Mijn lichaam en ik
Ik droomde vannacht dat ik uit mijn lichaam was.
IK was plotseling een zelfstandig functionerend 'iets' zonder lijf. Een wezen uit de ether. En ik keek naar mijn lichaam dat daar leeg en naakt stond. Ik geloof zelfs zonder hoofd - maar dat weet ik niet meer zeker.
Het lichaam waar ik naar keek was leeg. Dat was duidelijk. Ik keek er met erbarmen naar, zo leeg en verlaten als het daar stond.
Het was een vreemde en een beetje enge beleving. IK was gescheiden van wat ik kende als mezelf. Tot nu toe waren mijn lichaam en IK altijd één en hetzelfde geweest. Samen. En nu was ik gescheiden van wie ik dacht dat ik was.
IK, degene die naar het lichaam keek, bestond enkel uit gedachten.
IK was los van mijn lichaam dat op dat moment door iedereen gevuld kon worden, in bezit genomen kon worden en dan zou het niet meer van mij zijn.
Ik realiseerde me dat als IK er weer in zou gaan, Ik het was die mijn lichaam persoonlijk maakte door het te gaan bewonen. Het lichaam zonder mij erin was niets, gewoon een lichaam zoals alle andere. Mijn aanwezigheid erin maakte het dat IK het werd.
Opeens begreep ik wat ze bedoelen met 'Het lichaam is het voertuig van de Ziel.'
IK was de ziel. De ziel die naar het lichaam keek dat het had verkozen te bewonen. Opeens snapte ik dat als Ik weer in het lichaam zou kruipen, ik het als de bestuurder van een auto zou kunnen besturen. Ik zou het tot leven kunnen brengen. Maar als ik IK zou blijven en niet terug zou keren in mijn lichaam, dan zou er niets gebeuren.
Ik zou het, als ik zou willen, leeg achter kunnen laten.
Is dat wat er gebeurt als er iemand sterft?
Geplaatst in de categorie: lichaam