Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

beelden storen

Pauw kwam geruggesteund door uitzinnige applausgroepen met feiten waar ik van zou gaan bibberen. Als voorzitter Raad van Toezicht WoonZorgcentra Haaglanden(WZH). Zo niet Heleen Dupuis. Ik bewonder haar. Ze ontkende falende zorg in Waterhof, WZH-verpleeghuis voor demente bejaarden. Waar we mee moeten leren leven zijn ,,dramatische situaties''. Ongecontroleerd plassen hef je nog niet op met drie verzorgers aan bed. ,,Het gaat om beelden in plaats van feiten'', aldus Heleen woensdagavond bij Pauw.

Joop(81), vader van Martin van Rijn (staatssecretaris Volksgezondheid), had maandag (AD) geklaagd over de gebrekkige zorg voor zijn vrouw. Martins moeder. In Waterhof, zorginstelling van WZH. Met vriend Ben Oude Nijhuis(82) heeft hij zich zich door gevoelens laten meeslepen. Voor hun demente echtgenoten. Volgens Dupuis(69).

Dupuis verdedigde daarmee haar algemene beeld, dat van beleid en daarmee verbonden eigen bevindingen, tegen ‘schijnbaar evidente’ plaatselijke feiten. ‘Schijnbaar evident’ want wanneer zijn plaatselijke feiten zo betrouwbaar om algemeen te oordelen? Dat we met recht kunnen zeggen dit klokgelui breekt het algemene beeld? Complexe materie. Dat zag je al in dezelfde uitzending.

Volgens Wouke van Scherrenburg was de zorg in oostelijk Nederland veel beter verzorgd. Had ze zelf geconstateerd. Verplegers functioneerden ook beter dan in de randstad.
Donderdag 6/11/2014 meldt evenwel Radio Oost dat een verpleger van ziekenhuis ISALA, Zwolle, betrapt was friet bakkend op de OK. Achter een deur met briefje 'Niet betreden - Ebola'. Die is nu geschorst. Inmiddels blijken meerdere personen betrokken. Een samenzwering? Om te voorkomen dat passanten er lucht van zouden krijgen voor foute beeldvorming?

Pauw signaleerde eigen vermogen van 30.000.000,-. Als onverantwoord hoog in verhouding tot het personeelsbudget. Nochtans categorieën die niet automatisch zijn te koppelen. Eigen vermogen is de waarde van bezittingen minus schulden. Dat heet dubbel boekhouden. (Verschilt wel degelijk van dubbele boekhouding!)
Het eigen vermogen drukt ‘betrekkelijk’ goeddeels de capaciteit uit de eigen broek op te houden. Naast 30.000.000,- kan 111 miljoen duur vreemd vermogen staan. Trouwens wat moet je met meer personeel zonder gebouw en apparatuur? Je raakt compleet in de bonen!

Jeroen noemde ook nog twee miljoen winst. Met een suggestief Pauw-lachje. Ook winst zegt evenwel op zichzelf weinig over bestedingsruimte. Wat wordt hier precies onder winst verstaan? Bruto, netto, fiscaal, etc.? Plus dat winstbestemming vaak vast ligt.

Gast Harry de Winter maakte het nog bonter. Deze zakenman/miljonair stelde eigen vermogen gelijk aan winst. Hij dacht, overheid, ‘moet kunnen’. Voor het goede doel. Zorg. Communistische beeldvorming. Zoals nu de SP: alles moet kunnen voor directe zorg. Zonder indekking uit voorzorg.

Boekhoudsommetjes passen niet bij spontane beeldvorming. Gezeur daarover ook niet. Al helemaal niet bij de strijders voor een ideale wereld. Heleen Dupuis heeft gelijk, plaatselijke berichten verstoren niet zonder meer het beeld. Los van de feiten, zij is een vrouw uit één standvastig stuk. Laat zich niet van de wijs brengen door wat iedereen vindt.

Te vergelijken met die andere topvrouw Adèle Bloemendaal. Na haar vijfde beroerte kwam zij toch weer in beeld. Documentaire Maarten Mourik. Deed wat de mensen zouden zeggen haar geen pijn? Adèle: “Interesseert me geen reet. Interesseert me werkelijk geen reet.”

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 8 november 2014


Geplaatst in de categorie: politiek

3.6 met 8 stemmen 205



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
9 november 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
Altijd goed om twee kanten van een verhaal te belichten. En dat doe je vakkundig. Toch vind ik dat Dupuis, die ik voorheen kon waarderen om haar liberale opstelling in ethische discussies, hier een pijnlijke steek heeft laten vallen. Door de beleving van de mannen, die zich zorgen maken om hun echtgenoten, enkel af te doen als beeldvorming, daarmee gaat ze voorbij aan een belangrijke werkelijkheid van familieleden die machteloos moeten toezien hoe hun vrouw, moeder, zuster enz. aan hun lot wordt overgelaten in een kapot bezuinigde samenleving.
Ze ging teveel op haar bestuurszetel zitten, en walste als een olifant over de porseleinen werkelijkheid van de werkvloer heen. Hoewel ik snap dat ze in een lastige discussie terecht is gekomen, is ze door haar paternalistische opstelling het doel van de instelling die ze vertegenwoordigt, voorbij geschoten.

Ik vind het ontluisterend om te zien hoe deze dagen, niet alleen Dupuis, maar ook zovele andere bestuurlijke lieden, hun kont vastsmeren op hun pluche met het bloed van de drama's die door hun beleidsbeslissingen door het land vloeit. En nu vloeit het alleen nog. Het gaat nog golven, stormen, en na de tsunami mogen we allemaal weer maandenlang tv programma's kijken waarin plucheplakkende bestuurders zich in bochten wringen om de zenuwblootleggende vraag te beantwoorden, hoe het allemaal toch zo ver heeft kunnen komen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)