Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Pubers van 26

Spits in de trein. Ik wurm me langs een wielkoffer. Stap over een weekendtas heen. Struikel over een plots uitstekend been, nike geschoeid. Nergens een zitplaats over? Wacht es, die vrouw daar bezet tweeënhalve plaats in haar eentje. Haar koffer tegenover, haar tas naast zich. ‘Mag ik daar zitten?’ Vraag ik. Ze kijkt me woest aan. Zuchtend zet ze haar koffer op de vloer. Ik ga zitten.

Vooral maandagochtend is het raak. Behalve het gebruikelijke grote aantal reizigers zie je dan veel bagage, tassen en vouwfietsen waardoor het aantal vrije vierkante centimeters nog minder is dan verderop in de weekspitsen. De ochtendkranten zijn uit het treinbeeld weg gemoderniseerd. Dat is maar goed ook want zonder wijd opengevouwen pagina’s zie je nu beter waar de vrije zitplaatsen zich bevinden.

Notebooks, tablets en e-readers heersen. Veel gesproken wordt er niet. Wel in oortjes geluisterd naar up tempo muziek uit iPads. Links en rechts zitten yuppen en muppen met veegbewegingen over hun schermpjes te mailen, sms’en, pingen, skypen of whatever de Homo Digitalis zoal te doen heeft op haar of zijn smartphone.

Twee weken geleden toen de NS wegens sneeuw een noodregeling invoerde en ik op een station samen met 1000 van ongeduld trappelende treinreizigers wachtte tot de enige trein in het uur zijn deuren zou openen werd ik door de horde achter mij bijna in de kloof tussen perron en trein geperst. Achterom kijkend kreeg ik geen oogcontact - de overwegend dertigminners voerden al kauwgomkauwend en luisterend naar de beat uit hun oortje de pressie op. Ze waren onbewust medeplichtig aan poging tot verhakselen van een soortgenoot, zij het iets ouder dan zij, tussen de wielen van een sprinter. Gelukkig druk ik me regelmatig op waardoor mijn biceps voldoende gespierd is om me nog steeds succesvol te kunnen verzetten tegen een kudde op drift geraakte homo sapiensjes.

De vrouw tegenover me - kek jack, hippe laarsjes, een jaar of vijf-, zesentwintig - werpt me een kille blik toe met haar mascara-ogen die ze even losmaakt van haar blackberry, waarop ze met snelle vingers zojuist naar haar vriendje, haar vriendinnen en haar mammie thuis pingde dat een of andere klootzak het waagde haar privacy op haar plaats in haar trein te verstoren.


Zie ook: http://www.gmboekentekst.nl

Schrijver: George Knottnerus, 15 februari 2013


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.0 met 28 stemmen 596



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
17 februari 2013
Email:
moi636yahoo.com
Maar ik vind de columns van George juist goed, cynisme op het randje en dan is overdrijven bijna onvermijdelijk.
Naam:
Marie van Smaelen
Datum:
15 februari 2013
Overdrijven in columns is prima. Uiteraard beantwoorden lang niet alle jonkies in bewuste leeftijdsgroep aan dat geschetste beeld. Gegeven de wel heel heftige reactie van Joanan, sluit ik niet uit, dat de weergave van George wellicht toch te eenzijdig is.
Naam:
Hendrik
Datum:
15 februari 2013
Email:
klaassens38zonnet.nl
De foto die je eronder hebt geplaatst zegt al genoeg over de mentaliteit van die generatie, George. Het is een generatie die met eindeloos geduld en zachtmoedigheid is gepamperd, en nu alleen nog maar aan zichzelf denkt. Aan de hand van een enkel voorbeeld heb je die pubers van 26 loepzuiver neergezet.
Naam:
Irmlinda
Datum:
15 februari 2013
Email:
irmart140xs4all.nl
Heel herkenbaar beeld schets je hier, George!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
15 februari 2013
Uitstekende weergave van de huidige, asociale, opgefokte, gestreste, egoïstische, door zielloze apparaten gedomineerde, contactvermijdende, vijandig ingestelde, humaan nauwelijks ontwikkelde, buitenaardse (hint naar foto), hautaine, quasi-intelligente, kortzichtige, mallotige, zinloze, destructieve, zand in de ogen strooiende, onsmakelijke, inhumane, uitsluitende, sexueel-gefrustreerde mentaliteit!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)