Moet dat nou echt?
Er stond een oudere man rechtop voor de linker koelkast. Ik wilde komende vanuit de salon naar die ernaast. Met mijn bakje. Blauw bakje met (kamer)nummer 21. In de nauwe corridor tussen keukenwerktafel en muur. Ik vroeg beleefd maar beslist duidelijk ’Kunt u even opzij meneer. Ik wil bij mijn gestoomde makreel.’ Vers van de vrijdagmarkt in ‘s Gravenzande.
Hij reageerde niet. Overgeconcentreerd luisterend leek het, naar mensen aan de afwas bij de aanrecht. Zijn gezelschap klaarblijkelijk. Ik vroeg het nog eens. Iets luider maar hij reageerde ook nu niet. Ik realiseerde me dat van alle zes bezette gootstenen heftig kabaal kwam. De afwas is altijd een sociaal gebeuren en het gekakel was niet van de lucht. Hij hoorde me gewoon niet.
Er stonden er veel bij met de handen in de zij. Groepen blijkbaar werkend aan hun saamhorigheid om die tegelijkertijd te etaleren. Ik had haast en tik niet gauw onbekenden aan. Raakte licht geïrriteerd. Ik zette mijn stem op en dat klinkt flink door. Zegt men. Maar nog steeds geen sjoege. Klote. Terwijl ik mij omdraaide echter riep de vrouw bij de aanrecht ‘Nee vader is stokdoof. Jongens, hoor je die meneer. Vader opzij, meneer wacht even.’
Maar ik was al weg.
Waar vind je zulke wrijving nog? Of je moet zelf zo’n dove kwartel in je familie hebben. Dat is dus geen wrijving met vreemden. Sociologen zeggen het, we gaan vreemden systematisch uit de weg. Milieus en bevolkingslagen confronteren niet meer. Ze komen steeds minder samen en elkaar in de verte tegen. Gefaciliteerd o.a. door de afschaffing van de dienstplicht. Mijn wrijving vond plaats 24/25 mei – de laatste dagen van het August Reitsmahuis. Natuurvriendenhuis in hoek van Holland.
Het NIVON ziet geen renderend perspectief. De erfpacht loopt af en er moet geïnvesteerd. Diep treurig. Begrijpen doe ik het niet echt: zo’n prachtlocatie. Ik heb van daaruit zoveel beleefd. Ik sliep er bij voorbeeld rond het onvergetelijke Bonnen Poëziefestival. Dirk Tempelaar op de huifkar in de Bonnenpolder. Van leen Vreugdenhil. Vaak wandelen door duin, over boulevards en strand. De geheel eigen sfeer opsnuiven van De Hoek. Prettig ook bij familiefeestjes en evenementen – ik sliep onafhankelijk. Meestal in zo’n typisch NVON-sfeertje.
U zult zeggen, NIVON maar dat is toch socialistisch, dat is toch geen ontmoetingsplaats tussen bevolkingslagen? Toch wel. Evolutie heeft zich voltrokken naar stijl en mentaliteit. Het profiel luidt nu stilte- en natuurliefhebbers, inschikkelijk, zelfwerkzaam, gematigd, niet schreeuwerig en onderzoekend. Kortom lui die je overal tegen komt. Wel in de minderheid.
Alles lijkt markt en die werkt veelal niet. In een richting die me bevalt. Is er geen rijkaard, stichting die of fonds dat alsnog bijspringt? Moet toch kunnen!
Zie ook: http://www.nivon.nl/accom...izen/huisdetail.asp?Accommodat
Schrijver: Jos Zuijderwijk, 31 mei 2014
Geplaatst in de categorie: afscheid