Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Acteren voor beginners

‘Valt er iets te vieren misschien?’
Ik word nochtans niet alle dagen aangesproken door mensen die ik niet ken. Maar deze keer was het anders: het was 21 juli, nationale feestdag der Belgen, en ik had mijzelf gedrapeerd in een zwartgeelrode vlag, een muts opgezet in de nationale driekleur en de wangen navenant geverfd.

‘Ik vrees dat er inderdaad niet veel te vieren valt,’ antwoordde ik, ‘ik ben op weg naar de koning, vermomd als echte Belg, om hem een dosis Rilatine toe te dienen, want hij heeft het nodig.’

Wie donderdag zijn toespraak naar aanleiding van de nationale feestdag gezien heeft, zal het beamen. Nog nooit hadden we de koning zo razend gezien. Tijdens vorige toespraken las hij emotieloos af wat zijn tekstschrijvers voor hem op papier gezet hadden. Dit jaar had hij er acteerlessen bij gekregen.

Slechte.

Hij viel direct met de deur in huis: ‘Op deze nationale feestdag had ik me graag verheugd, samen met u, over de eedaflegging van een nieuwe volwaardige regering. Helaas, zo ver zijn we niet, en ik betreur het.’
Hij gesticuleerde zelfs met zijn armen. Als een rapper op leeftijd. De politici gaf hij een fikse veeg uit de pan: ‘De partijen moeten beseffen dat ze allemaal water in hun wijn moeten doen. Er moet en zal een regering komen, het is welletjes geweest.’

Terwijl het zonder regering beter gaat dan ooit. Er zijn geen nieuwe belachelijke belastingen of vergezochte wetten. Uiteindelijk zijn we met z’n allen gaan stemmen om dat ooit nog te mogen meemaken. Dan is het eindelijk zo ver en wat krijgen we? Een koning die het op zijn heupen krijgt.

Maar ook wij, onschuldige burgers, kregen ervan langs: ‘De burgers moeten beter overeenkomen met elkaar. De andere tegemoet gaan, zijn taal spreken, belangstelling tonen voor zijn cultuur, hem beter leren begrijpen, het zijn allemaal uitingen van modern burgerschap.’

Toen hij het had over verbondenheid, balde hij zijn handen samen. Misschien omdat hij dacht dat we ondertussen vergeten waren wat verbondenheid nu weer was.

Maar Sire, wij durven de andere niet tegemoet gaan, zeker niet in bepaalde buurten en als het donker wordt. En zijn taal spreken we niet, laat staan dat we ze verstaan.

Ik zag zelfs schuim in zijn rechter mondhoek.

Schrijver: Johan De Smet, 24 juli 2011


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.8 met 33 stemmen 332



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)