Er was eens een koning in een rijk land in het noorden van europa. Hoog zat hij op zijn troon en bekeek het koninkrijk en zijn banksaldo. Hij was tevreden maar niet gelukkig want alle dagen waren eender. Het was stil in zijn hoofd en hij kon allang niet meer lachen. Toen kwam foppe langs en liet hem zijn verhalen lezen en schilderijen zien. Ha zei de…

Het speelde zich af in 1942, toen ik elf jaar was en grote belangstelling had hoe de oorlog verliep. Mijn ouders woonden met hun vier zoons, waarvan ik de oudste was, in Amsterdam, aan de rand van de stad. De Duitse soldaten die we tegenkwamen waren over het algemeen vriendelijk tegen de kinderen. Het enige wat ik van de oorlog merkte in die tijd waren…

Mien zat achter de geraniums een sigaar te roken en loerde naar buiten om commentaar te leveren op voorbijgangers en Wouter schilde de aardappelen. ''De postbode komt eraan, ouwe.'' De huisbel rinkelde. ''Hij heeft een grote enveloppe in zijn hand, die jij effen open.'' Hij zette de mand met piepers op de grond en liep naar de buitendeur…

Of ik thuis ben. Ze heeft me nog nooit gebeld. Nu wel. Waarom? Ik ben onrustig, twijfel. Ja, ik ben thuis, en veel staat er voor vandaag niet op het programma. Een eindje wandelen, misschien even langs Charlotte, het stokoude moedertje van Woemi. Ze wil langskomen. Zomaar. Jaja, zomaar. Ze is hier nog nooit geweest terwijl ze zowat om de hoek woont…

Lang geleden woonde er in een ver land een mooie prinses. Dat is altijd zo, dat de prinses mooi is. In sprookjes althans, in werkelijkheid kan het soms knap tegenvallen. Maar goed, deze prinses was dus mooi en er waren dan ook veel prinsen die haar het hof probeerden te maken. Maar ze boekten weinig resultaat, want de prinses had op iedere prins wel…

Dat het niet eerlijk in de wereld was verdeeld, bleek vroeger al, uit de porseleinkast van jouw Katholieke tante. Er stonden blanke olifanten zonder slurf te wachten op de eau de cologne die met een trein uit Parijs kwam, en er waren glanzende, zwarte schapen met vijf poten die op rechthoekige tafeltjes leken. In het midden stond een dogmatische poedel…

Tja, Knotje..ik ontmoette haar bij een bushalte. Eigenlijk was ik niet in een beste stemming, toen ik daar stond te wachten. Het regende en ik had net een gesprek gehad bij het RIAGG, waar ik niet zo tevreden over was. Ik was niet serieus genomen door de psych, dus balen..mijn gedachten waren ver te zoeken. Er kwam een vrouw naast mij staan, die mij…

Op het moment dat onze blikken zich kruisten was er geen weg meer terug. De draden van het web sponnen zich razendsnel tot een mooi en sterk weefsel dat, mits zorgvuldig behandeld, niet stuk te krijgen zou zijn. Hij de schering, ik de inslag. Keer op keer was ik verbijsterd geweest. Hij kende mijn gedachten en gevoelens alsof al het eigene ook van hem…

Zuidlaren is een esdorp. Het dorp bestond uit de brink, met de statige eiken- en beukenbomen, met daaraan vastgeplakt de oude kern waar, in het begin van de jaren vijftig, aan de periferie de nieuwbouw voorzichtig op gang was gekomen. Toen wij van Groningen naar Zuidlaren verhuisden kwamen we in de buitenste schil van de nieuwbouw te wonen. Je stapte…

Toen ik opkwam, stond hij er alweer; mijn trouwste fan. Ik wist dat ik hem intrigeerde en niet alleen hem. Door de eeuwen heen heb ik al heel wat bewonderaars versleten. Nu was het decor waarin ik optrad altijd van een adembenemende schoonheid. Dat moet worden gezegd. Ik wil mezelf niet al teveel eer aan doen, maar ook niet te weinig. ‘Gegroet,…

