Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Stressloos op reis

Wat doen veel mensen het liefst als ze vrij zijn? Reizen. Liefst naar verre oorden. Om andere culturen mee te maken. Te genieten van exotische stranden met palmen. Avonturen te beleven. Hopen op nieuwe contacten, vriendschap, ja zelfs liefdes. Daar hebben ze wel een paar duizendjes voor over. En een paar prikken her en der tegen enge ziektes. Met Toscane of Madrid kun je eigenlijk niet meer thuiskomen. Istanbul en Casablanca kunnen net. Maar met Peking en Los Angeles tel je pas echt mee.

De aantrekkingskracht van een verre reis valt niet te ontkennen. Voedselvergiftiging, verloren bagage, jetlag, kans op een overval of malaria nemen we voor lief. Zelfs zijn we bereid om te liegen over onze vliegangst. We zijn steeds nieuwsgierig naar een nieuw land, een ander continent. Reizen is de geoorloofde verslaving geworden van de rijke mens.
Maar…

Sinds toen ben ik ervan genezen. Op weg naar het station reed mijn taxi zich muurvast in het verkeer. Brommers snorden langs de spiegels en bumpers van de auto’s in de file. Met mijn hoofd vol stress om de trein die ik misschien zou missen, zocht ik naar afleiding. Hoewel de hitte schreeuwde om het raampje open, hielden herrie en stank het raampje van de taxi stijf dicht. Dus keek ik door het glas naar buiten.
En daar zat hij.
Pal naast mijn raampje.
De lezende man.
Op een bankje in een bushalte. De man doodde de tijd niet tijdens het wachten op zijn bus. Nee, volledig geconcentreerd ging hij op in wat hij las. Benen uitgestrekt met op zijn schoot het boek met de kaft naar mij toe. De lezer straalde zo’n rust uit temidden van de stadshektiek dat hij al mijn aandacht wegzoog. Op de voorkant van het boek stond: Anna Karenina door Leo Tolstoj. Voortzoevend over de rails reisde de man op het bankje in mijn hoofd met me mee naar huis. Hoe kon hij zo opgaan in zijn boek met zoveel drukte om zich heen? Kan iemand in zijn hoofd op reis? Toen nam ik een kloek besluit voor een volgende vakantie.

Te voet zal ik dit jaar dus langs de Hollandse kust trekken. Met in mijn rugzak een tentje en een paar boeken. Behalve een stressloze voetreis in eigen land zal ik, liggend in een duinpannetje, een wereldreis en een tijdreis in één maken. Naar tsaristisch Rusland, want in mijn rugzak zit natuurlijk Tolstoj’s Anna Karenina.


Zie ook: http://www.gmboekentekst.nl

Schrijver: George Knottnerus, 12 juli 2009


Geplaatst in de categorie: reizen

4.3 met 9 stemmen 617



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)