‘Hoi Kysia, heb jij hem al ontmoet?’
‘Welke hem bedoel je Hans,’ vraag ze nieuwsgierig. ‘Hallo, je maakt mij niet wijs dat je nog niets gehoord heb van en over Xenos!’ ‘Xenos wie?’ ‘Xenos de wolf!’

‘Nou, om eerlijk te wezen, nee ik zou niet weten van hoe, wat of wie.’…

En natuurlijk kon Mark zich niet inhouden, hij stond tegenover Geert en viel hem aan op een akkefietje van acht jaar geleden, jawel, want: toen trok Geert aan zijn stutten en nam de benen, hij was het niet eens met datgene wat zich afspeelde en vertrok. Of dat nu wel- of niet netjes was, doet er na acht jaar niet zoveel meer toe, maar dat Mark nu nog steeds blijft schoppen vanwege die perikelen dat druist tegen alles in, vooral omdat ie heel duidelijk het standpunt innam: nooit te zullen…

Het is begonnen met een Sofinummer en is nu het BSN nummer en de vraag is waar zal het eindigen.
Een vraag die menigeen zichzelf onderhand wel eens zal hebben gesteld. Mij bekruipt het enge gevoel dat door de digitalisering of weet ik maar door wie, wat, of hoe, ik steeds minder mijzelf ben.
Goed ik overdrijf een beetje want het malle gedoe als Facebook, Instagram, Twitter, Tik Tok en weet ik wat er op dat gebied allemaal mogelijk is, mijd ik, dus persoonlijk valt het nog mee.
Mijn vrouw is…

Oké, het is niet om te lachen maar ik beken eerlijk dat de tranen over mijn wangen liepen, al is het niet lollig, zeer zeker niet!
Want kijk, wanneer het kind door moeder “even naar boven wordt gestuurd om iets te halen“ doet ze dat meteen en dat is natuurlijk sowieso een compliment waard.
Dat het kind de schoenen nog aan heeft en de trap opvliegt, nou ja niet letterlijk natuurlijk, met dezelfde bloedgang de trap ook weer afkomt, ook allemaal prima!
Normaal echter hebben ze in huis de…

Het werd Jacob Roggeveen in Amsterdam allemaal een beetje te hectisch en onoverzichtelijk. Op zijn 63-ste verhuisde hij naar het ideale pand op de Markt 5 in het middeleeuwse stadje Bredevoort. Van de garage maakte hij zijn atelier en in de woonkamer brandt de open haard, waar kruislings twee zwaarden boven hangen. Naast zijn huis staat de protestantse Sint-Joriskerk. Iedere zondag zit hij voor zijn raam naar de kerkgangers te loeren, dat wil zeggen, naar de meest opvallende, schone dames. In…

‘Zeg Hans, ouwe kraai, op wie ga jij straks stemmen,’ vroeg Kysia de ekster.
‘Nou, om eerlijk te wezen, ik ben er nog niet uit.’
‘Voor mij is het ook een hele puzzel,’ meent Kysia.
‘In onze eigen vertegenwoordigers, heb ik al lang geen vertrouwen meer. Ze hebben veelal van die mooie praatjes en paaien er de andere gewone kraaiachtigen mee. De meesten van ons kraaien stemmen er maar gewoon op omdat ze net zo krassen als zij denken, terwijl ze zich helemaal niet in hun doen en…

Het gonst in het bos. Het is een langzaam voorzichtig opzwellend geluid – een diepe bromtoon van ontevredenheid.
De oorzaak is duidelijk. Een beetje om je heen kijkend zie je de oorzaak: het langs het pad liggen van dikke mooie bomen geveld voor de verkoop – bestemd voor? Ja, zeg het maar eens – houtverwerking: versnipperen tot spaanders voor de zogenaamde ‘duurzame’ bio energiecentrales, of papier. Een raadsel waarom ze iedereen met woordjes als ‘bio’ en ‘duurzaam’…

Wat een luxe zeg, een ongekend genot (lees maar van niet hoor) want kijk, ik had online broeken besteld met behulp van dochterlief dat dan weer wel en die kwamen afgelopen week op verschillende manieren binnen, een pakket werd door de postbode netjes boven afgegeven, het tweede pakket heeft de beste man ( of vrouw) in de brievenbus gekregen! Hoe is me een raadsel want het koste heel wat moeite om dat pak er ook weer uit te krijgen maar: ook dat lukte. Natuurlijk ga je die dingen dan passen,…

De haft moest even bijkomen van z’n flitsende manier van leven en vroeg de schildpad of hij op z’n dak mocht gaan zitten om even uit te hijgen.
‘Doe maar joh, jij bent zo licht, ik merk er niks van en jij bent me verder toch ook niet tot last.’
‘Het is ook maar even hoor, als je merkt dat ik in slaap val, mag je mij wel wakker schudden.’
De haft wist natuurlijk dat zo’n gedistingeerd en statig wezen als de schildpad zoiets natuurlijk nooit zou doen. Het was al opmerkelijk dat hij…

Van dit woordje zou je achteruit gaan lopen, zou je een etiketje opgeplakt kunnen krijgen maar je zou ook gek op stoofperen kunnen zijn, niet dat ik daar gek op ben maar het woordje gek, wordt te pas en te onpas gebruikt voor van alles en nog wat. Verlengen wordt gekkigheid, ook al een maf woordje, want je kunt het gebruiken om iemand in de maling te nemen, maar je kunt ook, bij wijze van spreken, iemand voor gek zetten en later beweren dat het een grapje was, voor de gekkigheid dus.
Het…

