In het weiland aan de bosrand liepen een paar paarden en enkele ezels en pony’s. De trotse en gemoedelijke paarden hadden de ezels al helemaal geaccepteerd. Het zijn dan wel een beetje vreemde snuiters die hier ook niet helemaal thuis horen; maar goed, ondanks dat ze niet hinniken maar klagend balken en een eigenzinnig en vrij koppig karakter hebben, was er best mee samen te leven.
Maar wat ze nu zagen was echt verontrustend. De eigenaar van de paarden liet nu een wezen in het weiland los…

Begrijpen doe ik het niet meer, snappen nog veel minder want wat wil het geval, wel: elke maand ontvangen wij net als heel veel andere gezinnen een rekening van het CAK, een soort van eigen bijdrage die je nou eenmaal betalen moet. Niks mis mee natuurlijk en sinds het over ging naar de gemeente ging dat bedrag omlaag en tja dat is alleen maar fijn te noemen. April, factuur overgemaakt, is een fluitje van een cent, nou ja iets meer dan een cent natuurlijk maar geen rekening om wakker van te…

Ze rekt zichzelf eens heerlijk uit, terwijl ze poedelnaakt voor het grote raam staat. Annechien Belleflamme glundert van geluk nu ze de eigenares van kasteel Schaloen is. Als weduwe van een Franse miljardair hoeft ze zich financieel nergens meer zorgen over te maken. Ze had die vorige eigenaar, Cor Bot, zelfs wel het dubbele willen betalen, want ze is smoorverliefd op dit ideale sprookjeskasteel, wat ze inmiddels deelt met haar geliefde Magdalena Hummel, die een ochtendbad aan het nemen is.…

Jawel, de eerste werden gesignaleerd en krap een week later ging de boel los en met die boel bedoel ik dat de populieren die hier staan, een stuk of tien dacht ik ( uit mijn hoofd) hun pluizen gingen verliezen. Nou is verliezen nooit leuk, zeker niet als je daar ook al niet tegen kan maar in dit geval worden we hier hartstikke knetter van die talloze pluizen. De bomen, populieren geloof ik ( ik ben niet zo’n bomen kenner, wel een pluizen fenomeen) laten vanaf de maand mei ( jawel als ook de…

Catrinus bracht een leuk verhaal met de titel: "soms verandert er niets" en ik plaatste er een reactie bij. Jammer dat er zo weinig reacties geplaatst worden, maar dit terzijde. Hij bracht me aan het denken omdat zijn verhaal contra het mijne is als het gaat om toiletteren. Natuurlijk zit er geen grenzeloos verschil in mensen, ook in hun gedrag als het gaat om de kleine of grote boodschappen naar het toilet te brengen, dat is bij iedereen anders maar: het kan ook veranderen in de loop der jaren…

Er verandert zoveel tegenwoordig. De tijd gaat snel en alle veranderingen ook. Wie had ook kunnen bedenken dat we tegenwoordig zo in onszelf gekeerd zouden raken. Vroeger had je de krant of Libelle waar man of vrouw zich even achter of in kon verstoppen.
Maar wie leest nog de krant of Libelle, pure tijd- en papierverspilling.
En toch soms verandert er in wezen ook niets. Vanmorgen, terwijl ik de grote boodschap, probeerde op en weg te werken en ik er dus genoeglijk en uitgebreid voor ging…

De telefoon gaat, nou gebeurt dat meer natuurlijk maar in deze herken ik dus het nummer niet en dat komt weer omdat de persoon in kwestie me normaliter op mijn mobiel belt, alwaar ze met naam en toenaam in staat, dus: dan zie ik wie er belt. Niet als ze ditmaal met hetzelfde nummer naar de vaste lijn belt vanzelf! Ik neem op met : Goedemorgen, meer niet. Het blijft stil aan de andere kant en ik zeg dus nogmaals Goedemorgen? Spreek ik met: wat dan volgt is volkomen onverstaanbaar dus ik herhaal:…

Hij had van het ongelukkige ongeval gehoord en dus was de duif even bij de uil langs gegaan, om hem eventueel enige troost te bieden. In ieder geval om hem te zeggen dat hij met hem meeleefde.
De duif had gehoord dat tijdens z’n vlucht er een dode tak precies op z’n vleugel was terecht gekomen en de uil daardoor vleugellam was geworden.
‘Ach duif, heel aardig van je dat je je medeleven toont, maar jij kunt verder niks voor mij doen. Jij kunt geen muizen of iets dergelijks voor mij…

Oh jawel, na een dag dat drie hazen gezellig achter elkaar aanzaten in de gemeenschappelijke tuin beneden, het een hartstikke leuk gezicht was om te zien, ik daar natuurlijk wat kiekjes van gemaakt heb (leve de camera in de mobiele telefoon). En oh jawel, we hebben een dak boven ons hoofd, een bed om te slapen, een koelkast en een vriezer vol eten, genoeg om blij en tevreden om te zijn, los van kinderen en kleinkinderen, maar die drie hazen en die ene luchtballon, die maken met de zon vandaag…

Zo lag ik gisteren in bed het laatste stukje van Winston te kijken met het programma "rij je met me mee", dacht ik dat de naam was, al doet de naam niet zoveel ter zake. Ik viel midden in het verhaal van Linda, die ogenschijnlijk gezond en vitaal maar vooral positief in beeld was, een prachtig mens die al heel wat voor haar kiezen had gehad. Ze werd verwend op een mooie wijze, het hoe en waarom kreeg ik, vanwege het te late inschakelen, niet helemaal mee, maar één van de laatste vragen die…

