Het kan niet waar zijn
Joris Luyendijk heeft een keer een geweldig boek geschreven: het zijn net mensen. Alles wat erna kwam is heel goed leesbaar en heeft altijd heel veel aandacht gekregen, maar voor mij is dat boek het hoogtepunt. Hij beschrijft hierin wat corruptie in de Arabische wereld is.
Het is niet de uitzondering, schrijft hij, maar het systeem. Agenten krijgen zo slecht betaald, dat ze niet zonder kunnen leven. Dat geldt ook voor de lagere ambtenaren. En verder is het natuurlijk zo dat degenen die rijkdom vergaren dat alleen door middel van corruptie kunnen. Het is niet goed. Iedereen is er tegen. Maar het is de enige weg. Het is het systeem.
Nu heb ik het boek ‘het kan niet waar zijn’ gelezen. Hij heeft zo vaak over het boek op televisie verteld dat ik u niet kan aanraden het ook te lezen, tenzij u geen televisie heeft. Misschien over een paar jaar – om na te gaan wat hij ook al weer zei. Maar hij kan blijkbaar niet alleen goed schrijven, maar ook goed vertellen. En de kern vertellen.
In 'het kan niet waar zijn' probeert hij de ernst van de crisis te beschrijven. En hoewel hij allerlei superlatieven gebruikt en allerlei typen ten tonele voert, lukt het hem niet. Het blijft vriendelijk. Het is alsof iemand van de bond van niet vloeken doet alsof hij vloekt. Hij heeft, zou ik zeggen, het voordeel van de vlotte pen en het nadeel.
Het blijft een prettig boek, terwijl het heel erg verontrustend zou moeten zijn. Althans, dat schrijft hij.
Geplaatst in de categorie: economie
Het is niet eens meer een kwestie van afwachten, gezien de FIFA-schandalen en de topbonussen en topsalarissen van hoge functiebekleders. Corruptie en steekpenningen zijn een wereldwijde hebzuchtziekte.