Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zorgen om zorg

Alleen in de winter, tussen de kalen boomtakken door, kan ik ze soms in de verte zien: mijn overburen. Dan zie ik een man van een onpeilbare hoge leeftijd, heel voorzichtig in huis schuifelen. De vrouw, ook heel erg oud, zie ik alleen als ze de krant leest, onder het licht van een tafellamp. Ze hebben het goed samen; ze krijgen zelden bezoek, maar ik heb de indruk dat ze dat helemaal niet nodig hebben.

Ik heb ze ook eens ontmoet, bij toeval, want ze komen zelden op straat. Ik liep langs het huis, toen ze beiden de post uit hun brievenbus haalden.
Hele aardige mensen. De man, die al op weg was naar zijn huisdeur, draaide zich half om en knikte vriendelijk. De vrouw vroeg waar ik woonde, en toen ik vertelde dat ik de overbuurman was, glimlachte ze. Een paar minuten later vroeg ze waar ik woonde en aan het eind van het gesprekje kwam dezelfde vraag nogmaals.

Dat was vorige winter. Nu zal het anders zijn.

Een paar dagen geleden stopte er een ambulancebusje in de straat. Een kwartier later werd de vrouw naar buiten gereden op een brancard. Ik zag het niet zo goed, wilde eigenlijk ook niet kijken. Maar op de een of andere manier deed ik dat toch. De vrouw zag bleek, lag rustig op het bed met gesloten ogen. Ze leefde, maar ik vroeg mij af of ik haar gestalte deze winter ooit nog in het lamplicht zou zien.

Nu probeert de man zich moeizaam voort te bewegen, alleen in zijn huis en ik hoop dat er af en toe iemand komt om hem te verzorgen. Dat is nu juist het punt. Want in deze ellendige tijden, waarin de sociale zorg op alle fronten onder onze voeten verdwijnt en juist de zwaksten het hardste aangepakt worden, hoe moet zo’n man het dan gaan redden? Ik kan daar geen antwoord op vinden.

Schrijver: Rob Chevallier, 13 oktober 2014


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.5 met 4 stemmen 621



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
13 oktober 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
De eenzaamheid in onze samen-leving is schrijnend, met alle gevolgen voor de meest kwetsbaren van dien. Alle zorg en alle welzijn die we samen opgebouwd hadden, is inmiddels afgebroken door laffe bezuinigingen die het tegendeel bewerkstelligen van wat de dikke beleidsnotities roepen. Willen we dat ooit weer herstellen, dan gaat dat tien keer langer duren dan de Speedy Gonzales tijd waarmee het nu kapot is gemaakt.
Naam:
P.Schraven
Datum:
13 oktober 2014
Heer J.Rutgers, wat let U?
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
13 oktober 2014
We kijken ernaar en we doen vervolgens niets zelf. R.C. schetst overduidelijk hoe wij als toekijkers in gebreke blijven.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
13 oktober 2014
Een zeer betrokken zorg om in de steek gelaten ouderen, nu de praktijk nog!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)