Problemen Oplossen
Het brein, de hersens, de hersenen.
Wat een goddelijke machinerie. Wat een veelvraat. Alles wil het weten. Alles wil het vreten. Alle opgenomen feiten worden opgeslagen en gerubriceerd. Met slimme verbindingen tussen bits van informatie die door de verzamelaar zijn aangelegd. Sluipweggetjes, ezelsbruggetjes, bospaadjes, clusters, verzamelingen, modules... Informatie moet immers in een oproepbare formatie worden weggezet, zodat nieuwe verbanden nieuwe percepties kunnen onthullen.
Wat een genot om dat machtige apparaat volop in glorieuze werking te zien. In acrobatische actie. Flikflakkend, koprollend, estafettisch voortsnellend, aan lianen slingerend, over krokodillen tapdansend, langs steile afgronden rennend, zwevend boven de materie, met knetterende synapsen, zoemend als een zwerm honingbijen op zoek naar oplossingen van een vraagstuk of het doorvorsen van een intrigerend onderwerp.
Zo zag ik een verlevendigende stroom van oplichtend plasma door de zenuwcellen snellen en een vraag rees op omtrent de fundamentele patronen die ten grondslag liggen, niet aan wat we denken, maar aan hoe we denken.
Zoals we gewend zijn aan de route die ons van de voordeur naar de supermarkt brengt, zo is ons brein voorzien van routes die elke keer weer voor ons oplichten als lantaarnpalen op de snelweg die 's nachts automatisch aangaan wanneer er verkeer is.
Voor dit doel gaf ik me over aan een generalisatie (trek het je niet aan, beste lezer, het geldt gelukkig niet voor jou) die als volgt gaat:
Ons schoolsysteem heeft in ons denken een basispatroon ingeslepen dat 'bestrijden' als uitgangspunt heeft.
Als we iets willen oplossen dat volgens ons idee niet klopt, dan gaan we manieren bedenken om dat te bestrijden.
Hoewel het woord oplossen iets anders aangeeft; dat heeft het over smelten, assimileren, opgaan in, gelijk worden aan, van vorm veranderen, verzachten, verbinding aangaan, transformeren...
En dat allemaal, dat hele verhaal, geduldige weekendlezer, omdat ik me al weken op het hoofd krab over de problematische situatie waarin de mensheid, collectief en individueel, verkeert.
Hoe te denken over het oplossen van het probleem van degenen die wegvluchten van hun geboorteplek en degenen die wonen op de plek waar ze naar toe willen, op wie ze een beroep doen?
Hoe te denken over de ziektes waaraan de mensheid lijdt?
Hoe te denken over de weeffouten in de textuur van onze collectieve opvattingen, die eeuwig dezelfde misverstanden en mechanische reacties opleveren?
Hoe te denken over veiligheid, misdaad, politiek, identiteit, samenwerking, de toekomst, en al die andere vraagstukken?
Mijn voorstel is om het idee: wat ons niet aanstaat gaan we bestrijden,
te vervangen door: we gaan het idee en de praktijk van 'oplossen' toepassen.
We gaan stoppen met bestrijden, we gaan overal oplossingen voor bedenken.
Voor misverstanden, conflicten, armoede, migraties, geweld, rampen, et cetera.
Maar eerst en voor alles gaan we het fundamentele principe van 'oplossen' in het weefsel van ons denken, doen, en vooral laten, toepassen.
En dat betekent dat we de vastgezette routes van onze automatische denkpatronen (op) los durven laten, zodat er ruimte en flexibiliteit komt voor andere combinaties, verbindingen, clusters en percepties.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Brein
257
Geef je reactie op deze inzending:
Lieve An, wat ons niet aanstaat, wat we anders willen dan het is, wordt prachtig verwoord in het zelf-gebedje: 'geef me het vermogen om te accepteren wat ik niet kan veranderen; de moed om wat ik wel kan veranderen aan te pakken; en de wijsheid om het onderscheid daartussen te zien'
Waarde Gabriëla, wijze woorden en praktijken zijn het die je voorstelt. Ze blijven zich echter bewegen in de arena van de strijdenden. Mijn voorstel tracht zich te verheffen naar het plan van de neutraliteit, waar plus en min, actie en reactie, oplossen in: wat is nodig, wat is aan de orde, wat is belangrijk, wat is datgene wat dient te gebeuren. Maar we zijn hier nog niet over uitgedacht, dus dank voor je waardevolle bijdrage..
En als je ergens vanaf wilt: draai het dan om en geef daar aandacht aan. Vergelijkbaar met jouw 'oplossen' oplossing. Willen we geen luchtvervuiling meer, geef dan aandacht aan de oplossingen die de lucht niet vervuilen: zonnepanelen, elektrisch rijden, enz. Willen we geen oorlog, geef dan aandacht aan vrede. Strijden voor een schone lucht, strijden voor vrede. Er blijft dan heel veel te strijden over, maar geen bestrijden meer.
Strijden voor iets. Het helpt ook bij alles wat je voor jezelf wenst. Maak een lijstje wat je voor jezelf wenst, maar doe dat in positieve bewoordingen: wat je wèl wilt, níet wat je niet wilt! Want als je geen appels wilt, schrijf dan niet dat je geen appels wilt, maar schrijf dan dat je peren en mandarijnen wilt. Want anders krijg je toch weer appels.
De kracht van het positief denken. De kracht van het positief strijden. De kracht van het positief wensen. De kracht van het positieve.
Hartelijke groet,
Hanny