Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Navigatiesysteem

Een auto stopt, een portier zwaait open en even later staat een man van Zuid-Europese afkomst breed lachend voor me op het fietspad. Ik stop. Hier wil iemand misschien de weg vragen. Dat is leuk, ik ben graag behulpzaam. En een beetje nieuwsgierig, dus het is altijd boeiend om zo maar even te weten te komen welk reisdoel iemand heeft.

Ik zie het al voor me. Twee mensen die geconcentreerd in dezelfde richting kijken. Eén zwaait met brede armgebaren, de ander knikt begrijpend en probeert mee te denken. Soms herhaalt zo’n scène zich, dan geeft de hulpverlener nog even een samenvatting. Dus eerst twee keer links, dan bij de derde rechts, dat is voorbij het benzinestation en dan bij de tweede weer links. Zo gaat dat ongeveer.

Niet bij deze man. Die duwt mij glimlachend een papiertje en een pen in de hand en vraagt hoe hij in Den Haag moet komen. Ik kijk hem verbaasd aan. Dat is verdorie een behoorlijk eind weg. Zeker honderd kilometer rijden. Dat red ik niet met armgebaren en ook niet met het papiertje. De man merkt mijn verwarring meteen. “Is voor systeem in de auto”. Aha. Ik schrijf Den Haag op het papiertje. “Aah”, roept de man. “Met dobbel A!. Hij glimlacht weer. “Naar Hooflaan”. Ik schrijf opnieuw. “O”, roept de man weer. Met één o!

Tja, Nederlands is een moeilijke taal, ook als je de weg wilt weten. Vroeger ging dat gewoon met armgebaren en dan kwam je er altijd wel uit. Nu met een geavanceerd navigatiesysteem in de auto, duiken er dus andere problemen op. Gelukkig is er altijd nog het vertrouwde papiertje en een pen.

Schrijver: Rob Chevallier, 15 augustus 2008


Geplaatst in de categorie: verkeer

3.0 met 5 stemmen 381



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)