Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Profvoetballer

Jammer dat ik geen profvoetballer ben geworden. Och, ik kon best wel een balletje trappen op ons veldje in de stad. Maar voor zo ver ik kan nagaan stond er nooit een man te turen naar mij en mijn vriendjes. En dus bleven we onbekende talenten.

Helaas, want als voetballer had ik wel geweten hoe je geld moet verdienen. Niet alleen met profvoetbal natuurlijk, dat is niet zo belangrijk en het levert te weinig op. Het gaat natuurlijk om de publiciteit voor jezelf. Als voetballer heb je daarvoor tijd genoeg. Paar uurtjes trainen per dag en daarna kun je alweer aan je eigen ego gaan werken. Ik zou er voor gezorgd hebben dat de mensen alles van mij te weten kwamen. Maakt me niks uit, als het maar geld oplevert. Vooral journalisten en mensen van de commerciele omroep moet je zo nieuwsgierig mogelijk maken.

Als voetballer zou ik in ieder geval een buitenlandse vrouw genomen hebben, uit een voetballand natuurlijk. Intelligentie maakt niet uit, als ze er maar goed uit ziet. Dan kun je dubbel vangen en het is nuttig voor mijn eigen toekomst. We zouden allebei dagelijks in reclamespotjes optreden, winkels openen en liedjes zingen, want met die studiotechnieken van tegenwoordig kan elke krakkemikkige zangstem opgepimpt worden.
Blessures zijn het leukste voor mijn publiciteit. Ik zou bijvoorbeeld het middenhandsbeentje van m'n kleine vinger kneuzen. Of een stevige jaap oplopen op mijn kin, bij het scheren. De journalist of de omroep die het meeste betaalt krijgt het exclusieve verhaal. Niemand weet de waarheid, dus ik zou er lekker op los fantaseren. Vage toespeling op een woordenwisseling met mijn lieve vrouw en hup, de interviews en euro's stromen binnen.

Het beste zou ik een been kunnen breken. Dan zou ik een deal maken met een chirurg. Die jongens hebben het ook niet meer zo makkelijk en willen natuurlijk graag wat bijverdienen. Via mijn omroepcontacten zouden we de operatie live uitzenden. Ik zou er voor zorgen dat ik geopereerd wordt terwijl ik in onderhandeling ben met een andere club. Gewoon volgens het gezegde van de honden die vechten om een been. Die strijd mag wat mij betreft tijdens het hele revalidatieproces duren. Ondertussen ben ik dan op mijn krukken vol reclameteksten helemaal de held op de rode loper.

Maar met een ding zou ik heel erg oppassen. Zelfs de meest vage opmerking over poederen, stuifmeel, poedersuiker of wat voor witgoed dan ook, zou ik vermijden. Ik moet tenslotte in een jaar of tien het geld voor de rest van mijn leven verdienen.

Schrijver: Rob Chevallier, 18 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: sport

3.5 met 4 stemmen 288



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gerard Lobetrotter
Datum:
18 oktober 2010
Mooie opbouw van je column! Kort, krachtig, licht snedig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)