Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Duur eten, dure kleren

En maar klagen die restauranthouders en kroegbazen. Deze week riepen ze weer dat het slecht gaat met de branche. De omzet van restaurants daalde met 7,7 procent vergeleken met vorig jaar. Je hoort het ze zeggen: "Het gaat steeds slechter met Nederland en er komen nog minder mensen eten en drinken. Ze blijven liever thuis op de bank zitten. Hier moet iets aan veranderen. Op deze manier houden we het niet meer vol".

Vorige week deed ik mee aan een hulpactie. Nou, ja niet uit vrije wil dat moet ik er wel bij zeggen. Een paar oude vrienden wilden een avond uit. Restaurant én café, net als vroeger. Ik hoefde het restaurant niet uit te kiezen, dat zou de jongste van het stel wel doen. Die hoeft blijkbaar niet op de centen te letten, want het was een dure tent waarin we terechtkwamen. Ik zag op de kaart geen enkel gerecht onder de twintig euro. Daar kreeg ik het al een beetje benauwd van. Nog even gekeken naar het vegetarische deel, want dat is vaak nog het goedkoopste. Maar dat was maar één gerecht, beetje vaag en kostte 19,95.

Wel een chic restaurant, met strak geklede bedienden, luxe stoelen, kostbare lampen boven de tafels en een paar dure schilderijen aan de muur. Echt een hippe tent. Het was niet vol, maar voor een donderdagavond mocht de eigenaar niet klagen vond ik. De klanten waren jong, goed gekleed, strak in het pak, hemd of jurk van een beroemd merk. Waar die het geld allemaal vandaan halen is me een raadsel. Maar ze leken zich niets aan te trekken van de prijzen. Ik zag voor- en hoofdgerechten langskomen en de wijnglazen werden regelmatig bijgevuld.

Wij hielden het op een hoofdgerecht, een biertje, glaasje wijn en koffie. Al onze gerechten waren mooi gedrapeerd op het bord. Maar we bestelden wel wat extra brood want het was allemaal een beetje karig. Bleek dat we voor die extra bestelling fors moesten betalen. De fles wijn die we besteld hadden bleek duurder dan het duurste hoofdgerecht. Voor een biertje en een kop koffie rekenden ze pak weg vijf euro. Per stuk dus.

Zo ging ik met een belachelijk hoge rekening en een kater naar huis, maar niet van de drank. Mijn vrienden gingen nog even de kroeg in. Ik verzon een smoes. Zo hoeft het voor mij niet meer. Ik ga voortaan lekker thuis zitten met m'n bord op schoot. Dan kan ik ook af en toe een sigaret opsteken zonder dat ik in de regen buiten moet staan. En ik hoef niet rond te lopen in nieuwe kleren, want ook die worden steeds duurder.

Schrijver: Rob Chevallier, 30 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.0 met 4 stemmen 364



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)