Ik woon tegenover een station in de Randstad. Een doorsnee NS-station met een taxistandplaats, een bushalte met bijbehorende abri verlucht met Doutzen Kroes en een continu schuimbekkende fontein vanwege een overdosis Witte Reus gedoneerd door de OV-schooljeugd. Naast de ingang bevindt zich een AKO voor mijn dagelijks leesvoer en belendend een bloemenkiosk…

De Middellandse zee heeft bij het opgaan en het ondergaan van de zon een rijkdom van kleuren. Paars, oranje, diep groen en pastelblauw deinen rustig voort, gaan vloeiend in elkaar over. O, dat mooie zeiljacht voer 's avonds zo graag naar het Westen, mee met de ondergaande zon. 's Morgens was het leuker om in Oostelijke richting te gaan, de rijzende…

Bij mijn zoveelste speurtocht op zolder naar tastbare herinneringen uit mijn jeugd, vond ik een oefenboekje met rekentafels voor het basisonderwijs uit de jaren ’50 van Uitgeverij W.J.Thieme & Cie – Zutphen, verfraaid met illustraties van Bep Reith. Maar maag en geest kwamen simultaan in opstand bij het zien van die verbleekte oranje kaft met die gebrilde…

Tot voor kort hadden zolders een nostalgische aantrekkingskracht op mij. Stoffige relikwieën uit het verleden die herinneringen oproepen of van emotionele waarde zijn, hebben altijd mijn belangstelling gehad. Urenlang kon ik op de vliering rondstruinen totdat het kortgeleden mijn leven voorgoed veranderde. Mijn aandacht werd getrokken door een grote…

Gedrieën liepen ze daarop terug naar de galerij, lieten zich in de fauteuils zakken waarna Fanny een nieuwe pot thee en een kan limonade liet aanrukken door de huisjongen. Ze herademden. Het was benauwd. Er hing onweer in de lucht. ‘Gaat het een beetje, jongen? Wies keek Nicky bezorgd aan. ‘Dat was even schrikken niet? Krissen, daar moet je mee…

Op Java, een van de eilanden in de Indische Archipel, oftewel de Gordel van Smaragd gebeurden soms onverklaarbare dingen, zoals in de jaren dertig van de 20e eeuw, toen de kleine Nicky na de middagrust aan de voeten van zijn moeder op de voorgalerij van de overbuurvrouw zat. De dames wuifden zich wat koelte toe met hun waaiers. Zij dronken thee en hij…

Een paar jaar geleden werd ik door de Hogeschool Utrecht gevraagd een gastcollege te houden voor de werkveldoriëntatie van eerstejaars Personeel & Arbeid studenten. Een college met verplichte aanwezigheid welteverstaan. Bij de woorden verplicht en eerstejaars gierde de adrenaline al door mijn lijf. Terugdenkend aan mijn eigen eerstejaars verplichte…

Reactie op de mededeling dat ik de gelukkige winnaar ben geworden in het prijzenfestijn van Readers Digest. T.a.v. Susan de Groot, Manager Prijzenfestijnen Hallo Susan, Gisteren de grote gele enveloppe mogen ontvangen waarop met hoofdletters stond vermeld dat ik de gelukkige prijswinnaar was in jullie prijzenfestijn. Ik was zo nerveus bij het…

Mijn naam is Serpent (1) Ik weet wat tolerantie is. Ik heb geleefd onder ondraaglijke omstandigheden. Onder het juk van dictators. In de tijgerkooien van Vietnam. Diep in de gewelven van de Aarde waar geen licht doordringt, waar de lucht bedorven is, waar de ratten 's nachts over mijn gezicht liepen op zoek naar etensresten of lichaamsvocht. Ook…

Het schip legde ergens aan de Westkust van Zuid-Amerika aan. "Breng jij maar eens alle zakken vol cement naar buiten en het dek op," bromde de bootsman tegen Reinier. "Dit schip wil ik nooit meer zien!" raasde Reinier, die liever weer zwerver wilde zijn. Bliksemsnel rende hij de loopplank af, weg van de haven. In wilde draf ging het door vele…

