In het kleine authentieke, dorpje stond aan de rand van het pleintje een bankje. Meestal bezet door oudere mannetjes uit het dorp en af en toe schoof er weleens een jongeman aan.
De jeugd had hier nog respect voor de ouderen. De gemoedelijkheid en het tempo van het alledaagse leven in dit in het diepe zuiden gelegen dorpje liet nog ruimte voor liefdevolle aandacht voor de ouderen.
Op een warme lome dag overviel een jongeman een alleen op het bankje zittende opa met een totaal onverwachte…

In 1979 sta ik als vijftienjarige jongen in de rechtbank aan de Noordsingel in Rotterdam om te worden veroordeeld door een oud grijsharig uitziend vrouwelijk krom gezeten lijk met ziekenfondsbril en een afschuwelijke foto van onze koningin in het blauw achter haar, tot twee maanden voorwaardelijk en twee maanden onvoorwaardelijk, inzake van twee inbraken waarvan er een op heterdaad betrapt een en ander door verraad.
En om het mij niet te gemakkelijk te maken stuurde zij mij naar het kamp Vught…

We hadden net getekend voor de kogel bij eventuele ontsnapping en hadden onze cellen ingeruimd om daarna de weg te vinden in deze voor mij in ieder geval nieuwe omgeving, ik was pas 15 jaar en zogenaamd in een jeugdgevangenis met straffe maatregelen geplaatst.
Na de afwas en wat zakelijke afspraken omtrent de verkoop van de eventueel overblijvende hasjiesj moesten we ons snel na een jointje op de w.c. gerookt te hebben, welke uit de voorraad van Appies Marrok kwam daar de Afghaanse hasj mijn…

Mijn opa kende oude verhalen, hele oude verhalen waarvan de betekenis ook vandaag de dag misschien nog steeds hun waarde hebben. Dit verhaal gaat als volgt:

‘Is het nog ver’, vroeg de jonge reiziger aan de eenvoudige landbouwer die z’n gewassen stond te bewerken.
‘Wat is ver jongeman? Hangt er vanaf waar je naar toe wil’, wist de landbouwer.…

Volgens mij waren de buitenlandse bezoekers die in de Beekse Bergen gezellig met z’n allen tussen de luipaarden dachten te gaan lopen, aardig de weg kwijt! Net zo als de persoon die vandaag de auto parkeerde, zijn alarmlichten aanzette en vervolgens een winkel inliep, zijn kind achterlatend in de auto! Daar waar menig persoon nu bij het laatste denkt: dat kan best, deze persoon parkeerde niet op een daarvoor bestemde plaats, maar aan de kant van de enorm drukke rijweg!
Mensen worden allengs…

Een mooie parabel waarbij een priester een lokale Afrikaanse visser probeert te stimuleren het anders aan te pakken.
De visser zit met z’n hengeltje in de schaduw van een boom en probeert van daaruit z’n dagelijkse kostje bij elkaar te hengelen. De priester wijst hem erop dat hij veel beter een kano kan bouwen en zo meer vis kan vangen. Wat hij te veel vangt kan hij verkopen en met het verdiende geld, een nog grotere boot bouwen: meer vis vangen, personeel in dienst nemen en voor hem laten…

Met Carla, een buurvrouw van verderop, loop ik wel eens een heel rondje door het bos. De laatste keren iets minder vaak moet ik toegeven, ze heeft het vermoedelijk druk of ze loopt op andere tijden haar rondje met haar dalmatiër.
Zelf loop ik ook niet meer op vaste tijden. Omdat je wel vaker met elkaar spreekt en alle koetjes en kalfjes de revue zijn gepasseerd, komen er zo af en toe onderwerpen op tafel waarvan je nou niet één twee drie denkt, dat lijkt me nou eens een lekker onderwerp om…

Er was eens een jongetje, zo’n jongetje dat altijd een beetje zielig dwars lag. Dat nooit ergens het nut van inzag. Als moeder zei, je moet je handjes voor het eten wassen, deed hij dat soms gewoon niet. Hij vond het onzin, want hij at ze immers niet op.
‘Kom jongen ga nu eens naar buiten, voetballen met de anderen.’ Hij deed het niet, want hij speelde al op z’n computer.
Het jongetje was dwars en wars van alles wat normaal was en of goed voor hem. Waarom het jongetje zo deed, niemand…

In vele gevallen betreffende mijn denken en handelen ben ik consequent. Nú blijkt weer eens te meer dat ik nooit van mijn leven tot op heden écht standvastig ben gebleven.
Dit oprecht bedoeld verslag is in beginsel niet mijn idee. Joanan Rutgers schreef onlangs onder mijn inzending “Vacuüm” in zijn reactie o.a.: “. . . Of laat ons eens weten hoe het is om als Duitser met zo'n collectief schuldbewustzijn inzake de Tweede Wereldoorlog te zitten opgescheept. . . “ Mijn antwoord daarop…

Ze legt een klein paars bloemetje neer bij de foto... Het is een wild viooltje. Wild in de zin van vrij. Ze vond het tussen de stenen die ooit haar thuis omhulden. Vandaag is ze voor het eerst terug gegaan naar dat stukje Rotterdam, waar ze vijf jaar geleden haar prachtige en complete leven verloor. Vandaag durfde ze het aan om de confrontatie met het verlies aan te gaan en het verleden toe te laten in het heden. Het paarse bloemetje stak fel af tegen de grauwheid van de gebombeerde huizen, en…

