Aura (reactie op column van Ton Hettema)
“De aura is de naam die wordt gegeven aan een verondersteld energieveld dat, volgens verschillende esoterische stromingen, mensen en ook andere levende wezens zou omgeven” las ik op wikipedia.
Als je ook de ongelovigen wilt vangen in je auraweb dan zou je in het begin van je column juist niet moeten vermelden hoe je dat op slinkse wijze met omtrekkende bewegingen wel even zult doen. Maar...gelukkig ben ik een nieuwsgierige veelvraat en consumeer ik gewoon stug door van het gene dat mij voorgeschoteld wordt.
Ter zake: Ik heb een aantal kritische noten. Niet om iemand opzettelijk voor de kop te stoten maar puur omdat het mij prikkelt dat sommige denkbeelden en opvattingen niet stroken met mijn beleving en vooral waarom en hoe mensen tot die denkbeelden komen. En dan mag er een gezonde discussie ontstaan vind ik.
Je column lezende dacht ik: ja allemaal mooi en wel maar dit is toch ook op een meer “down to earth” manier te verklaren. Wanneer je over het over trillingsgetallen gaat hebben die in verschillende omstandigheden hun invloed op de mensen uitoefenen heb ik de neiging af te haken. Je plaats dan een onzichtbaar en onmeetbaar (maar misschien ben je het daar niet mee eens) iets buiten de mens dat ons allen in de tang houdt. Het lijkt erop alsof je (men) wellicht in je (zijn) onderbewuste een soort “god” wilt scheppen om het verlangen naar afhankelijkheid te bevredigen. Het verlangen dat veel mensen hebben naar “een iets” of naar “er is meer”. Deze laatste zinnen zijn uiteraard amateuristisch gepsychologiseer maar zo borrelde dat even op bij me.
Mijn verklaring: Als mensen onder bepaalde, zelf gekozen, omstandigheden samen zijn kan er een saamhorigheidsgevoel ontstaan omdat men geheel of gedeeltelijk hetzelfde beleeft en/of nastreeft (voetbalstadion, bibliotheek, kerk, festival, etc.). Het schept een band men gaat zich hierdoor vrijer in zijn uitlatingen gedragen omdat de “vijand” niet aanwezig is en er geen direct gevaar is dat men wordt aangevallen om die uitlatingen. Remmingen vallen enigszins weg en men hoeft niet zo op zijn hoede te zijn. In vele opzichten blijft de mens nog een kuddedier. Weer teruggeworpen in de “vijandige” wereld gedraagt men zich behoedzamer en gaan de rem er weer op. Dit gedrag komt volgens mij gewoon voort uit het individu dat reageert op zijn omgeving en staat los van veronderstelde trillingsgetallen of aura’s die zich buiten het individu zouden bevinden.
Ik ben het wel redelijk eens met je gevolgtrekkingen over “makkelijke” afspraken en beloftes die in groepsverband worden gemaakt maar zie geen relatie met veronderstelde aura’s en trillingsgetallen.
Of is dit te nuchter geredeneerd?
Geplaatst in de categorie: algemeen
En ook gij dank Gabriela.