Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Terroristen doen een aanslag op de context

Als er een aanslag is, wordt er altijd van alles bijgehaald. Ze doen een aanslag op onze manier van leven, wordt er dan gezegd. Nou, vergelijk eens wat corona doet met onze manier van leven en wat terroristen in het verleden nou helemaal hebben bereikt op dat terrein. Of ze doen een aanslag op het hele Nederlandse volk. Ook daar zie je dat een eenvoudig virus tot veel meer in staat is, dan terroristen ooit hebben gedaan. Of de aanslag op de persvrijheid. Dat bleek ook meer bedreigd te worden door een overheid die maatregelen nam om het terrorisme te bestrijden dan door terroristen zelf.

Dan is de uitspraak van Wuh Un mij liever. Deze oude Chinese wijsgeer vertelde ons dat terroristen een aanslag op de context doen.

Daar moet je toch even bij stil staan. De aanslag op de troonopvolger van de Oostenrijkse keizer bleek de context te veranderen. Een wereld waarin Europese vorsten onderling Europa verdeelden, ontbrandde in een wereld waarin de Europese vorsten elkaar Europa afhandig wilden maken. Dit is natuurlijk gelukt. Na vier jaar oorlog waren de Russische, de Oostenrijkse, de Ottomaanse en Duitse vorstenhuizen hun rijk kwijt. De terrorist in Sarajevo had Joegoslavië mogelijk gemaakt – ook al maakte hij dat niet meer mee.

De aanslag op de twin towers heeft Amerika nauwelijks geraakt, maar de oorlogen die de Amerikanen daarna in Afghanistan en Irak ontketenden, de oorlogen waarin ze vervolgens werden ingetrokken door IS, dat heeft de Amerikaanse hegemonie in de wereld danig verzwakt. De context was verandert en bood de Verenigde Staten de mogelijkheid om troepen de wereld over te sturen en zo, om andermaal te bewijzen dat Paul Kennedy in 1988 gelijk had met zijn bewering dat grote mogendheden hun macht verliezen aan imperial overstretch: een brug te ver gaan, te veel hooi op de vork nemen.

Zo gaat het altijd met terrorisme. De terroristen bereiken nooit wat ze willen en zijn daarmee vrijwel altijd één van de eerste slachtoffers van hun eigen aanslag. Terrorisme is daarom wel een gevaar voor de terrorist en voor onschuldige omstanders. Maar de schuldige reactie van de staat die de veranderde context misbruikt: die is pas echt gevaarlijk. De Eerste Wereldoorlog, de oorlogen in Afghanistan en Irak, die kostten beiden meer schuldige en onschuldige levens dan de terroristen bij elkaar wisten te krijgen.

Dat is de boodschap van Wuh Un. Pas op voor terrorisme, maar pas nog veel meer op voor de reactie op terrorisme. Wat gebeurt er met de context?



Bronnen:
Paul Kennedy, 1988, Rise and fall of great powers.
Wuh Un, 2020, deze column.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 30 april 2020


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 3 stemmen 183



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
30 april 2020
Het lukt veel mensen niet (wat hun niet kan worden aangerekend) om de volgende trap te doorzien van de doortraptheid van regimes, partijen, facties, genootschappen, cabals, etc., om de 'aanslagen' zèlf te organiseren of te instigeren teneinde een excuus, aanleiding of alibi te creëren om de (al gereedliggende) 'maatregelen' te kunnen implementeren.
Deze tactiek is vandaag de dag bijna alom gemeengoed geworden en wordt toegepast in vooral de internationale politiek en de verdeel en heers cultuur van de financiële en militaire conglomeraten..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)