Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Witte Dichters commercieel?

Wij mensen blijven onze plaats in de natuur steeds opnieuw bepalen. We zijn qua samenstelling en dynamiek puur natuur. Onze cycli verschillen niet echt van andere levende wezens. Vaak zien we opmerkelijke parallellen. Apen vertederen ons omdat ze zo menselijk kunnen doen. We voelen ons menigmaal dichtbij.

Vroeger mocht je niet echt verwant voelen want dan kwam je aan onze uniciteit in de schepping. Maar sinds Darwin en Freud staan we open voor veel natuurlijke eenheid. Althans vele niet-gelovigen. Niet direct voor vergelijkingen met alle diersoorten. Katten en honden kunnen we ons redelijk in verplaatsen maar dat komt door domesticatie van die beesten. Door vele generaties onderworpen samenleving is er afstemming. In wolven en luipaarden daarentegen herkennen we ons moeizaam. Om maar te zwijgen van tseetseevliegjes krokodillen of kwallen.

Soms herkennen we ons onverwacht in gedrag dat we zelf absoluut niet wensen te vertonen. Zoals de bronst nu van edelherten. Welke eerlijke man herkent niet zijn eigen aandrift in het burlen van de mannetjes.*
De hunkering naar oer overvalt ons. We onderdrukken de aandrang onmiddellijk om ons niet belachelijk te maken. Natuurlijke aandrang mutatis mutandis – wij kerels staan niet speciaal NU te popelen om te paren.

Of misschien wel, om ons even te laten gaan. Lekker brullen met vervaarlijke buigingen vanuit het diepste in het strottenhoofd! En onderwijl andere mannetjes desnoods aanvliegen om ze te laten opduvelen. Naar andere wijfies waar ook ter wereld.

Maar alles verliep weer anders. Ik kreeg ruzie met een vrouw. In een dichterscafé. Trots en blij aan het vertellen over mijn meedoen aan de Witte Dichters. Bij ‘Herinnering Verlicht’, avondherdenking 31 oktober 2012 voor nabestaanden op de Nieuwe Ooster in Amsterdam. Lichtjes, poëzie, verhalen, video installaties, beeldende kunst en muziek ruimte om gezamenlijk te herdenken. Stemmig met heel verschillende accenten. Bijzonder sfeerrijk.

In onze haastige materialistisch ingestelde wereld even ruimte maken. Om de geest te krijgen. Spiritueel als het even kan. Waarbij voor de opzet inspiratie is gezocht in verschillende culturen. Bij voorbeeld voor onze witte dichtersparaplu. Voor de herkenbaarheid.

22 Witte Dichters wandelen rond en declameren. Bedoeling is aansluiting te vinden bij gevoelens beelden ideeën gedachten van nabestaanden. Om samen te delen.
Witte Dichters is een project van Jos van Hest. Hij vroeg ons een gedicht rondom één of meer aspecten dood - rouw - verlies – gemis. Dat ‘zich na één keer horen al grotendeels ontvouwt’.
Wij krijgen een pak helder afgedrukte kopieën om uit te delen.

Twee keer eerder Witte Dichters. Mijn ervaring is hoogst positief. We werden opgenomen in een stemmige menigte waarin dichters accenten kunnen aanbrengen. Onze voordrachten krijgen aandacht en leiden vaak tot velerlei. Soms tot heel persoonlijke contacten. Uitputtend maar ongelooflijk waardevol.

Toch tegenwerping met ruzie toe. Dat kan bij mensen tussen man en vrouw. De dame, een bevriende dichtende journaliste, noemde ons project commercieel. Volgens haar zijn alle begraafplaatsen overal met dezelfde rituelen bezig om meer klandizie te verwerven. Niet voor niks kreeg ze naar eigen zeggen identieke uitnodigingen van alle crematoria in de bus.
Zij was de enige die ze had gekregen.

Als ik voorzichtig tegensputterde, met ervaringsinformatie ook, werd ze steeds bozer. Terwijl deelnemers zich uiterst kwetsbaar voelen.
Stel dát dit soort initiatieven inderdaad overal worden genomen dan staat per definitie spiritualiteit toch centraal. Anders betreft het toch anders gerichte rituelen.
Trouwens, bezoek van nabestaanden bepaalt de behoefte.

* http://www.hetedelhert.nl/cms/index.php


Zie ook: http://www.denieuweooster...erlicht-avondherdenking-2012/

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 27 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.4 met 7 stemmen 286



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Marion Spronk
Datum:
27 oktober 2012
Een ongenuanceerde, onsmakelijke reactie van deze dame. Kortom: onbegrijpelijk !
Naam:
ronald M.Offerman
Datum:
27 oktober 2012
Ik heb er niets van gemerkt maar heb wel een idee wie het dan was waarmee je ruzie had

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)