Wat fout is in Nederland
Sinds Rutte premier is, begint alles wat fout is in Nederland bij de kabinetten die hij leidt. Jawel, echt waar. Niet dat hij daar verantwoordelijk voor is. Bij alles wat die kabinetten hebben gedaan zijn anderen verantwoordelijk.
Deel I, HERVORMINGEN
Er zijn twee dingen die die kabinetten hebben gedaan. GROTE HERVORMINGEN die zonder uitzondering verkeerd uitpakten, omdat ze verkapte bezuinigingen waren. Hierbij denk ik vooral aan de drie decentralisaties van 2015 die risico’s van de zorg vooral bij gemeenten hebben gelegd, terwijl ze geen geld kregen voor de reorganisatie – sterker, ze moesten meteen bezuinigen. Van die doelstelling is achteraf niets terecht gekomen, hoewel het het eerste jaar aardig ging: de gemeenten bezuinigden. De kwaliteit van de zorg kelderde en de wachtlijsten groeiden.
Het enige wat goed ging, het eerste jaar, was dat de uitgaven daalden. Later is dat op kosten van de gemeenten dubbel en dwars ingehaald. Alleen de kosten van de participatiewet is meegevallen, dankzij een overspannen arbeidsmarkt. De werkloosheid daalde zelfs bij de moeilijkere groepen. Maar de jeugdzorg is ronduit een ramp waarvan de meest ernstige problemen eindelijk, na zeven jaar, een beetje onder controle komen. Het spreekt voor zich dat dit niet de bedoeling is en de regering kijkt of er niet nog hervorming mogelijk is. Het kabinet bezint zich op nieuwe hervormingen, zodat alles wat stabiel dreigt te worden weer uit het evenwicht wordt getrokken.
Deel II, AANPAKKEN, NOT
Naast bezuinigen is ook altijd van belang wat de kabinetten Rutte niet aanpakten, precies tegenover de belofte van de VVD dat ze het best is in aanpakken. Het is interessant wat ze allemaal niet aanpakten.
Dat is het aardbevingsdossier. Daar hebben ze eerst de aardbevingen in de doofpot proberen te stoppen, maar door het beven van de doofpot bleef het toch opvallen. Vervolgens heeft het kabinet herhaaldelijk beweerd dat veiligheid voorop stond en dat was natuurlijk waar: voorop het peloton. Maar ver vooruit uit het zicht van het peloton ging het lange tijd toch om de winst. Toen de doofpot eindelijk open ging, hebben ze het herstellen van de schade zo eerlijk, en dus ingewikkeld gemaakt, dat het uitzoeken of schade door aardbevingen is gekomen meer kost dan het herstellen van de schade zelf. Opnieuw wachtten vele mensen op schadeherstel. Sommigen tot op de dag van vandaag en anderen voor de zoveelste keer.
Gelukkig bedacht de overheid dat een eenmalige subsidie aan aardbevingsslachtoffers gegeven ging worden. Het uitdelen lieten ze over aan de gemeenten, die vervolgens de meeste mensen teleur moesten stellen, omdat het aantal slachtoffers veel groter was dan de regering zich al die tijd had voorgesteld. Hiermee heeft het kabinet Rutte IV toegegeven, dat het nooit een idee heeft gehad, wat zich in Groningen afspeelt.
En dan heb ik het nog niet over de toeslagenaffaire die door het aanpakken van de VVD is veroorzaakt, is uitgevoerd door de belastingdienst en waar opnieuw de gemeenten wordt gevraagd het op te lossen, zonder de gemeenten overigens van de gegevens te voorzien. Dat mag immers niet van de AVG. De burger geniet enorme rechtsbescherming als die het niet nodig heeft en krijgt volstrekt geen rechtsbescherming als het wel nodig is. Dus gemeenten krijgen niet de informatie die ze nodig hebben om mensen te helpen, maar allerlei gemeenten, het Openbaar Ministerie en banken kregen informatie om de burgers te pakken. Dat is natuurlijk wat de VVD met aanpakken bedoelt.
