Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Tweede huis

13 op de 100 landgenoten wil een tweede huis. Ik behoor tot de bevoorrechten. Als tenminste een stacaravan onder de definitie van tweede huis valt. Mijn vrouw kocht hem tweedehands tien jaar geleden. Ja, een bofkont ben ik. Want hoeveel vrouwen zijn in staat een huis voor hun man te kopen? En doen dat dan ook nog? Oké, het is een tweede, en een piepkleintje. Maar toch, het feit is daar.
Maar nu is het metalen ding aan vervanging toe. Of aan een drastische opknapbeurt. Beide opties kosten bakken met geld dus keek ik mijn vrouw weer lief aan.

Ze maakte een afspraak met meneer J. Deze bleek in het bezit van een perfecte caravan op dezelfde camping. De prijs van het object – een chalet naar het bleek ! – is een buitenkans mevrouw: rond de 8 duizend eurootjes. Samen gingen we erheen en spraken we met mr. J. en het was top.
Een chalet met kunststof panelen afgewerkt, 1 design gaskachel met open haard look en 6 ventilatoren om de warmte door het hele chalet te blazen, 2 bijverwarmingen, 1 magnetron die het niet doet vanwege te weinig ampères op het campingstroomnet, 2 stapelbedden, 2 peutertafeltjes met bijbehorende stoeltjes - hoewel J. geen peuterkinderen heeft, wel 4 tienerkinderen die niet meer mee willen naar het chalet omdat ze naar het buitenland met vakantie willen - 4 mollensonardetectoren in het gazon om deze ondergrondse knaagdieren via op zonne-energie werkende hoge pieptonen af te schrikken, 6 goudvissen in 1 met plastic gaas afgedekte minivijver van 1 halve vierkante meter naast 1 nep zilverreiger, 1 bitumen dak met attentie voor de opstekende boorden en …2 overvolle schuurtjes met zeer veel opgetaste, waardevolle troep waarvan niets weggegooid kan worden omdat het op zich, elk individueel meubelstuk wel te verstaan, toch erg praktisch en nuttig kan zijn.

Het was kortom een dilemma – doen we het of doen we het niet?

Terug in onze oude caravan deed ik het schuurtje open om een pilsje te pakken. De parasols, tuinstoeltjes, badmintonrackets met gesprongen snaren, pannen die uit de mode waren maar van email dus zonde om weg te gooien, gereedschappen, wel wat verroest maar ja originele erfstukken van opa, lege kratten waar statiegeld op rust dat echter slechts geïnd kan worden bij een twee jaar geleden verhuisde supermarkt, afgewerkte olie en asbest dat geen afvalcentrum zonder hoge betaling wil hebben en waarvan het dumpen in de sloot een zwaar misdrijf zou zijn, spinnenwebben en muizenlucht – dat alles zag ik, rook ik.

Opeens voelde ik: we doen het niet. Twee buitenhuisjes, ook al zijn ze nog zo klein, vol met troep - dat is te veel van het goede. Eerst de zolder van ons eerste huis maar eens opruimen.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 15 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.1 met 10 stemmen 274



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)