Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Stip aan de horinzon!

In 2002 schreef ik een intern stuk voor de PvdA Groningen. Er spreekt een licht alarmerende toon uit. De titel alleen al, we moeten ons laten kennen, zegt het al. Bij de conclusie roep ik op tot verandering, want de Rode Burcht is niet meer zo warm als we lang gedacht hebben. Het tocht door de kieren, schrijf ik en daarin had ik groot gelijk. De Rode Burcht is gevallen. Als het al ooit een burcht is geweest.

Uiteraard ben ik het nu helemaal niet meer met de strekking eens. Ik was toen behoorlijk naïef, lees ik. Hetgeen direct een kritische noot is ten opzichte van wat ik nu schrijf, want hoe zal ik er over twaalf jaar over denken? Ben ik nu nog steeds naïef?

Ik hoop van wel en hoop dat over twaalf jaar nog te zijn. Naïef is niet cynisch. Er zijn andere opties, ik weet het, maar alles weten is geen optie.

Maar de notitie ademt nog steeds de sfeer van beter communiceren. Goed communiceren is helemaal niet erg, daar niet van, maar het gaat wel uit van twee omstandigheden die er volgens mij toen niet waren en nu al helemaal niet meer.
Het ene wat je goed moet begrijpen is dat niet de PvdA Groningen bepaalt wat de PvdA Groningen communiceert. Het journaille bepaalt wat de landelijke PvdA mag communiceren. Met andere woorden: de landelijke PvdA kan roepen wat ze wil, maar alleen wat journalisten de moeite waard vinden wordt gecommuniceerd. En dat is alle communicatie die burgers bereikt. Het is al lang niet meer zo dat regionale kranten huis aan huis gelezen worden en de radio en TV zijn evenmin dekkend.

De tweede omstandigheid die in 2002 ontbrak, maar dat moest ik nog ontdekken, en die nu nog met moeite in de PvdA is terug te vinden, is dat de PvdA eigenlijk vooral een bestuurderspartij is. Ik wist dat toen ook wel, maar toen dacht ik dat bestuurders toch rood dachten. Maar veel bestuurders denken pragmatisch. Wat is mogelijk. Te veel PvdA-ers vragen zich niet af wat ze voor de mensen willen doen en onderzoeken dan wat ze kunnen doen, nee, ze vragen zich af wat ze kunnen doen en kiezen uit de mogelijkheden. Dat is verkeerd om. Als je niet eerst nadenkt over wat je wilt, kun je ook niet laten zien dat je teleurgesteld bent over wat je wel voor de mensen kunt doen. Je probeert positieve propaganda te bedrijven. De PvdA staat dan niet tussen de mensen, maar tegenover de mensen die, uiteraard, ontevreden zijn.

Een goed bestuurder is even ontevreden als de burgers en kan uitleggen wat hij niet kan leveren en waarom hij dat niet kan leveren. Of, en daar was Asscher goed in, toch kon leveren. Asscher heeft de verkoop van Schiphol voorkomen, om maar wat te noemen, tegen het Rijksbeleid in. Een heldendaad. Er zijn weinig PvdA-ers die zoiets durven.

Maar goed. De Rode Burcht, als die er ooit geweest is, is gevallen. En dat is misschien wel even louterend. D66, de partij met stip op de horizon, is aan zet. Niemand weet nog hoe de stip er uit ziet, althans, ik heb het D66 nog niet horen uitleggen. Misschien is de stip alleen de toekomst die terugkijkt. Naar ons.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 10 april 2014


Geplaatst in de categorie: politiek

4.2 met 4 stemmen 168



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
11 april 2014
Links is links niet meer (links verraad uit kapitalistische ondergrondmotieven!) en wijlen Hans van Mierlo zou eventueel wel geloofwaardig zijn, maar knullig schertsfiguur Pechtold is een belachelijk, standpuntloos, visieloos gnoompje en door zoiets buitenspel te worden gezet, is absoluut het ultieme dieptepunt, dat weer wel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)