Deel III, UITZONDERING
Er was natuurlijk in het vorige kabinet wel een grote aanpakker. Dat was Hugo de Jonge van het CDA. Die werd niet alleen lijsttrekker, maar hij pakte ook de coronacrisis perfect aan. Op één puntje na. Als hij iets beloofde, en dat was nogal wat, dan wist je dat het niet ging gebeuren. We hadden genoeg IC-capaciteit, totdat het nodig werd. Er waren genoeg mondkapjes, behalve voor de mensen die het nodig hadden. We waren de eerste in Europa die gingen vaccineren, maar werden de laatste.
Alleen marktpartijen werden geholpen. De kleintjes met schulden die ze nu moeten afbetalen en waarvan velen dat niet kunnen en de groten met schulden die ze eenvoudig konden afbetalen. Want dat is natuurlijk een uitzondering: Rutte was altijd goed voor de grote bedrijven.
Deel IV, BARBERTJES
De Fyra bleef ook langer rijden dan veilig was. De staatssecretaris die hem uiteindelijk van de rails haalde, moest niet veel later om een ander akkefietje het veld ruimen. Aanpakken is goed, maar het moet niet nuttig zijn. Zelfs België complimenteerde onze ongelukkige staatssecretaris, maar om een VVD-minister te beschermen ging de PvdA-staatssecretaris weg. Natuurlijk sneuvelden ook wel VVD-ministers en staatssecretarissen. Maar dat lag in lijn met de belangrijkste regel van alle kabinetten Rutte: Rutte heeft het niet gedaan. Er is altijd een Barbertje tussen Rutte en het probleem. Dus iedereen moet weg, behalve Rutte. Hugo de Jonge moest uiteindelijk niet weg, maar die had zich als Barbertje wel zo onhandig gemanifesteerd in de corona-crisis, dat De Jonge geen lijsttrekker van het CDA kon blijven.
Maar hij kan wel aanblijven om de woningcrisis op te lossen. Het mooie voor De Jonge is hier, dat er weer van alles te beloven valt en dat hij een helmpje mag dragen.
Slechts één keer was het onvermijdelijk voor Rutte om op te stappen. Het probleem was zo groot, dat de Barbertjes op waren. Vlak voor de verkiezingen stapte het hele kabinet op vanwege de toeslagenaffaire. Hier kon Rutte niet meer om de hete brei draaien. Maar gelukkig waren de verkiezingen zo dichtbij, dat hij vrolijk voort kon met regeren en zelfs de langste kabinetsformatie kon overleven. Die was overigens vooral nodig, omdat Rutte zich volstrekt ongeloofwaardig had gemaakts als premier. De formatie moest dus zo lang duren, dat heel Nederland ongeduldig werd en het falende geheugen van de premier vergeten werd, zodat iedereen hem juichend in de armen viel voor het volgende kabinet Rutte.
Alleen ook dit kabinet kampt met alle problemen van de vorige kabinetten. De jeugdzorg, de klimaatcrisis, de toeslagenaffaire, de stikstofcrisis, het aardbevingsdossier, de afhankelijkheid van Rusland en niet te vergeten onze keiharde lijn bij het toelaten van nieuwe leden bij de EU die, als het puntje bij het paaltje komt, boterzacht is.
Uiteindelijk toch een exportproduct, zal Rutte denken.
home.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Rutte aardbevingen toeslagenaffaire stikstofcrisis bezuinigingen decentralisaties participatiewet aanpakken klimaatcrisis 
203
Geef je reactie op deze inzending:
Helaas voor jou ervaren heel wat kiezers het anders: zij tellen de zegeningen in Nederland, waarbij de welvaart voor velen toenam. Het land is nog nooit zo rijk en veilig geweest als nu.
Tip: richt je pijlen op ondemocratische krachten in onze samenleving en niet op - afzetbare - hoogwaardigheidsbekleders.