Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Kerstcrisis

“’Crisis, wat een crisis”, zegt de vrouw die voor me loopt lachend tegen haar metgezellin. Aan hun lichaamstaal te zien hebben ze het niet over de recessie. Me zwoegend door een meute die in een druk verlichte winkelpromenade zijn weg koopt, blijven de woorden van de vrouw lang en onwerkelijk in mijn hoofd rondtollen.

Waar eerst Sinterklaas ons tot grote daden van goedgeefsheid en dichtkunst inspireerde, storten we ons nu al winkelend op de kerst.
Op de hoek van de Hema staat een stel jongens het winkelvolk nu al te trakteren op een knallende voorproef van het feest na kerst. Een heer met fiets wordt onthaald op een gillende keukenmeid die even voor zijn voorband tot ontploffing komt. Met een blik om zich heen van ‘waar is toch het blauwe gezag op straat dat een einde maakt aan deze anarchie?’ loopt hij geteisterd verder. Twee meisjes lachen wat angstig zoals chimpansees doen als zij een sterkere soortgenoot slijmend te vriend willen houden. Het mag niet veel baten want een van de jongens werpt hen bij wijze van afscheid een rotje na. Zou het niet een idee zijn denk ik, mijn nek tussen mijn schouders verstoppend en doorlopend, om de sociale dienstplicht snel in te voeren? Kunnen deze rotjesjochies zich voortaan verdienstelijk maken met het voortduwen van rolstoelers en het opprikken van rotzooi uit de plantsoenen.

Crisis dus. Nee, als ik om me heen kijk naar de etalages en de goed gevulde boodschappentassen en dozen valt er niets van te merken. Dan zie ik bij de V&D het licht. Dat is het, denk ik. Balkenende moet het volk toespreken in de trant van:
‘Beste mensen het is crisis. Dus matig nou een keertje met Kerstmis. Geen vette kalkoenen en dikke cadeaus meer, even een tandje minder. Alleen duurzame inkopen graag. En met oudjaar: geen knallen meer, liefst nooit meer. ‘T spijt me, mensen, het geld is op dus hou het in de knip voor brood en aardappels.’
Zijn we in één klap van die herrie af, denk ik als ik de draaideur passeer op zoek naar een nieuwe agenda. Maar ik weet ook, mijmer ik verder als ik de roltrap opzoef slalommend langs met rijkdom uitpuilende winkeltassen, dat het volk geen boodschap zal hebben aan premiers goedbedoelde adviezen.

Oké, de democratie is de minst slechte staatsvorm. Maar soms denk je wel eens, schaf die hele boel af. Konden we voor even een verlicht despoot de juiste dingen laten doen. Zoals het invoeren van al mijn – pardon onze – goede ideeën.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 12 december 2008


Geplaatst in de categorie: kerstmis

3.8 met 6 stemmen 379



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)