Haiku Eindelijk komt het glas jenever leeg: 't vliegje kan eens gaan drinken. Tekst in proza Ik geniet met kleine en langzame teugen van mijn glaasje jenever. Terwijl ik de drank tussen mijn tong en gehemelte laat walsen, zweeft er een heel klein vliegje (toch geen onweersvliegje) om de glazen kelk heen. Met wuivende handbewegingen houd…

Snel de trappen aflopend richting de winkels om snel te halen waarvoor ik op pad ging, liep ik naar mijn auto en reed naar huis, waar ik werd ontvangen door een ongeduldige echtgenoot: waar bleef je nou, ik dacht even dat je weer stond te praten met deze en gene...ik zei hem, ga even mee naar de keuken dan vertel ik je een heel bijzonder verhaal.…

Het was van zijn gezichtje af te lezen, een groezelig snoetje met strepen rond zijn mondje, alsof een wasbeurt een paar weken waren overgeslagen. Zijn haartjes stonden stijf van het ongewassen gebeuren en wanneer je blik naar beneden dwaalde, zag je aan zijn haveloze spullen dat het jochie het bar slecht had. Zo kun je geen toneelspel spelen in elk…

Van de week kwam ik tot de onthutsende ontdekking dat wij, u die dit leest en ik, zo langzamerhand tot een uitstervende soort behoren. Gemakshalve maar te noemen de homo literatus. Helaas is mijn kennis van het latijn niet van dien aard dat ik helemaal kan overzien wat het allemaal omvat, maar vrij vertaald zou ik, denk ik mogen zeggen dat dit zoiets…

Mijn volkje en ik voelden het al aankomen. Het was weer tijd en wij waren de klos! Voor geen van ons was het een pleziertje, dit jaarlijks terugkerende Noord-Hollandse evenement. Het verstoorde onze rust dusdanig, dat het niet was uitgesloten dat het verzet wederom de kop zou opsteken. We hielden van onze duinen en het gezamenlijk rondstruinen daar…

‘Hou jij ook zo van de kersttijd?’ vroeg ik aan mijn buurtgenoot. Ik trof hem in het bos, aan de wandel met zijn hondje. ‘Nou, om eerlijk te wezen heb ik er niet zo veel mee, het is allemaal zo’n schijnheilig gedoe. Natuurlijk is het kerstverhaal op zich leuk, maar daar gaat het allang niet meer over. Laten we eerlijk wezen, het belangrijkste wordt…

Het kleine meisje Carlien vond het heerlijk om met haar ouders naar het sprookjespark de Efteling te gaan. Ze genoot vooral van de Indische Waterlelies op dat oerwoudmeertje. Wat was het een belevenis om in die schemerige ruimte te komen. Het klaterende stortbeekje, dat tussen bloemen door in het meertje uitmondde, leek wel te zeggen: "Nog even geduld…

Langzaamaan wandelen we in een traag tempo naar het einde van het jaar, Sint net achter de rug, die is weer naar Spanje om volgend jaar weer zijn entree te maken per boot, trein of fiets, hoe dan ook, hij komt dat is zeker! De Kerstspullen kunnen weer worden uitgestald, dat is hier net zo. Al die lieve lampjes, ( jaja, ik let op het stroomverbruik)…

'In Nederland gaat sentiment blijkbaar boven kwaliteit als het om de literatuurbeoordeling gaat', zegt Richard Müller, die van adel is en een kasteel in Stuttgart bewoont en een paar dagen bij zijn minnares Elsa logeert. 'Hoe kom je daar nu bij?', antwoordt de kinderboekenschrijfster Elsa den Hartog, 'verklaar je nader!'. 'Nou, neem nou bijvoorbeeld…

Deventer, 2 december 2019 - Deventenaar Eric Martens is één van de winnaars geworden van de Afwijzingen Awards 2019. De geboren Diepenvener kreeg tijdens het gelijknamige Gala, dat op 2 december jongstleden in besloten kring en op een geheime locatie werd gehouden, de eerste prijs uitgereikt in de categorie Nieuwe Instroom. Martens is werkloos sinds…

