Leptoppunt

Mevrouw Ontwikkeling zit achter de laptop, uit te spreken als léptop. Het is de léptop van Lief, want zelf heeft ze een PC uit het jaar Kruick. Ze heeft het niet zo met een laptop, want ze is niet van deze tijd, ze is honderd jaar te laat geboren.

Ze heeft een hekel aan moderniteiten. Liever heeft ze ouderwetse kneuterigheid. Ze houdt van stoofpeertjes die pruttelen op een petroleumstelletje. Van gaskachels die échte warmte geven in plaats van CV-installaties, die knetteren, rammelen en alles uitdrogen. Ze houdt van de antiek houten kastjes van haar grootmoeder die in haar huis kamer staan, in plaats van de gefineerde kastjes van Ikea waarvan je altijd schroeven overhoudt en die na een tijdje uit elkaar vallen. Ze houdt niet van vliegen en ook niet van autorijden. Nee, ze heeft geen vliegangst en ja, ze heeft een rijbewijs maar ze houdt van reizen waarbij ze met de voetjes bij de grond kan. Daarom heeft ze ook een lage fiets.

Mevrouw Ontwikkeling doet een cursus schrijven, waarvoor ze een laptop mee mag nemen. Daarom wordt er geoefend en mag de laptop in huis. Driftig zit ze te tikken. Natuurlijk had ze ook met de hand kunnen schrijven, maar daar heeft ze geen geduld voor. Bovendien kan ze toch haar eigen handschrift niet meer lezen sinds ze in het ziekenhuis werkt.

Er gebeurt iets. Niet te geloven, het klikt! Er sprankelt iets aan tafel en het is niet alleen de muisaanwijzer op het beeldscherm. Er is interactie, in tegenstelling tot de relatie die ze heeft met haar PC. Die relatie bestaat alleen nog maar uit ruzie doordat zij steeds de verkeerde knoppen intoetst, wat door de PC verkeerd wordt opgevat.
Het als een belegen huwelijk, waarvan de houdbaarheidsdatum al lang is verstreken.

Mevrouw Ontwikkeling krijgt na enig drukken een symbool in beeld dat ze herkent en voorzichtig drukt ze nog een knopje in. Het beeldscherm kleurt op en als vanzelf klikt ze zich in de juiste programma’s. Woorden schieten tekort, doch verschijnen als volzinnen uit haar toetsenbord. In gedachten ziet ze zich al Literaire stukken schrijven vanaf de laptop, aan de keukentafel. Gezellig met het gezin eromheen (die natuurlijk wel stil moeten zijn en blijven, want anders verstoren zij het schrijfproces!) Haar PC heeft ze in gedachten al bij het tweedehands vuil gezet. Zo gaat dat dus. Op vreemdgaan volgt vervanging.

En nu? Achter de laptop gezeten lijkt een scheiding met PC onvermijdelijk en een verzoening onmogelijk. Mevrouw Ontwikkeling moet verder, ze moet groeien. Geestelijk en literair. Dit jaar wordt ze 40, pardon, 140. Het is tijd om verder te gaan en nieuwe relaties aan te gaan, maar zonder oude overboord te gooien.

PC blijft haar eerste liefde. Die bracht haar de vreugde van het schrijven.
En dát zal ze nooit vergeten.

computer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 584