Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Een blinde idealist

Bij onze oosterburen was Hitler benoemd tot Rijkskanselier. Om de nazi’s ten val te brengen moest het volk in actie komen. Het was februari 1933. Ach, laat de Duitsers toch, vond men. Slechts weinigen zagen het gevaar. Rinus van der Lubbe uit Leiden zag het wel. Protesteren, wilde hij. Niet alleen met woorden. Maar iets doen.

Hij groeit op in een arm en vaderloos gezin. Zijn moeder trekt met haar kinderen van huis naar huis, plaats naar plaats op zoek naar eten en onderdak. Op zijn twaalfde overlijdt ze. Rinus gaat bij zijn halfzus inwonen. Het jaar daarop wordt hij leerling-metselaar. Werken is zijn lust en zijn leven. Door een bedrijfsongeval verliest hij driekwart van zijn gezichtsvermogen. Op zijn achttiende wordt de jonge metselaar arbeidsongeschikt verklaard.

Rinus is afgezien van zijn slechte ogen oergezond en beresterk. Waar hij kan pakt hij los werk aan: landarbeid, in een conservenfabriek, sjouwwerk. Wat schamel loon en steun van enkele guldens per week houden hem in leven. Het is crisis en werkgevers buiten hun werknemers uit. Rinus is geen lijdzaam type. Hij klimt in de lantaarnpaal bij de conservenfabriek en roept zijn medearbeiders op tot een loonstaking.

Op 3 februari vertrekt hij vanuit Leiden naar Berlijn. Liftend en lopend. Daar aangekomen praat hij in armenhuizen en stempellokalen met ambachtslieden en werkelozen. Willen jullie niets tegen die nazi’s doen? Dat willen ze wel, maar wat kun je ertegen beginnen? Rinus, 24 jaar oud, besluit dan maar in zijn eentje een daad te stellen. De arbeiders zullen daarna wel in actie komen. Het volk en de pers zullen op zijn hand zijn.

Op de avond van 27 februari wordt een bezwete jongeman gearresteerd in een smeulend Rijksdaggebouw. Het bovenlijf ontbloot want hij verbrandde zijn kleren om de gordijnen ermee in de fik te steken.

Als midden in Berlijn de Rijksdag brandt, kan niemand geloven dat Rinus dat in zijn eentje heeft gedaan. De nazi’s beschuldigen de communisten ervan. De communisten zeggen dat de nazi’s Van der Lubbe hebben gebruikt om hen zwart te maken. Rinus wordt geketend. Gedwongen om toe te geven dat hij niet alleen handelde. Eindeloze vragen en reconstructies, insinuaties en manipulaties. IJzeren boeien om je polsen dag en nacht slopen je krachten. Toch geeft hij geen duimbreed toe, hoewel hij voor het oog van de wereld gebroken lijkt.

Bij de dageraad van 10 januari 1934 wachtte een Duitse beul hem op bij een Franse guillotine. Uitwendig kalm aanvaardde Marinus van der Lubbe zijn lot. ‘Mijn God,’ zei hij, en vlak voordat het mes viel: ‘Eindelijk!’


Zie ook: http://www.georgeknottnerus.nl

Schrijver: George Knottnerus, 11 januari 2013


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.9 met 14 stemmen aantal keer bekeken 416

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

George, 11 jaar geleden
Nee, dr. Bibber, je slaat de plank mis. Dat is nooit bewezen, net zo min als het complot van de communisten. De meeste historici wijzen Marinus van der Lubbe aan als hoogst gemotiveerde en waarschijnlijke solodader.
Dr. Bibber, 12 jaar geleden
Romantiseren van Van der Lubbe.

Hij was slechts een zondebrok. Het waren de nazi's zelf die de Rijksdag in de fik hadden gestoken. Dat is bewezen.
Mariek, 12 jaar geleden
Van zulke jongens zeggen de mensen, EINDELIJK! Wat een kerel, wat een held, super.
Joanan Rutgers, 12 jaar geleden
Heel mooi hoe je deze vroege verzetsheld in het zonlicht zet. Vooral mooi zijn socialistische achtergrond en zijn moedige eenmansactie. Schokkend dat hij al in 1934 onthoofd is.
Wat een ziener en heroïsche martelaar!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)