Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Pech

Samen met nog 156 andere Nederlanders was ik nog nooit bij IKEA geweest. Omdat mijn jongste dochter daar een leuk wandkastje had gezien, moest het wel. Een eindeloze wandeling maakten we langs hoofdroute en verkorte routes. Volg de pijlen, blijf op het pad, is mijn waarschuwing aan de onnozele, anders zal je voor eeuwig dwalen in grenen studiehoeken. Langs honderden interieurs schuifelden we, het ene nog intiemer dan het andere. Duizenden gezinnen bukten, trokken aan laatjes en probeerden fauteuils uit in huiselijke poses. Tijdens het zwerven kochten we alvast wat plugjes en schroefjes omdat je je anders zo nutteloos voelt. Na drie keer toch van de hoofdroute af te zijn geraakt waardoor we ons drie keer door hetzelfde reuzenassortiment wandkasten moesten worstelen, vonden we eindelijk artikel nummer achthonderd punt drieëntwintig. 'Afhalen in het afhaalmagazijn', gaf het etiket aan zodat een nieuwe speurtocht begon. Via de verkorte route naar kassa en magazijnen zigzagden we tegen de loopstroom in. Slechts in 18 minuten bereikten we stelling 29 vak 9. Helaas was het betreffende artikel niet meer voorradig zodat we ons, met onze plugjes en schroefjes, murw aansloten in de rij voor kassa 21. Een huilende baby op de arm van een winkelende vader tetterde in ons oor, terwijl vier gezinnen voor ons een dame al haar spullen moest terugzetten vanwege te weinig saldo op haar rekening. Met zware benen op zere voeten schoten we tien centimeter per minuut op.
Door een klein wonder slaagden we wel in een andere IKEA vestiging.

Iedereen weet dat installatie van de spullen van de Zweedse meubelgigant een makkie is. Een kind kan met het doe-het-zelf-pakket uit de voeten.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee, zegt men. Dat geldt niet voor mij want ik ben gewaarschuwd en leer niets. Gebruiksaanwijzingen, doe-het-zelf-pakketten, kind-kan-de-was-doen instructies: er rust geen zegen op. Of heb ik altijd pech? Wat me ook al eens overkwam is dat er rook uit een door mijzelf in elkaar gezet apparaat kwam. De elektricien die de kortsluiting moest verhelpen kostte tien keer zoveel als het bedrag dat ik uitspaarde met het zelfdoen. Ex btw.

Toch optimistisch pakte ik de boel uit en ging enthousiast met het wandkastje aan de slag. ‘Neem kant c en zet met schroef F vast op deel 9’. Zo werkte ik onverstoorbaar door totdat ik merkte dat ik bij het linkerdeurtje een stuk miste en bij het rechter iets overhield. Om een lang verhaal kort te maken: toen mijn dochter me later bedankte voor het kastje hoorde ik mezelf zeggen dat een kind de was kon doen. Het overblijvende stuk hout moffelde ik weg in mijn diepe jaszak. Nu ik weer thuis ben verwacht ik elk moment haar telefoontje dat het wandkastje in elkaar is gedonderd.


Zie ook: http//www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 13 februari 2009


Geplaatst in de categorie: humor

3.1 met 11 stemmen 379



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)