Reinier de landloper stapte moeizaam voort door de sneeuwstorm. Vliegende vlokken plaagden zijn hals en gezicht. Zelfs in dit wijde veld kon je maar een klein eindje voor je uit zien. Hier en daar was nog een schimmige vorm zichtbaar. Een eenzaam huis of een boom? Tenslotte zakte Reinier zuchtend in elkaar, helemaal uitgeput. "O wee, hier zal ik…

Ze kwam de winkel binnen en zag de jas hangen, een jas die ze móest passen, zo'n gewatteerde tot op de kuit, zalig warm natuurlijk en deed intussen haar jas uit, hing die over het rek waar al die prachtige jassen hingen, maar slechts eentje met een mooie turquoise afwerking. Wat een pracht jas, ze haalde hem van het knaapje, hing ook dat terug en…

Iedereen kent ze wel, de straatverkopers die in elke stad de meest strategische plekken weten te vinden, waar ze naar hartenlust op het winkelend publiek kunnen jagen. Van abonnementen op kranten, tv-gidsen, energieleveranciers en telefoonproviders tot donateurschap voor goede doelen, het aanbod is zeer uiteenlopend. Met plaatsvervangende schaamte…

Rekenen, zoals vroeger wordt allang geen rekenles meer genoemd en valt daardoor niet meer automatisch onder de noemer: we hebben rekenles, want nú wordt er gerekend met een machine, ofwel een calculator. Makkelijk? Natuurlijk wel, maar ik hoor in gedachten nog het opdreunen van de tafels. Rekenen is blijkbaar geen vanzelfsprekendheid meer, met moeite…

In de tram onderweg naar huis, zie ik een ouder echtpaar verschrikt opkijken wanneer een jongen helemaal gekleed in het zwart met bijpassend geverfde haren en make-up tegenover hun plaatsneemt. De hondenlijn, waar hun al net zo grijzende hondje aan vastzit, wordt snel met een korte ruk aangehaald om plaats te maken voor dit indrukwekkende gevaarte.…

Onderweg in de tram naar een zakelijke afspraak hoor ik ineens een stem uit het verleden. Ik weet de vriendelijke stem, die mij met een licht buitenlands accent vraagt hoe het gaat, niet gelijk te plaatsen. Iedereen die ik in deze stad tegen zou kunnen komen, zit op een tijdstip en dag als deze ergens op kantoor. Terwijl ik opkijk van het papierwerk…

Levendig herinner ik mij die dag. Bij ons in de straat was bijna iedereen op straat om de bevrijding te vieren. Na vijf jaar bezetting door de Duitsers was feest vieren echt nodig. Zo aardig waren de nazi's niet. Vooral in de winter van 1944 liet de bezetter geen voedsel meer toe in het westen van Nederland. De boeren op het platteland konden nog zelf…

Het is stralend weer in Geleen en Erik opent zijn snackbar 'Lusthof', terwijl hij kriebelt aan zijn jeukende kuiten. Bij heet weer hebben de mensen vaak geen trek in vette snacks, maar hij houdt de moed erin, ondanks een dreigend faillissement. Hij weet er alles van en het baart hem grote kopzorgen. Zijn vrouw Maaike snauwt hem af en zit hem achter…

Met onrustgevoelens zat ik veertien dagen geleden tegenover mijn huisarts. De dokter onderzocht me en zei: ''Het is je eigen schuld, Niesse. Hoeveel borrels drink je?'' ''Voor het warm eten krijg ik van kenau Alie één borrel en na het journaal nog een kopje thee en om tien uur naar boven. Eerst geef ze mij nog een lepel levertraan en dan onder…

Ik ken mannen die met hun eigen handen een mini stoomlocomotief bouwen en tussendoor ook nog eens de verbouwing van een pittoreske ruïne succesvol afronden. Die voor geen enkele electriekklus terugschrikken, door het hele huis draden trekken en al koffieleutend polen ontbloten zonder de stroom eraf te halen. Mannen die routineus loodrechte touwtjes…