Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Wittgenstein

Ludwig Wittgenstein schrijft om zijn Philosophische Untersuchungen, dat hij ‘niet in staat is in mijn boek één woord te zeggen over wat muziek heeft betekend in mijn leven. Hoe kan ik dan hopen ooit te worden begrepen?’

Helaas, Ludwig, dat kun je hopen, maar het zal nooit gebeuren.
De eerste vraag begint al bij de vraag of je jezelf wel begrijpt. Ook dat is onbegonnen werk. Wat wel kan is dat je door te schrijven anderen inspireert om zelf te gaan denken. We hoeven Wittgenstein niet te begrijpen om in zijn teksten nieuwe wegen te vinden, nieuwe paden te onderzoeken. Ik las die zin van Wittgenstein en koppelde dat aan wat ik al dacht en wat ik al wist. Daardoor kwam ik terug op een eerdere gedachte, misschien ook ooit gelezen, dat de schrijver weliswaar opschrijft wat hij denkt, maar dat de lezer het geschrevene vervolmaakt.

Lezen is een creatief proces. Als je leest, denk je erover na. Je interpreteert wat er staat. Je pikt sommige dingen die de schrijver belangrijk vond niet op, maar aan de andere kant voeg je weer zaken toe, die de schrijver nooit bedoeld heeft. Soms heb ik wel eens iemand horen reageren over wat ik schreef. Hij vond het prachtig. Hij legde uit waarom. Hij had iets gelezen, wat ik nooit heb willen schrijven. Omdat ik niet op dat idee kwam. Deze lezer wel. En dankzij hem zag ik wat hij las.

En las ik iets waarvan ik niet wist dat ik het geschreven had.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 4 juni 2009


Geplaatst in de categorie: taal

4.3 met 3 stemmen 309



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)