Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De ING denkt met mij mee

Terwijl ik dit schrijf besef ik dat het vrijdag goede vrijdag is. Op het moment dat dit stukje in de openbaarheid komt ben ik onderweg naar Parijs. Wat heeft het een met het ander te maken?

Vrijdag loopt het voorbehoud financiering af. Dat wil zeggen dat ik tot dan kosteloos onder de voorgenomen aankoop van mijn nieuwe huis uit kan. Maar vrijdag zijn de banken dicht, niet de makelaar.
Morgen hoor ik van mijn bank of ze mij een offerte kunnen toesturen voor een hypotheek op basis van alle gegevens die ze eindelijk hebben. Deze bank is ING.

En nu komt het. Ik wil mijn nieuwe huisje graag. Ik wil graag een hypotheek. Ik wil graag naar Parijs (met mijn dochter). Maar wil ik wel zakendoen met een club als ING?
Ik moet oppassen want stel dat ze deze column lezen. Ik weet het wel; de kans is klein, maar stel je voor. Zouden ze hun besluit om mij wel of geen hypotheek toe te kennen kunnen baseren op wat ze hier lezen? Dat ik helemaal niet in zee wil met die exponent van de ‘inlevercultuur’ zoals meneer G. Zalm het zo mooi verwoordde. Heb ik nog wel een keus? Natuurlijk heb ik een keus. Maar morgen heb ik iets anders aan mijn hoofd, de deadline nadert en ik wil mijn nieuwe huisje niet kwijt.

Ja lieve lezer; ik zit in gewetensnood. Ik wil naar Triodos maar dan gooi ik alles overhoop. Wat moet ik doen? Geef mij raad alsjeblieft.
Bij de ING werken sommige mensen natuurlijk keihard. De crisis is overwonnen en grote talenten wil je niet naar het buitenland laten vluchten. Een passende beloning voor de ING-top is natuurlijk op zijn plaats. De verantwoordelijkheden van die mensen zijn zo immens groot, daar past geen bescheiden salaris bij. En laten we toch niet zo moeilijk doen met z’n allen. Het is ons, ondanks de crisis, nog nooit zo goed gegaan. We hebben allemaal een iPad, we hebben allemaal medicijnen die vergoed worden en we hebben allemaal een dak boven ons hoofd. Behalve natuurlijk de daklozen die ziek zijn en geen iPad hebben maar die groep is marginaal. En in mijn eentje kan ik toch niet de beloningsstructuur van het hele bankwezen veranderen?

Nee hoor, als ik morgen het verlossende telefoontje krijg: je hebt een offerte van de ING, dan trek ik een fles Franse wijn open, kaasje d’r bij, ik geef mijn dochter een koud flesje water (is ze dol op) en dan zal ik luid uit mijn hotelkamerraam roepen: beloning en vergeving eindigen niet voor niets op ING!
Non, je ne regrette rien.

Schrijver: Marcel Harmsen, 3 april 2015


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 4 stemmen 1.019



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)