Belastinghel
Ik heb een computer en internet. Omdat de belastingdienst het online aangifte doen makkelijk maakt vroeg ik mijn DigiD-code aan. Maar jeetje, om zo’n digitale aangifte in te vullen voor de deadline van 1 april valt nog niet mee.
In het doolhof tussen de boxen hunker ik naar de conclusie. Krijg ik geld terug of moet ik betalen? Na mijn 8ste kopje koffie en de 6de keer dat mijn stapel bonnetjes omlazert zie ik Het Grote Licht: ik betaal 5 keer belasting over 1 verdiende euro. Bij het verdienen betaal ik loonheffing (1). Als ik uitgeef betaal ik BTW (2). Hou ik de euro in mijn zak dan betaal ik box 3 belasting (3). Beweeg ik dan krijg ik een gemeentelijke of provinciale heffing aan mijn broek (4). En als ik doodga betaalt mijn erfgenaam over mijn euro successiebelasting (5).
Hoe is het mogelijk dat de overheid nog tekort komt?
Niet alleen voor mijzelf moet ik aangifte doen, ook voor mijn vader doe ik dat. Hij heeft geen internet, dus worstel ik met een dubbele deadline, een digitale en een op papier.
Nadat ik mijn 17de kop koffie naar binnen heb gegoten en de correctievloeistof – wat stinkt dat spul – rijkelijk is gevloeid, stuit ik op vraag 22i in zijn papieren aangifte: Overige bezittingen.
En daar kom ik tot een Verbijsterend Inzicht. Mijn vader betaalt 6 keer belasting. Die 6de keer is over zijn deel in het voorzieningenfonds van zijn bejaardenflat. In het voorzieningenfonds zit geld dat bestemd is voor lekkende daken en stukke liften. De belastingdienst is echter van mening dat een negentiger daarvoor moet worden aangeslagen.
Nederland schijnt voor bedrijven een belastingparadijs te zijn. De belastingdruk voor vennootschappen is uitermate mild. Buitenlandse ondernemers dromen ervan zich te vestigen in Nederland.
Voor burgers echter is Nederland een belastinghel. Bel je de belastingtelefoon om hulp dan verdwaal je in een vicieuze cirkel van voorkeuzemenu’s en al of niet computergestuurde stemmen die je sommeren je burgerservicenummer bij de hand te houden en je vertellen dat het nu eenmaal zo in de regels staat en je vragen of je verder nog vragen hebt en je anders een prettige dag toewensen.
Ik droom ervan ooit in een paradijs te wonen waar nooit blauwe enveloppen worden bezorgd.
Zie ook: http://www.georgeknottnerus.nl
Schrijver: George Knottnerus, 30 maart 2012
Geplaatst in de categorie: economie
Tuut tuut tuut tuut tuut... Dat het niet leuker kan oké, maar een stuk beleefder moet toch geen enkele moeite kosten.