Staak!
Als uw machtige hand het wil, staat gans het raderwerk stil. Mevrouw Gout is de nieuwe directeur van Prorail. Afgelopen zaterdag, 9 april, gaf ze een interview in de NRC. Dat interview schijnt een aantal Kamerleden boos te hebben gemaakt, omdat ze de trein op de eerste plek zet, daarna pas de passagiers. Maar daar heb ik geen moeite mee. Passagiers zonder een trein schiet immers niet op.
Ik heb moeite met wat ze in het begin van het artikel zegt. Of waarom ze lacht. Ze voerde de laatste acht jaar 45 reorganisaties door. Dat is elke twee maanden één reorganisatie. Bij haar vertrek, gaat de mop, komt het personeel bijeen: even de manschappen tellen. Zoveel ontslagen zijn er geweest.
Mevrouw Gout moet erom lachen. ‘Dat vind ik wel grappig,’ zegt ze. De journalist vraagt waarom. ‘Ja, ja, ja. Dat vind ik gewoon grappig’ en weer, aldus de journalist, die enthousiaste lach.
Ze vindt het dus gewoon grappig om mensen massaal te ontslaan. Als ik nu bij Prorail zou werken, zou ik me doodschrikken. Een directeur die ontslaan van mensen die hun leven hebben gegeven aan het opbouwen van wat eens een trots bedrijf was. Een bedrijf dat langzaam wordt uitgekleed, omdat het concurrerend moet werken (met welke concurrent?). Die mensen zien een directeur langskomen die even komt reorganiseren.
De trein op de eerste plek. Dan de passagiers. Dan, misschien, de lonen van de werknemers. En tenslotte de mensen zelf. ‘Dus niemand is zijn baan zeker’, vraagt de journalist nog. ‘Dat weet ik niet’, zegt ze.
Als ik werknemer was bij Prorail zou ik sterk overwegen te gaan staken tot deze vrouw, die geen greintje gevoel voor het personeel in haar donder lijkt te hebben, tot deze vrouw van haar functie ontheven wordt.
Staak! Voordat u uw manschappen moet tellen.
home.nlGeplaatst in de categorie: economie
Prorail
207
Geef je reactie op deze inzending: