Werkgroep asbak op straat
Het licht bij de spoorwegovergang springt op rood en ik weet dat het lang gaat duren. Ik zet de motor af en kijk uit verveling wat rond. In mijn auto liggen geen papiertjes meer om op te ruimen en buiten is ook niet veel bijzonders te zien. Er staat één auto voor me, ziet er wat oud en afgeleefd uit. Een jonge man aan het stuur, zijn vriendin er naast. Ze hebben de motor nog aan. Zal ik ze vertellen dat het lang gaat duren hier?
Op dat moment strekt de bestuurder zijn arm door het open raam naar buiten en kiepert de inhoud van de asbak op straat. Ik maak mijn gordel los en open de deur....en sluit hem weer. Heeft het zin om de milieubeschermer te spelen? Waarschijnlijk niet, wie weet lig ik straks zelf tussen die sigaretten. Deze mensen weten niet beter en zullen hun gedrag niet veranderen als een bemoeial ze de les leest.
De Rio-aanpak, dat is misschien een oplossing bedenk ik mij. Daar in Brazilië hebben de wijze milieudeskundigen een mooi plan bedacht om onze wereld te redden. Ze stelden eerst vast dat de korte, snelle aanpak niet werkt omdat er te veel machtsconflicten in onze wereld zijn. Daarna besloten ze om een paar werkgroepen op te richten. Die moeten wat doelen gaan opstellen. Het rapport van de werkgroepen moet volgend jaar besproken worden.
Ja, dat is het. Er komt een werkgroep 'motor af bij verkeerslichten en spoorwegovergangen.' En nog eentje: 'sigaretten en inhoud van asbakken op straat gooien.' En...ja, ik kan er zo nog wel een stuk of honderd bedenken. Die werkgroepen moeten hard aan het werk, want het wordt er niet beter op met ons milieu en de tijd dringt. Hup aan de slag. Heldere rapporten wil ik zien met kant en klare oplossingen. Niet alleen voor mijn werkgroepen, maar ook voor die van Rio.
Maar dan?
Tja, dat zien we dan wel weer.
Geplaatst in de categorie: milieu