Nou ben ik niet zo snel geneigd uit eten te gaan en ook bij familie zal ik niet snel blijven eten; mochten ze me überhaupt ooit eens uitnodigen. Niet om het een of ander hoor, maar we zijn al eeuwen geleden het ouderlijke nest uitgevlogen en iedereen heeft zo zijn eigen levensvisie en stijl al of niet ontwikkeld. Wij vormen een familie, waar-van de…

De invasie (uit mijn verhalenbundel 'Prettig gestoorde ontmoetingen') Eigenlijk hadden we iets anders verwacht. Groene mannetjes met antennes op hun hoofd. Insecten met penissen. Humanoïde robots. Maar zoiets? Mevrouw Kweekpeer verwoordde het op de radio heel treffend. Ze zei: 'Op zoiets waren we niet voorbereid.' Eigenlijk overdreef ze…

's Avonds, tijdens het tandenpoetsen, kreeg ik plots een heldere, onderscheiden gedachte:   'Ik ben een postmodern denker.' Dat feit op zich, dat ik iets met zekerheid wist, was eigenlijk al een weerlegging van de conclusie die ik net maakte, want veel postmodernisten zijn notoire relativisten. Maar dat verhinderde me niet om mezelf te feliciteren…

Hoe gewoon kan een dag zijn, doodgewoon, of simpelweg gewoon? De onze zit vol met ongewone acties want: waar het verhaal tien dagen geleden al begon om door te geven dat ik ‘mijn’ zalf nodig had moest ik afgelopen donderdag wederom bellen, waar of die bleef? Samen met een doosje medicijnen zou het vrijdag gebracht worden, al wat er kwam, geen bezorger…

Ze kwam om de hoek van het café aanlopen, mijn richting op, een oud dametje met een kinderwagen. De kap van de wagen omhoog, want ja het miezerde flink. Natuurlijk liet ze haar kleinkind niet natregenen – het was al heel wat om zo’n kind in dit gure weer mee te nemen. Maar goed, je kunt ze blijkbaar niet snel genoeg laten wennen aan ons kille rillerige…

Ja, ik weet het, ik word oud. Mijn gloriedagen zijn voorbij. Ik heb kortom mijn tijd gehad. Al zijn er mensen die zich nog hardnekkig samen met mij inzetten. Anno 2019 ondervind ik echter nogal wat weerstand. Een groep getrouwen gaat nog steeds samen met mij de deuren langs. Ik kom trouwens alleen in Nederland voor. Sommige van ons werkten in…

De vergelijking tussen onze levensloop en het verloop van de jaargetijden is al zo vaak volledig terecht gemaakt, omdat ze zo veel op elkaar lijken, en het ook tot bepaalde hoogte synchroon loopt. Vanmiddag liep ik door het bos in het gezelschap van mijn honden. En even overzag ik mijn leven. De lente en zomer heb ik wel achter de rug en ik kan mezelf…

(voor Marieke Lucas Rijneveld) Het is me ineens allemaal weer zo duidelijk als een donderpreek geworden. De gereformeerde dwangcultuur zorgt nog steeds voor onschuldige slachtoffers, lang nadat ik er zelf één was en dat is geen literaire overdrijving. Ik dacht dat we met Maarten t Hart en Jan Siebelink de protestantse ravages wel tor de laatste druppels…

Maar hoe leg je nou uit, in deel vier, hoe je de week hebt doorgebracht, hoe leg je uit dat er zo ongekend veel mensen die dat extra gen hebben dat er geen moment geweest is dat je jezelf hoefde te vervelen, dat er vanzelf allerlei emoties een rol gespeeld hebben, hoe leg je in vredesnaam uit aan iemand die dit nog nooit heeft meegemaakt hoe de week…

'De grote massa wordt zoet gehouden met leugens, afleidingsmanoeuvres en schijnbewegingen', roept Wiebe de Ridder, 'in werkelijkheid gebeurt er nauwelijks iets tegen de wereldwijde klimaatopwarming!'. 'Hoho', reageert Teun Vliegenvanger, 'er komen hier in Drenthe steeds meer van die reusachtige windmolens en er hangen wekelijks talloze zakken met plastic…