Veel heb ik met toestemming van hun geschreven over het echtpaar Wouter en Mien. Dat kon ik, omdat ik tegenover ze heb gewoond en als vrijgezel vaak bij hun op visite was om een kopje koffie te drinken en ook, dat ik samen met Wouter op een klaverjasclub zat. Mien was een grote vrouw, meer als twee meter en vrij dik en hij een klein mager manneke. Zij…

Moet men altijd een verhaal hebben? Soms heb ik niks te vertellen, namelijk. Behalve, dat ik mijn best doe om een begrijpelijke taal neer te zetten. Op mijn manier. Ik heb genoeg te vertellen, daar gaat het niet om. Even nadenken..ja ik heb een verhaal, tenminste, als dat boeiend is.. Ooit is er mij iets overkomen..tja, iets héél zieligs.. Toen…

Mopperend haal ik een hard stukje uit mijn mond. Daar baal ik nou van. Dacht een lekker dropje te eten, zitten er harde stukjes in! Bij het verkeerslicht staan we stil en ik bekijk het stukje. ‘Vulling, een stuk kies! Moet je kijken!’, zeg ik tegen mijn zoon. Zoon kijkt er niet van op, hij is nog niet helemaal klaar met wisselen en verliest wel eens…

De telefoon rinkelde in de gang. Wouter keek naar zijn vrouw en Mien keek naar hem, met een blik wie gaat naar de telefoon? ''Ik ga wel, jij bent er toch te beroerd voor'', zei ze. Ze nam de hoorn van het toestel en kreeg Chantal aan de lijn. ''Hé meid wat leuk dat je belt, er is toch niks naars gebeurd?'' ''Neen tante, alles is goed hier…

Ik ben ziek. Van schaatsen komt mooi geen reet vandaag. Het ging de laatste tijd toch al beroerd. Geen bochtje kom ik zonder mispeer door. Het is beter om thuis te blijven, zo gammel als ik voel, de pot en de kotsbak onder handbereik. Maar misschien kan ik me ook weer eens naar mijn oude oom slepen. De zuiplap woont tenslotte om de hoek, en de ochtend…

Het voorjaar heeft zijn frisheid kenbaar gemaakt op de Rotterdamse kade waar de emigratieschepen liggen aangemeerd, klaar voor vertrek naar Indonesië. Het zijn geen luxe schepen, maar er is voldoende comfort om het tijdens de lange boottocht over zeeën en oceanen vol te houden. Het schip neemt behalve emigranten ook goederen mee, huisraad, en voor…

Na een uurtje kwamen de feeën terug. "Nou, laat de elfjes maar eens vertellen hoeveel wij van hun paarse sterrenglans krijgen," grinnikte de oudste treiterend. "Luistert goed, hooggeëerde feeën," krijste het slimste van de elfjes. "Zeker kunnen wij veel minder dan jullie. Maar ergens in het luchtruim zijn een paar grote staartsterren, die ons…

Heel, heel ver van de aarde en de zon, ergens in het luchtruim, woonden een paar feeën. Ja, hoe leefden ze? Die wonderlijke vrouwen leefden bij een groep sterren. Ze liepen heen en weer op deze hemellichamen, en sliepen er ook op. Vaak zweefden de feeën door het heelal. Dan toverden ze weleens. Uit luchtnevels en zwevende sterren toverden ze heerlijk…

November 2019, Utrecht. Het sneeuwde vroeg dat jaar, de sneeuw lag in november 2019 als een maagdelijk tapijt over de straten en de stoepen van de bedrijvige stad. De dorstige Alfons liet zijn gedachten de vrije loop. Een huis, een bouwwerk dat mensen tot woning dient, met hoge muren rond een binnenruimte. Een woonplek met het liefst ook een waterdicht…

Soms kijk ik weleens naar die - lieve - wolkjes, zo in de lucht, zucht.. en dan pin ik me vast op een héél mooi beeld, b.v. een schaap, maar dat schaap verdwijnt dan weer in een ander gedrocht dat ik niet thuis kan brengen. Mijn fantasie gaat weer over in iets anders - alsof ik niks anders te doen heb - maar door de wenteling van de wolken komt er…