Woestijnzand schuurt zijn oude huid, de groeven alsmaar dieper in zijn gelooide blote voeten. Golvend goud ligt voor het grijpen, het interesseert hem niet. Kristal is wat hij zoekt, een olijfboom, handen om in te knijpen. Wit gepleisterde huizen, ranke druivenstokken op de blauwe heuvels. Geuren van brood en honing in de huid van Rachel. Haar…

Mijn weg…… Donkere dagen kunnen je zomaar overvallen. Dagen waarin de weg die moet worden gegaan je niet duidelijk is. Zo zat ik daar eenzaam en alleen op het perron. Meer dan tien sporen telde het station. Reizigers liepen van het ene naar het andere. Daartussen zat ik. Als een eenzame vrouw tussen al het gewemel van mensen. En niemand die me schijnbaar…

De berm glijdt af, in de richting van het donkere water. Een buffer tussen twee werelden verbrokkelt en verdwijnt in het kanaal, dat oeverloos voortkabbelt. Het asfalt scheurt, verzakt en dreigt te volgen. De weg beseft de juistheid van zijn naam en geeft gehoor.…

In een klein plaatsje bij Brescia in Noord Italië geeft men dit jaar een heel bijzondere invulling aan de kerstgedachte. Onder de naam 'White Christmas' wordt van eind november tot en met 24 december jacht gemaakt op de gekleurde medemens. Deze mensen worden opgepakt en wie wordt gevonden zonder, of met een verlopen verblijfsvergunning wordt direct…

"Le sentiment de l'existence" Rousseau Het is er mistig van de rook. Hij loert naar een paar beeldschone meisjes, die opvallend giechelen. Wanneer een van de meisjes naar hem kijkt, kijkt hij brutaal terug, wat een afstotend effect heeft, precies wat hij wil bereiken, al zou het liefste bij haar wegkruipen. Met een schaar haar rode BH-bandjes losknippen…

Met mijn korte beentjes leek het pad eindeloos. Stapje voor stapje kwam ik dichterbij mijn doel, de deur van mevrouw De Jong. Ik liep zonder te kloppen naar binnen. “Hallo, hier ben ik weer”, riep ik vrolijk. Mevrouw De Jong keek op van haar wasgoed en was zichtbaar verrast me te zien. “Hoe kom jij hier nu dan?” vroeg ze, “Mag je zomaar alleen over…

Thuishaven en vangnet. De spin zoekt zijn hoek, in het verborgene creëert hij zijn web. Zijn grote vijand is de mens, met een onstilbare behoefte aan controle. Zelfs de meest verborgen schaduwplekken ontkomen niet aan diens ingrijpen. In één rats gaat daar dan het grootse werk. Opnieuw beginnen is het credo, een spin is een geduldig dier. Ook ik…

Bij ons in Oost-Groningen aan de Duitse grens ligt een bosrijk gebied. Als kind was ik geboeid door verhalen dat er midden in het bos een kluizenaar woonde in een hol onder de grond. Iedereen in het dorp kende het verhaal van kluizenaar Harm. Later hoorden we dat de gemeente op die plek een hut voor hem had gebouwd en dat moest m’n grootmoeder zien…

"Meneer Trawant?" Ik schrok op uit de krant die al een tijdje werkeloos op mijn schoot lag. Zo lang zat ik al in deze wachtkamer, die zijn naam weer eens uitbundig eer aandeed. Er had inmiddels alweer een heel nieuwe lichting patiënten plaatsgenomen op de kale harde zittingen sinds ik drie kwartier geleden was aangekomen. Ik had afscheid genomen…

In de keuken ben ik geen groot talent. Italiaanse gerechten gaan nog wel, daar heb ik echt mijn best voor moeten doen, anders had ik het er niet lang uitgehouden, maar de Hollandse pot blijft voor mij net zoiets als wiskunde. In mijn familie kookten de mannen. Twee broers van mijn vader waren echte topkoks in hun tijd (de een schreef recepten voor…

Zet Arthur Rimbaud in Luxor een rode bol op zijn neus en hij is ook een rondtollende clown, net als iedereen die voor clown speelt, maar dat denk je maar, want ook clowns verschillen onderling en behalve een grote, beroemde clown was Rimbaud een grote lieveling van de goden. Vooral Re hield van hem, toen de kennis brak in zijn wijze hoofd, brak…

“Nou, ga zelf maar kijken dan, als je me niet gelooft!” De woorden galmen na in mijn hoofd. Straks komt Merel mij zoeken, ik moet hier weg en gauw! Op mijn tenen – de planken mogen niet kraken - haast ik mij naar de overloop en vlucht Wiesjes kamer in, die zich bevindt aan het eind van de gang. De spiegel aan de wand brengt mij weer terug in…

De man schuifelde over het grind, zwaar leunend op zijn wandelstok. Hij overzag de banken rond de vijver. Die waren allemaal bezet. Zuchtend liep hij door. Hij hoorde een stem achter zich. ‘Meneer?’ Hij keek om. Een dame wenkte hem. ‘Als u wilt kan ik wel een beetje opschuiven.’ Ze leek wel een aardig mens. Keurig in een mantelpak en een batik…

Het leven op kamers op verschillende adressen in m’n studietijd leidde tot verkenning en zoeken naar sociaal contact in de nieuwe omgeving en al gauw kwam het via lichaamstaal tot flirten op afstand met een meisje dat aan de overkant woont met zicht op elkaars ramen, want nieuwsgierigheid naar een nieuwkomer is er ook bij de dames. Ik maakte de spannende…

Abrupt stopt het pad. In de diepte vervolgt de route. Ter overbrugging hangt een ladder aan de rotswand. Het schrikt af en lokt tegelijk. Ik besluit tot pauze. Eten, drinken en bezinken, terug- of doorgaan. Trede voor trede daal ik af. Beneden aangekomen kan ik de markering terugvinden op grote brokken steen, richting sneeuw en ijs. Af en toe een…

Even langs het gezondheidscentrum dacht hij, een griepprik halen. Nou dat éven werd dan toch wel ietsie langer. Een rij tot plusminus 150 meter buiten het gezondheidscentrum stond al te wachten. Maar, hij had een warm colbertje aan en bovendien scheen er ook nog een vaal oktoberzonnetje. Bovendien had hij alle tijd van de wereld en stonden er bekenden…

Onze pas gescheiden buurman Bob, een lange dunne boom van een leptosoom zit, zo gauw het weer het toelaat met een flinke voorraad bier in de tuin en praat en telefoneert met luide stem, zodat de buren het zowel binnens- als buitenshuis horen. Als iemand hem er op attent maakt, zegt hij dat hij geen geheimen heeft en wij onze oren niet zo moeten spitsen…

Het is een dag van nare smaken in de mond. Herman van Veen belaagd en bedreigd door PVV-aanhangers omdat hij het waagt hun eenmansbeweging met die van Mussert uit de jaren 30 te vergelijken. De toon van de reacties op de uitspraken van van Veen bevestigt het beeld van een rancuneuze en snel ontvlambare 'fremdkörperfeindliche' organisatie die gek…

Een zandstorm vlak boven de grond. Gezandstraald word ik, lopend langs de zee met opkomend tij. Onverwacht geniepig zijn de uitlopers. Het water kruipt waar het gaan kan, neemt in beslag waar het een kans ziet. Afnemend en toenemend in een constante beweging. De wind leeft zich uit in al zijn kracht. Hij raakt mij en vraagt om mijn tegenwicht, is op…