Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Sander V.

De moordenaar van Milly Boele gaat in hoger beroep. Vorig jaar ontzette Sander V., toen nog functionerend als politieagent, de natie door zijn buurmeisje eerst te lokken om naar zijn katjes te komen kijken, vervolgens aan te randen en te wurgen. Hij begroef haar levenloze lichaam in zijn achtertuin. De dader was tijdens het plegen van zijn wandaad onder invloed van cannabis. Achteraf is hij zich rotgeschrokken van zijn misdaden en schaamt hij zich ervoor. De rechtbank veroordeelde Sander V. tot achttien jaar gevangenisstraf en aansluitend tbs. Over de vraag of Sander V. ooit weer vrij man zal zijn tast men in het duister. Dat hangt ervan af of de dader volgens zijn behandelend psychiaters tijdens de tbs dermate vorderingen maakt dat zij verwachten dat hij geen gevaar meer vormt voor de samenleving.

Humaan strafrecht. Rechtsstaat. Dat zijn juridische beginselen die men in een democratisch land als Nederland koestert. Zeker, het is humaan dat men daders van de ergste misdaden als mens wil behandelen. Inderdaad, iedereen wordt als onschuldig beschouwd zolang hij nog niet onomkeerbaar is veroordeeld door een onafhankelijke rechter. En natuurlijk heeft Sander V. het recht om in hoger beroep te gaan.

Toch heb ik een paar vraagjes.

Waarom gaat iemand die stelt zich te schamen voor een verschrikkelijk misdrijf dat hij pleegde toch in beroep tegen een straf die redelijk lijkt?
Waarom kiest hij voor dat hoger beroep een andere advocaat en wel – ja daar heb je hem weer – mr. Bram Moszkowicz die bekend staat als iemand die voor elke strafverzachting tot het gaatje gaat?
Hoe kan een ex-politieagent het torenhoge honorarium van een topadvocaat betalen? Heeft hij sponsors?
Waarom denken juristen bijna automatisch dat iemand die in staat is tot zoiets verschrikkelijks als het verkrachten en vermoorden van een kind wel geheel of gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar moet zijn?
Hoe kan een moordenaar als ontoerekenbaar worden verklaard als hij even daarvoor koel en berekenend zijn slachtoffertje meelokt naar zijn huis?
Waarom wordt cannabis, als dit kan leiden tot ontoerekeningsvatbaarheid bij een zedenmoord, niet onmiddellijk tot een levensgevaarlijke harddrug verklaard?

Zolang deze vraagjes niet afdoende beantwoord zijn pleit ik ervoor om iedereen die zich schuldig maakt aan het verkrachten en vermoorden van een kind en het daarna te begraven in zijn achtertuin het recht te geven tot het plegen van gecontroleerde zelfdoding. Gecontroleerd ja. Zodat we zeker weten dat het gebeurt. Dat is de enige garantie dat een dergelijke dader nooit meer in herhaling vervalt. En het komt het dichtste bij wat voelt als recht.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 3 december 2010


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.3 met 13 stemmen 286



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)