Examenstress
Niet zelden overvalt mij de nare droom dat ik weer zeventien ben en bij het krieken van de dag naar school moet om een examen af te leggen van een vak dat ik niet geleerd heb. Volgens alle bronnen op internet is dat een teken van faalangst, maar dat weet ik tijdens mijn droom niet. Dan lijkt alles levensecht. Ook de paniek waarin ik uitsla, zeker bij het zien van mijn medeleerlingen aan de ingang, vol zelfvertrouwen, elkaar aan het ondervragen over de stelling van Pythagoras en exponentiële functies, waarvan ik dacht dat ze maar de week nadien op het examenrooster stonden. Op dat eigenste moment was ik vooral vol van Estland, Letland, Litouwen en hun hoofdsteden Vilnius, Riga en Tallinn. Ik kon op de wereldkaart ook met één oog dicht alle tektonische platen aanduiden. Om maar te zeggen dat ik aardrijkskunde gestudeerd had. Meestal schiet ik kort nadien wakker in de grootste paniek en blij als een klein kind dat het maar een droom was en ik drie uur later weer mag gaan werken.
Hoezeer ik soms ook verlang naar mijn voor de rest onbezorgde studententijd en het leven dat toen nog alle kanten uit kon, ik benijd de studenten niet die nu achter te dikke schoolboeken voorovergebogen zitten en zinnen vanbuiten leren, fluoresceren, overschrijven, en vijf keer na elkaar luidop lezen. Ze mogen het hebben. Weten zij veel dat ze er in het echte leven niks mee zijn.
Geplaatst in de categorie: school
Stelt niks voor die kennis!
Leven doe je door het echte leven, te leven.
Kennis, wetenschap haal je uit boeken en nu ook hoofdzakelijk via internet. Fluitje van een cent.
Leer mensen te leven en met elkaar omgaan te gaan.
Daar moeten de moderne examens overgaan, de tijden veranderen.
Zoals een bekende Nederlander ooit zei:
ELK NADEEL HEEFT ZIJN VOORDEEL!
Dat zinloos stampen van wat dan ook is niet nodig.
Begrip van de Historie is heel belangrijk,
het verleden maakt de toekomst.