‘Opa, mag ik even langskomen; ik moet je wat vragen.’
‘Oei, moet je daar voor langskomen, jongen? Dan moet het wel erg belangrijk zijn.’
‘Nou opa, ik moet een interview maken voor school en dat moeten we allemaal doen met een oud persoon met levenservaring. Een opa of oma of een oude buurman of zo. Maar u weet zoveel, dus wil ik u vragen voor een interview.’
‘Verdorie jongen, een interview – spannend zeg. Ik ben nu gelijk al een beetje zenuwachtig.’…

Nooit eerder hebben we deze zinnen zo vaak voorgeschoteld gekregen als het afgelopen jaar, niet eerder hoorden we zo vaak hetzelfde deuntje, al was het zonder muziek, de kreten, zacht uitgesproken van: hou vol, we moeten het allemaal doen en - er is licht aan het eind van de tunnel? Maar waarom heb ik - en velen met mij - het idee dat de trein in de nacht rijdt? Dat er helemaal geen lichtje te bekennen is? Pikkedonker is het, roetzwart is het en mensen worden wanhopig omdat ze, omdat we aan het…

‘Hoi Hans, ouwe kraai; ook zo blij dat wij vrije vogels zijn?’ vroeg Kysia de ekster.
‘Inderdaad, je zult maar zo’n scharrelkip of vrije uitloopkip in loondienst zijn. Nu de vogelgriep weer rondgaat, heb je een grote kans dat je geen buitenlucht ziet, laat staan inademt. En als je pech hebt, wordt nog je geruimd ook.’
‘Ja Hans, daar zijn de mensen, nogal rigoureus in en weet je, altijd krijgen wij, de dieren en de vrije vogels de schuld. Wij hebben het altijd weer gedaan. Aids,…

Daar liepen ze gezamenlijk in de drassige polder bij het Zuidlaardermeer. De drie misschien wel bekendste zwart/witte vogels van het weidepoldergebied. De ooievaar, de scholekster en de kieviet. Totaal geen familie van elkaar, maar toch voor een groot gedeelte foeragerend in dezelfde contreien.
Als er genoeg voedsel is, levert dat geen enkel probleem op en kunnen ze het gebied waar ze hun kostje bij elkaar zoeken in vrede delen. Maar ook vogels zij net mensen. Zoals blijkt uit het straks…

Een vervolg kon natuurlijk niet uitblijven. Nadat ik de school via het raam had verlaten, zag ik in mijn ooghoek dat er bij de andere ramen eveneens soldaten van mijn regime hun stinkende best hadden gedaan de lokalen vol te stouwen met ellende. Tja, je bent een virus of je bent het niet en zo zag ik ook mijn diverse maatjes en ook de meiden die ik wel zag zitten. We klitten allemaal bij elkaar en bedachten wat we nou weer eens konden ondernemen. Al zwermend van hek naar stoep, van paal naar…

De laatste schooldag en de kinderen liepen joelend, gillend en elkaar met tassen belagend de school uit, vakantie! Yes! Dat ze al weken lang via een schermpje les kregen deed eventjes niet ter zake, men had elkaar weer even gezien en het was nu vakantie.
Dat je nergens heen kon, maakte niet uit, je hoefde een week lang niks te doen, niet naar school, geen lessen volgen middels een scherm kortom, ze waren vrij! Het groepje dat het laatst de school uit kwam, liep wat rustiger, waren ook geen…

De vos was ‘s morgens vroeg al op pad gegaan, en had een goede dag. Hij was tegen een nest met eendeneieren aangelopen en had zich zo lekker vol kunnen eten, zodat hij het er nu maar even van nam. Hij verstopte zich in het bos tussen de struiken en ging lekker liggen luieren. Terwijl hij daar lag, had hij het zicht op een mierenhoop, en verbaasde zich over de bedrijvigheid en de schijnbare perfecte samenwerking van deze wezentjes.
Hij sprak een van de mieren aan en zei: ‘Soms ben ik gewoon…

‘Hoi mevrouw mier,’ vroeg de vlieg, ‘hoe staat het er mee?’ ‘O, best wel aardig, maar we hebben het druk hè, er moet nog heel veel gebeuren!’
‘Ja, ik zie jullie altijd maar flink bezig zijn. Drukke typetjes zijn jullie, ijverig. Mooi om te zien.’
‘Dank je, fijn dat je dat zo opmerkt.’
‘Ja, maar ik benijd jullie niet. Verdorie altijd maar bezig, het lijkt soms wel dag en nacht. Als ik naar jullie kijk dan wordt ik al moe.’…

Gisteren met de honden naar het Blauwe Bos. Even kijken of een wandeling er tot de mogelijkheden behoort. Inderdaad als je op het hoofdpad blijft, is het goed te doen. Ze hebben de sneeuw een beetje aan de kant geschoven, vermoedelijk ook om te voorkomen dat het met de eind deze week snel invallende dooi een grote modderpoel zal gaan worden.
Wat leven we eigenlijk toch in een welvaartsstaat bedacht ik. Zelfs een zandpad wordt goed verzorgd. Halverwege het pad kun je om het heideveld lopen…

‘Opa je zei laatst dat dieren veel op mensen lijken, maar hoe bedoel je dat nou precies,’ vroeg kleindochter Irene. ‘Nou, wat ik bedoel is dat ze zich soms net als mensen gedragen. Soms zijn ze weleens een beetje jaloers en willen ze het net zo goed hebben als een ander dier of mens. Maar zoals je weet gaat dat niet. Iedereen kan soms dingen die een ander niet kan. Jullie hond kan heel hard rennen en de poes kan heel goed klimmen.’
‘Ja, dat is waar opa. Ik zou soms wel eens onze…