Ben ik vertwijfeld?
Welnee!
Ik heb alleen maar de vader…. En de moeder van alle catastrofe reacties.
Gelukkig zit er geen glas in de deur.…

Iets meer dan elf jaar geleden (op 15 maart 2007) schreef ik mijn beschouwing (nr. 70) “De smidse”. In de loop van de daarop volgende tijd leverde het mij de bijnaam ‘De Lettersmid’ op.
Naast het feit, dat ik het niet erg vond dat mijn ego werd gestreeld bestond er voor de lezer een niet te vermoeden relatie met mijn beroep van letterzetter, dat ik vroeger uitoefende. Bijna ongemerkt ontstond er in mijn brein een virtuele kopie van de smidse, compleet met Toni die uitgebreid in de…

Wu wei, wu wei, wat hebben we nou weer aan onze fiets hangen zult U wel of niet denken. Wat bedoelt hij daar nou weer mee?
Het zal wel over een of ander familielid van de tegenwoordig wereldberoemde en alom terecht geprezen conceptuele kunstenaar Ai Weiwei gaan. Die kunstenaar wiens kunst tenminste nog te begrijpen is. U weet wel die man die hele wanden heeft vol gehangen met foto’s gemaakt met z’n mobieltje. Foto’s van gezichten van vluchtelingen die verdriet, radeloosheid, wanhoop en…

Het kleinzoontje vroeg aan z’n opa: ‘Wat is dat nu precies opa, selectieve verontwaardiging?’ De opa ging erbij zitten en dacht na en overdacht alle kanten van de zaak die hij zo een twee drie bij zich zag opdagen. Verdorie dacht hij, wat een rotvraag eigenlijk en een verschrikkelijke vraag om die eerlijk te beantwoorden.
Het antwoord legt immers de ziel van ons denken en voelen bloot. Iets wat we eigenlijk niet willen en niet wensen te zien.
Hij moest gelijk denken aan de aanslag in…

(vervolg op 'De Sprong', zie Biografie)
Liselore werd door de golven van de zee meegenomen naar de bodem van het helderblauwe water. Ze had de harde klap op de rotsen nauwelijks gevoeld. Het zachte water streelde helend haar pijnlijke wonden. Helderrood bloed vermengde zich met zeewieren, krabben en koraal. De jonge heks was zich nog steeds vaag bewust van een zacht gehuil van een wolf. Het geluid klonk ergens in de verte, gedempt door het water. Ze wilde haar ogen openen, maar wist niet zeker…

Dringend was ik toe aan wat kleding, kijk slipjes zijn zo gekocht maar voor de iets andere kledij ga ik dan nog het liefste gewoon naar de winkel. C&A heeft dan mijn voorkeur en zo togen we (manlief gaat graag mee op dit soort tripjes) naar het winkelcentrum iets verderop dan ons eigen winkelcentrum bijna aan het einde van de straat.
Vorige week kocht ik er een paar broeken, op dat moment nog niet wetend dat we in de week erna voor hoge kosten kwamen te staan, maar dat terzijde. Ik pas…

Hè hè, zaterdagmorgen, lekker rustig aan – broodje uit de oven, lekker muziekje aan en een heerlijk lekker bakje ochtendthee. Ik laat de thee even lekker trekken en terwijl ik het zakje eruit hengel, zie ik op het labeltje weer zo’n onbeschaamde bemoeizuchtige vraag staan, uit de categorie:
- Wat is jouw favoriete seizoen?
- Met wie zou jij (weet ik wat) het weleens willen doen?
- Wat vind jij het lekkerst uit de Oosterse keuken?…

Wat leven wij toch in een onvoorstelbaar snel veranderende wereld. Terugdenkend aan mijn ouders, begint het begrip dat ze vooral de technologische ontwikkelingen amper konden volgen, steeds meer invoelbaar en tastbaar te worden.
De herinnering aan toen de eerste wasmachine kwam. Het was eigenlijk meer een halfautomaat. In het apparaat(een bovenlader) zat een stervormig element wat enkele malen naar links draaide en dit afwisselde met het enkele malen draaien naar rechts. Als klein ventje vond…

Mévrouw!
Ze aarzelt nog tussen haar privé, ‘wat mot je van me eikel’, blik en het gespeeld servicegerichte van de cursus klantvriendelijkheid, met rollenspel. Ze komt ook net naar binnen lopen in haar jas met het vrolijke logo en de geur van de haastige laatste sigaret nog om haar heen.
Ik sta voor de broodjes en denk even aan George Baker die een tijdje terug nog met de Lidl Brown Bag door de winkel stumperde om zijn one hit wonder tot op de laatste druppel uit te melken. En altijd met…

Midden op het eiland Java staat de tempel Boroboedoer, waar eens een geheimzinnige, maar geluidloze stem omheen waarde.
Deze onhoorbare klank kreeg lust om te vertrekken. Ze zweefde over de zee, langs de kusten van de Indische Oceaan, naar het Westen toe. Onder het reizen kreeg ze allerlei ingevingen van geestelijke aard. Allerlei ingewikkelde gedachten en vragen zonder antwoord schoten door haar heen.
Misschien bleef ze daarom rond kringelen boven India, het land van mystiek en magie. Maar dat…