GOD?
Motto (Eliot):
…we zullen niet ophouden met onderzoeken
en het eind van al ons onderzoek
zal zijn dat we arriveren waar we zijn begonnen
en die plek voor het eerst zullen kennen….
(uit Little Gidding)
Wat is GOD? Wie is Hij? Zij? Het?
Waar is ‘tie? Hoe? Waarom? Niet of wel.
Laten we een klein onderzoekje doen.
Er zijn mensen die beweren dat wij zelf God zijn.
Dat is natuurlijk niet zo. Wij zijn mensen. Hebben onszelf niet gemaakt. Hebben de Aarde niet gemaakt. En niks niet. Behalve wat we kunnen maken van wat al gemaakt is; waar we gebruik kunnen maken van wat al werkt. Hout hebben we niet gemaakt, ijzer niet, aardolie niet, lucht niet, aarde niet en mineralen en ga zo nog maar een tijdje door. Tijd trouwens ook niet. En ruimte evenmin. Liefde hebben we niet gemaakt.
Misschien zijn oorlog, haat en destructie wel de enige talenten die we op ons resumé kunnen zetten.
Zelfs ons denkvermogen, ons gezichtsvermogen -het feit dat we kleuren, vormen, diepte en beweging zien als we de ogen open doen-, dat we al slapend worden schoongemaakt en her- opgeladen, dat we ‘n broodje kaas in de goeie opening steken en dat ons lichaam daar energie uit extraheert, en zelfs dat we niet weten wanneer het met ons hier is afgelopen, en miljoenen andere dingen waar we nooit bij stil (hoeven) staan, al die zaken liggen buiten het bereik van onze zeggenschap.
Dus misschien begint God wel wanneer het besef tot ons doordringt van de koele realiteit van onze individuele en collectieve situatie.
Het moet vroeger of later tot ons doordringen, door observatie, onderzoek en reflectie dat de regie van het extravagante multidimensionale theater dat zich in dit Universum afspeelt, van nano tot giga, niet in onze handen is.
En wanneer de cascades van al die comfortabele en geruststellende illusies tot rust zijn gebracht, dan daalt over ons misschien de nederige helderheid neer die de ontnuchterende of overweldigende ervaring teweegbrengt van ER ZIJN.
En dan ontstaat, of welt er in ons op, wellicht, een zeker gevoeld ontzag voor de verbazingwekkend goed georganiseerde werelden in en om ons heen.
Voordat de persoon die dit leest of die dit schrijft zelf op deze interne plek arriveert waar alle mistige mythes zijn opgelost en alle illusies zijn weerlegd, blijft het schermen met God, Allah, Krishna en Horus luchtfietsen.
Van daaruit kunnen we misschien een begin maken met het effectief nadenken over de verantwoordelijkheden van goed rentmeesterschap over de planeet waar IETS ons blijkbaar heeft doen terechtkomen…
(Intelligente Energieke Toegewijde Schepper –m/v/o-?)
Geplaatst in de categorie: religie
onderzoek
202
Geef je reactie op deze inzending:
Je zoekt je suf, om er vervolgens achter te komen dat hij op je hoofd zat. Naar boven geschoven rust hij tussen je oren op je hoofdhaar, zoals je in de zomer ook wel met je zonnebril doet. Of hij bungelt als een ketting om je hals, aan een touwtje dat aan de bril bevestigd was. Of je hebt hem met één oor in je shirt gestopt waardoor hij tussen je borsten bungelt.
Maar het ergste van alles is als je erachter komt dat hij gewoon op je neus zat. Je bent er inmiddels zó aan gewend hem op je neus te hebben, dat je gewoon vergeet dat hij er al zat.
Zo is het ook met zoeken naar God. Je zoekt en zoekt, en realiseert je niet dat hij altijd al in je is. Je kijkt in de spiegel, waar is hij/zij/het dan? Zijn aanwezigheid is zó vanzelfsprekend, dat je niet eens in de gaten hebt dat hij/zij/het jou recht in de ogen kijkt.