Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zonsondergang bij Scheveningen

Een man staat aan het strand van Scheveningen. Hij staart in de verste verte en ziet ze de zon de zee in zinken. Het zijn barre tijden. Een gure wind waait van het Binnenhof vandaan. Dat is ook de reden waarom hij met de rug naar het land staat. Het is koud.

Er is immers een man opgestaan die voor vrijheid strijdt. Maar het is een bijzondere vrijheid. Een heel raar soort vrijheid. Een vrijheid die de man daar op het strand bedrukt. Het is een vrijheid van godsdienst, maar niet van alle godsdiensten. Het is een vrijheid van ideologie, maar niet van alle ideologieën. Het is een vrijheid van het woord, maar niet van alle woorden. Het is een vrijheid voor mensen, maar niet voor alle mensen en deze man, deze man, deze man voelt dagelijks dat het niet zijn vrijheid is.

Hij is, geeft hij toe, geen Christen. Maar hij is evenmin moslim. Hij was socialist in Iran en heeft gevochten tegen de onvrijheid die duidelijk werd toen hij samen met zijn broer een socialistisch krantje verspreidde. Een paar honderd. In de buurt. Zijn broer werd opgepakt en hij werd gewaarschuwd: ga niet naar huis. Zijn broer is geëxecuteerd en hij is nooit meer thuis geweest. Hij ging het verzet in en heeft gevochten, gevochten en gevochten tot hij merkte dat het een zinloze strijd was. Een strijd voor een vrijheid die ook niet voor iedereen was. Want oorlog, zo leerde hij, maakt geen democraten. Toen hij dat besefte, is hij gevlucht.

En nu staat hij, jaren later, aan het strand met zijn rug naar ons land. Het is het land waar hij vrijheid leerde kennen en waar hij nu merkt, dat zijn vrijheid beknot wordt. Door een man die voor de vrijheid zegt te strijden, maar die altijd vrij is geweest en helemaal niet weet hoe het voelt niet vrij te zijn.

Hij kan rechtuit lopen. De zee in. Maar hij doet het niet. Het land achter zijn rug is ook het land van zijn kinderen. Hij draait zich om en ziet de bunkers van Scheveningen. Hij schrikt niet terug. Hij gaat verder de gevaren, de onzekere toekomst tegemoet.

Het wordt donker.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 24 februari 2011


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.7 met 6 stemmen 230



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)