Foto's helpen al schieten ze tekort
Wanneer had wie wat kunnen en/of moeten weten? En wat had die persoon dan moeten doen? Steeds nieuwe stemmen laten zich horen. Hoezo schuld? De Leidse School zegt dat je vooral de dingen in hun eigen tijd moet plaatsen. Maurice de Hond wees deze week op het laffe vaak tot collaboratie leidende gedrag van ambtelijke elites. Zij werden geacht institutionele grenzen te bewaken waartoe zij qua kennis inzicht en positie waren uitverkoren.
De Hoge Raad die in 1940 haar president Mr. L.E. Visser om zijn jodendom gedwee liet ontslaan. De meeste rechters in functie die de ariërverklaring tekenden. Ze bleven hun werk doen. Hoezo om erger te voorkomen? Zij bevestigden vanaf dat moment de rechteloosheid van joden, homoseksuelen, Roma en Sinti.
De discussies blijven en dat kan misschien ook niet anders. Deze week werd het Gedicht van Auke de Leeuw teruggetrokken door het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Auke, een jongen van nu - 15 jaar oud - die zijn oudoom óók als slachtoffer ziet. Zijn oudoom die voor de Waffen-SS koos. Met dat gedicht zouden de daders geëerd worden met Dodenherdenking. Die daders hebben bewust gekozen zeggen CIDI en Auschwitz Comité.
Inderdaad lijkt mij de keuze van het 4/5 mei Comité hoogst ongelukkig. Zijn wij niet allen of merendeels slachtoffer in zekere zin? Dat klinkt zo onbepaald terwijl de Nazi-slachtoffers heel specifiek gezocht werden zonder dat ze iets gevraagd werd. Door mensenjagers! Wij zijn nu gewend mensen tot Joodse slachtoffers te benoemen terwijl velen zich destijds geen Jood noemden. De Nazi’s maakten ze tot Jood. Na de oorlog kunnen we het ons niet eens veroorloven daaraan voorbij te gaan.
Speciaal werd ik daarop gewezen bij mijn herhaalde bezoeken aan ´In Memoriam´. ´Tentoonstelling´ met 3000 foto´s van gedeporteeerde en vermoorde Joodse, Roma en Sinti kinderen 1942/1945. Drieduizend waar foto´s van zijn. Er waren achttienduizend gedeputeerde en vermoorde kinderen uit Nederland! 102 transporten! Er bleken slechts van 3000 slachtoffers foto’s.
Namen, geboortedata, -plaatsen; woonadressen, vertrekdata, data en locatie overlijden zijn verzameld in het boekwerk ‘In Memoriam.’ Er is grondig onderzoek gepleegd door Guus Luijters en Aline Pennewaard(beeldredactie).
Gelukkig komen er nu door de publiciteit nog foto’s en andere herinneringen los. En we worden weer keihard op de gruwelijkheid gedrukt. Die onschuldige gezichtjes. Het moest lijken alsof ze nooit hadden bestaan! Woedend word ik. Deze sobere uitstalling confronteert hartverscheurend en laat niet los. Hier kan een mens niet omheen willen.
Eerst werden kinderslachtoffers van de Holocaust verwaarloosd. Sinds 1980 wordt er internationaal breed aandacht aan besteed.
Guus Luijters heeft één slachtoffertje, waar geen foto van bestaat en vrijwel niets bekend is, uitgekozen. Sientje Abram geboren 23 september 1931, op 10 februari 1942 in Auschwitz vermoord. Ze woonde op Rapenburgerstraat 104 één hoog. Centrum oude joodse buurt van Amsterdam. De straat waaruit nog 330 andere kinderen voor Joods vermoord zijn. In Sterrenlied geeft Luijters Sientje dichterlijk stem, waardoor zij toch nog bestaan raakt. Op afstand van die Nazi’s. Aangrijpend boek.
In de grote hal van het Stadsarchief Amsterdam staat een zeventig meter lange tafel in vier delen met daarop de teruggevonden foto’s van 2.900 kinderen, gerangschikt per transport van kamp Westerbork naar de vernietigingskampen. Voor bezoekers is een naamregister op de foto’s beschikbaar. In Filmzaal beneden Willy Lindwers indringende ‘Herinnering aan een vermoord kind’.
‘In Memoriam’ – Stadsarchief Amsterdam Vijzelstraat 32(De Bazel); Van 10 februari tot 20 mei . Niet op maandag en Koninginnedag.
Zie ook: http://stadsarchief.amste...ctueel/programma/index.nl.html
Schrijver: Jos Zuijderwijk, 28 april 2012
planet.nlGeplaatst in de categorie: fotografie
foto\'s
324
Geef je reactie op deze inzending: