Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Ronald de verschrikkelijke

Er was eens een man die Ronald J. heette. 'Ronny' voor de vrienden, omdat dat jovialer bekt, al werd het later ‘verwerpelijk varken’ en nog veel ergere dingen, omdat dat dichter bij de waarheid lag.
Overdag leerde hij brave kinderen technisch tekenen en ’s nachts vermoordde hij onschuldige mensen, vooral jonge meisjes met veel toekomst en weinig verweer. Hij dumpte ze dan in een rivier, of schoot ze dood en stak daarna hun auto in brand om al zijn sporen uit te wissen. Maar na zijn laatste afgrijselijke daad gedroeg hij zich toch wat onwennig en de politie wilde hem daar graag een paar vragen over stellen. Per slot van rekening stond zijn huis naast dat van het meisje dat laatst vermoord was en misschien had hij wel iets gezien dat niet zo pluis was. Na vele uren en nog meer vragen had Ronald bekend dat hij zelf zijn buurmeisje om het leven had gebracht, en ook haar vriend en drie jaar eerder nog een ander meisje, dat ’s nachts naar huis probeerde te fietsen. En dat allemaal zonder ook maar één spoor achter te laten. De politie vond dat wel héél straf voor een tekenleraar en vermoedde dat hij nog meer gruwelijke daden op zijn kerfstok had staan. En dus hebben ze zijn huis en tuin helemaal overhoop gehaald om te zien of ze iets konden vinden dat ietwat raar was voor een tekenleraar.

Nu zit Ronald in de gevangenis, samen met andere criminelen. Om de zeven minuten en dertig seconden moet er iemand in zijn cel kijken om te zien of hij nog geen zelfmoord heeft gepleegd. En er zijn nu al cipiers te kort. De rechter had tegen Ronald Janssen - want dat is zijn echte naam – gezegd: ‘Meneer Janssen,’ had de rechter gezegd, ‘voor u geen extra kansen. Ga u nu maar levenslang beraden over al uw verschrikkelijke daden.’

En zo is het gekomen dat Ronald Janssen nog zijn hele leven in een cel moet doorbrengen en vele psychiaters en criminologen een stevige kluit aan hem gaan hebben en veel te weinig cipiers om de zoveel minuten moeten controleren of hij nog leeft. En ze gaan hem ook goed afschermen van de andere criminelen in de gevangenis, zodat ze hem niks kunnen aandoen. Want ook criminelen hebben hun fatsoen en hun grenzen en als iemand die grenzen overschrijdt, dan is het hek van de dam. Zeker in de douche, bij het oprapen van de shampoo. En dus krijgt hij voor de rest van zijn leven bescherming, eten en drinken, op kosten van de maatschappij die hij eigenhandig heeft ontregeld. Ze zullen hem ook af en toe een luchtje laten scheppen, want zelfs het meest verwerpelijke varken verdient af en toe wat verse lucht. En misschien landt er tijdens een van zijn wandelingen wel een helikopter op het binnenplein, of staat er ergens een verdwaalde ladder tegen een muur. Of zo.

Oei, wat is dat hier?

Een spuitje met wat vloeistof in.

Dat ziet er een gevaarlijk spuitje uit. Precies alleen bedoeld voor zware criminelen. Misschien moet iemand dat spuitje in zijn bil steken en zien wat er gebeurt. Misschien is het verhaaltje dan uit, voor het varkentje met de lange snuit.

Schrijver: Johan De Smet, 17 januari 2010


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.8 met 46 stemmen 519



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)