Het meisje Tanja zat op een Zaterdagavond druk te borduren. Het gaas op de tafel toonde al een groot bruin hek. Daarbij begon al een boerderij op te komen.
"Werk maar lekker, zusje," moedigde haar broer Fred aan.
"Ach, mijn ogen beginnen te jeuken van dat strakke turen," begon Tanja te mopperen.
"Nou, laat mij het maar eens overnemen," lachte Fred.…

Ooit had ik een dierbare vriend die de cactussen kweekte en elke keer vroeg hij me: weet je zeker dat ik voor jou geen mooie hoef mee te nemen, waarop mijn antwoord hem altijd liet schateren, want ik keek hem alleen maar aan met een blik van: meen je dat nou en zei erachteraan: we houden het wel leuk hè lieverd? Nee, je doet me echt geen plezier met een cactus, eerlijk waar niet! Liever niks dan een cactus. Ooit was dat anders maar dat is in een vorig leven en nu, nu staan hier dus twee…

Gisteren zat ik met mijn kleindochter Irene in de tuin, te genieten van het mooie weer.
We zaten onder het lover van de bomen, lekker in de schaduw, de ergste hitte vermijdend.
Plotseling daalde er een rups aan zijn zijden draadje naar beneden.
‘Kijk opa,’ zei de kleine meid, ‘een rups, die op avontuur gaat.’…

Althans dat denk ie, dat straalt ie uit, ( probeert ie dan ) en zet mensen aan het denken, een soort van doem- denken volgens mij, want het maffe idee om een soort cult groep te gaan formeren, met een soort cult gemeente en een cult dorp, een cult munt, moet ik even denken aan het stenen tijdperk, de flinstones om precies te zijn. Dat ie van alles in zijn hoofd heeft is inmiddels duidelijk maar mij schiet te binnen dat al snel in het begin diezelfde gast de benen nam en er letterlijk geen zin…

Door omstandigheden reis ik de laatste tijd heel regelmatig met de taxi. Als je van mensen houdt, dan is dit een prachtige manier van reizen. Mijn vader hield mij voor redelijk mensenschuw. Ach ik wist wel beter, het was puur een kwestie van verlegenheid en een gedeukt zelfvertrouwen.
Maar goed over echte taxichauffeurs: dit zijn vaak mensen die wel van het omgaan met mensen houden. En ik, als ik mij op m’n gemak voel in een bepaalde situatie of plek of bij iemand, dan ontsluit ook ik mij…

Donderdag, hulpendag, de dag dat Sabine door ons huis jaagt, niks teveel vindt en je haar geen groter plezier doet als er iets anders gedaan moet worden dan de doorsnee werkjes die ze elke week al doet! Het is standaard om het bed te verschonen, te stoffen, te zuigen, de badkamer en wc te doen, net als de strijk! Het is een gewoonte geworden om elke week iets extra te doen, de ene week de badkamer een grote beurt, de andere week de woonkamer, ramen zemen de keuken soppen, ze doet het! Was…

Ik moest ergens zijn, papieren regelen, een kantoortje in een andere stad. Alles van tevoren gecheckt, uitgezocht hoe ik er moest komen, maar het openbaar vervoer viel tegen in de zomerhitte. Na vaak overstappen, zoeken en verdwalen was ik toch keurig op tijd voor mijn afspraak. Een stille oprijlaan en een deftig groot pand. Er stonden veel namen op het bellenbord. Ik drukte op de juiste bel, maar niemand deed open. Geen enkel geluid; ik kon door geen enkel raam naar binnen kijken. Had ik me…

Ineens besef ik dat niet iedereen weet wat een luiwagen is, je zou bij het woord denken aan een luie wagen, of aan iemand die lui aan het wagen is, maar dat is het natuurlijk niet, een luiwagen die ik bedoel is bestemd om een vloer te boenen, waarom het ding zo heet dat zoek ik nog wel eens op maar nu gaat het dus over: die luiwagen waar je een balkon, een straatje of zoiets boent. De onze is bijkans versleten en boent dus weinig meer en zo ben ik dus al weken op zoek naar: precies een nieuwe…

Je zit alleen, bromde meneer T afgelopen week. Maar diezelfde meneer T heeft dus even niet door dat de was wordt weggewerkt, Bertha wordt leeggehaald als ze klaar is, want een vaatwasser vullen, daar is ie kampioen in, maar leeghalen gebeurt dus echt niet door kabouters hoor, neen, dat doe ik dus?
Je zit alleen maar en als ik hem vraag waarom ie zo’n lullige opmerking maakt is het antwoord duidelijker: tja ik zei wat tegen je en je reageerde niet? Oh op die fiets bedoel je, maar weet je, als…

Na al maanden aangehoord te hebben: oh ik heb zo’n last van m’n rug toch maar de trip gemaakt naar de matrassen winkel, die ene die beter in bed is dus....we kopen daar in feite altijd onze spullen voor de slaapkamer en dus is de winkel bekend terrein als het ware. Het weer werkte ook prima mee en zo togen meneer T en mijn persoontje in het goddelijke zonnetje richting het centrum waar de winkel zich bevindt. We waren de eersten maar dat was niet zo vreemd want: ze gaan pas om tien uur…