Mijn dag met Adri Duijvesteijn
Ik stond met Adri Duijvesteijn op een parkeerplaats van het kleine winkelcentrum van Lewenborg, Groningen, dat toen zo weinig publiek trok dat ik me afvraag of het nu nog bestaat. Het regende. Dit was de Adri Duivesteijn die jaren later wethouder van Almere was en het Eerste Kamerlid van de Partij van de Arbeid die het kabinet Rutte II bijna liet vallen. Hij vocht een heroïsche strijd voor de volkshuisvesting en verloor. Hij was een held. Ik vond hem een held.
Maar hij verloor. Het maakt mij niet uit. Hij blijft voor mij een held. Hij vocht voor het goede. Het is eenvoudig een held te zijn als iedereen je een Mandela vindt, maar moeilijk als je voor iets vecht wat weinig mensen begrijpen en wat toch belangrijk is.
Die dag bij het winkelcentrum druilde het. Het was grijs nattig weer. We stonden folders uit te delen aan kiezers die op dat moment niets van de Partij van de Arbeid wilden weten. Op de ene kant van de folder stond het gezicht van Melkert en op de andere kant een tekst die niemand meer wilde lezen. Het zouden historische verkiezingen worden. Iedereen wist het en wij wisten het al, alleen nog niet hoe historisch.
We spraken niet. Ik ergerde me een beetje aan hem omdat hij een beetje ver van de mensen ging staan. Hij had klaarblijkelijk geen zin meer in campagne. Ik vecht altijd door. Als voetballer stond ik in de verdediging en speelde ik mijn beste wedstrijden als we onder druk stonden, dus ik zag er als vrijwilliger van de PvdA been in om door te gaan voor de laatste stem.
Iemand belde. Pim Fortuijn was vermoord. Wij gingen naar huis. Dat was de dag dat ik Adri Duijvesteijn had ontmoet.
home.nlGeplaatst in de categorie: politiek
PvdA
149
Geef je reactie op deze inzending: