Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Giromania uit de tijd

De meest Roomse en hectische wielerronde op aarde, de Giro d´Italia, start vandaag in Amsterdam. De ‘Maglia Rosa’ de roze trui is al uitgepakt. Zelfs de hoogste kringen tonen zich sinds 1949 betrokken, zo niet familiaar met het fenomeen.

Sinds "Dino Buzzati al Giro d´Italia" als boek - in ongekende oplagen - uitkwam kunnen wij wereldburgers erover meepraten. Dat klassieke boek is een (latere) bundeling van artikelen over de Giro van 1949 door de beroemde dichter/schrijver Dino Buzzati (1906-1972) in een krant - de Corriere della Sera. Voor wie het gelezen heeft zal de wereld nooit meer
hetzelfde zijn. De gelijkmatigheid is er voor altijd uit.
Een ronde waarin om de palmares tot op de bodem van het menselijke zijn is gevochten. In onvergankelijke tweestrijd tussen Gino Bartali en Fausto Coppi. De Hector en Achilles van meteen na de oorlog. Al verbleekten zelfs die Homerische helden bij deze twee matadoren. Dat tikt aan bij onbevangen lezers.

Die Giro, dat verleden klikken nu niet in Mokum. Eerder ook niet echt in Assen en Groningen. Betrekkelijk ongemerkt is de Italiaanse karavaan vandaar vertrokken. Triest maar blijkbaar voorbode. Ook Amsterdam, ooit de wielerstad van Jan Derksen, Peter Post, Daan de Groot, Middelink en Olympia’s Tour, heeft het niet meer. ‘Het’, dat beetje voeling dat er was. Met de grote klassieken zoals de Italianen die koesteren!

De gemeente, de media, Het Parool voorop, allerhande pr-instanties proberen wel maar vangen bot. Terwijl zoveel moderne geschiedenis gestalte krijgt in latino-wielercoryfeeën. Mussolini liet de ronde ongemoeid. Hoeveel problemen de fascistische dictator ook had met Giro-rose. Hij wist, dit was het schouwtoneel waarop het ware leven vorm krijgt.

Wie in de vroege jaren vijftig en lang daarna voelde zich niet aangesproken door het duel Coppi versus Bartali?
Bartali, Gino il Pio - de vrome -, stond voor de traditie, de pauselijke heerschappij, de christen-democratie van De Gasperi en Fanfani. Voor dwingende gezinsmoraal, Eisenhower, uitbuiting, deemoedig gedragen armoede. Plichtsgetrouw ook! Gino won de Tour van 1948 steeds onderweg aan het stuur biddend. Mede na contact met Paus Pius XII en President Einaudi. Zij vroegen hem alles te geven voor de overwinning. Om het volk van de revolutie af te leiden na de aanslag op Communistenleider Togliatti.
En Il Mistico, hij deed dat!

Terwijl Fausto Coppi, in beginsel absoluut een goed mens toch, stond voor de bevrijdende antiklerikale krachten. In Italië betekende dat in de praktijk dat hij communistisch werd ingedeeld. Het was de Paus of de Revolutie. Fausto Coppi kwam namelijk door zijn liefde voor de Napolitaanse Giulia Locatelli of hij wilde of niet in dat kamp terecht. Toen de media zijn affaire met La Dama Bianca (zij was steeds in het wit gekleed) aan de finish ontmaskerden.
Buitenechtelijk, daar kon de paus niet omheen! Plus dat Coppi ook nog eens zijn wereldtitel van 1953 niet aan God&Paus zei te danken, maar Giulia!

Let wel: de wielermedia brachten de ultieme polarisatie dramatisch in beeld. Literatuur en film hielden het bij Don Camillo, geschreven door Giovannino Guareschi. Een slappe replica op dorpsniveau van de tegenstellingen. De sport echter stond lijnrecht in contact met de dynamiek sociaal politiek en historisch!

Dat ontbreekt nu in Amsterdam – voeling met deze dramatische heroïek. Wie begrijpt nog dat de Giro geen ruimte laat voor groepstijdritten?
Wat er ooit was leeft nog in enkele uithoeken, zoals de mijne. Persoonlijk denkend aan Lourdes werp ik mij op de heilige grond van Bartali's grot. Die hij kuste in 1948.
Of ik beeld mij onomkeerbaar verliefd op één schoonheid in. Per ongeluk eerder toch ook ongelukkig en godgelovig getrouwd. Terwijl de openbare orde mij geen enkele ruimte openlaat dan een pact met goddelozen. Welk een dilemma en ik doorleef Coppi’s tragiek.

Nu echter even niet. Naar mijn gevoel word ik meegesleurd door Amsterdammers in dubbeltjeswoningen. Ook leuk maar wat binnenhuizig. Wie leest Homerus nog?
Ook het landschap zit tegen – we missen hier steile hellingen.


Zie ook: http://www.giromania.nl/

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 8 mei 2010


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.8 met 5 stemmen 305



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)