Avondmaaltijdgesprek
Zomaar een gesprek tussen man (M) en vrouw (V)
V: leg die krant nou maar weg, het eten staat op tafel.
M: Wacht even, hier staat iets over de Zuidpool, daar gaat een grote ijsberg breken. Vreselijk.
V: Nou en? Wat maakt dat nou uit?
M: Zo groot als Utrecht en Gelderland samen en zo hoog als een kerktoren. Dat drijft dan straks gewoon weg!
V: Ach onzin, dat groeit wel weer aan.
M: Nee dat groeit nooit meer aan, dat smelt in zee.
V: Wat wil je daar nou mee zeggen? Dat wij daar last van hebben? Doe niet zo raar. Denk jij nou maar aan je eten, dat wordt koud.
M: Ja, ja ik weet wel hoe jij daar over denkt. Water genoeg, dus niks aan de hand, gewoon doorgaan.
V: Precies, al die bangmakerij, dat hebben we al zo vaak meegemaakt en dan blijkt er niks aan de hand te zijn.
M: maar nu wel. Als dat stuk gesmolten is, is het minder koud daar en dan smelt de rest nog harder. Het gaat steeds sneller.
V: Ach ja, zie je wel, allemaal bangmakerij. Dat jij daar intrapt!
M: Het is gewoon de waarheid! Er is nog nooit is z’n groot stuk ijs afgebroken. Dat gebeurt echt niet zo maar hoor.
V: Ondertussen heb je het weer voor elkaar. Nu ben ik al klaar met eten en jij hebt amper een paar happen gegeten. Nou, zoek het maar uit hoor met je ijsberg. Ik ga alvast het toetje halen.
Trouwens: Jan en Annie hadden het laatst ook over de Noordpool. Die dochter van ze reist nogal veel met haar vriendje. Ze denken nu aan een vakantie in Lapland. Mét een uitstapje naar de Noordpool. Daar kun je misschien nog wel een ijsbeer zien zeggen ze. Is dat niks voor jou om mee te gaan als begeleider? Ze zijn nog veel te jong voor zo’n verre reis vind ik. En dan heb ik ook eens een paar weken rust.
M: hé ja, gaan we zo beginnen. Nou zo lust ik er nog wel een paar. Ga toch zelf zeg. Dan kun je tenminste zien waarover je praat.
Geplaatst in de categorie: milieu