Onderbuik

Er is de afgelopen jaren veel te doen geweest over de onderbuik.
Vooral in de landelijke politiek schijnt die regelmatig op te spelen.
Laatst werd ie weer vermeld in een snelsonnet; in columns duikt ie regelmatig op; de media voeren hem graag ten tonele; en meestal in ongunstige zin. Aar Noordam dichtte het vorige week prachtig in verband met de brexit als: Onderbuikse Ontevredenheid.

Ik ga er altijd van uit dat mensen niet weten waar ze het over hebben en elkaar als schapen nablaten wanneer er iets gebeurt dat ze niet begrijpen. En altijd blijkt dat een perfecte inschatting te zijn: mensen houden ervan om elkaar na te praten om zichzelf een houding te geven, een mening, een houvast, een kamp, een positie, een gemeenschappelijke vriend en dito vijand. Dat noemen ze geen onderbuik als het henzelf betreft, maar wel als het om een ander gaat die in het vijandelijke kamp zit. De Amerikanen hebben gelijk, de Russen hebben ongelijk.

Het is ook schier ondoenlijk om door alle leugens van Obamas, Hillarys, Trumpen, Poetinnen, Kampen, Tusken, Blairs en al die anderen een miniscuul korreltje waarheid te vinden, dus ik neem het niemand kwalijk. Wat moet je? Zoals Gabriëla in haar column deze week wanhopig verzucht: laat de beslissingen en de deliberaties in godsnaam maar over aan de experts, of zij die daarvoor doorgaan. Daar hebben we ze immers voor gekozen. Laat ze hun werk doen, dan kunnen wij ons aan andere zaken wijden. Het vervelende is echter dat ze hun werk niet doen. Niet voor ons mensen, niet voor onze dieren, niet voor onze Aarde, niet voor onze kinderen. Voor wie wel eigenlijk?

Nu zit ik hier met een boek dat ik gebruik om zaken omtrent het menselijk lichaam te bestuderen. Daarom is deze column zo laat:
Ik bestudeer de onderbuik.
Als mensen onderbuik zeggen dan geloof ik ze, maar dan wil ik wel weten hoe het zit. Dus wat zegt Fleur L. Strand in haar boek: Physiology, a Regulatory Systems Approach, over de onderbuik? Zij onderscheidt de Lever, de Alvleesklier, de Dunne Darm en de Dikke Darm.

Wat die doen, heeft iedereen op school geleerd: VERTEREN. Het voedsel dat we door de mond innemen en dat in de maag terechtkomt, wordt verder verteerd door deze organen om eruit te halen wat het lichaam nodig heeft, en af te scheiden wat het lichaam niet kan gebruiken. Als we alle details van dat hoofdstuk (Regulation of the internal environment) weglaten, dan hebben we gevonden wat iedereen al wist, of dacht te weten.
Met dit basisprincipe van de werking van ons interne regelsysteem in gedachten, kunnen we nu misschien zeggen: als we het hebben over de onderbuik, dan hebben we het over datgene wat we accepteren en datgene wat we verwerpen.
Hoe kunnen we dat zien?

Hier is mijn interpretatie: de godganse dag, van het kraaien der haan tot het roepen van de uil, en zelfs via het onderbewuste wanneer de nachtegaal zingt en de wilde zwijnen het bos omwroeten op zoek naar voedzame wortels, worden onze absorptie-systemen gevuld met informatie. 24/7/365.
Die informatie is een vorm van voedsel en wordt op soortgelijke manier verteerd en geselecteerd/gefilterd door onze (aan het fysieke lichaam gekoppelde) verwerkingssystemen. Het is vanwege deze verbinding tussen psyche en lichaam dat we allerlei lichamelijke verschijnselen (pijntjes, opstoppingen, voelbare rariteiten, zorgen etcetera) waarnemen als ons iets dwars zit.
Deze, vaak ongewenste, want aandacht en oplossing vragende kwaaltjes, worden uit ons systeem verwijderd als ze zijn opgelost. Een rekening is betaald. Een baan is gevonden. Een familielid is geslaagd. Het dak is gerepareerd. Dat soort dingen.
Maar wat je niet kan verteren, wat je niet in je systeem wilt hebben, dat verwerp je. Dat scheid je eruit. Daar heb je schijt aan.

Taal is wat dit betreft een goudmijn, een grot van Ali Baba, een Fort Knox, een museum van oudheden en curiositeiten, want in bijna elk woord dat en bijna elke uitdrukking die we onbewust gebruiken glinstert een diamantje van inzicht en begrip.
Dus wat ik maar wil zeggen: luister altijd goed naar wat jezelf en iemand anders zegt, want het is onthullender en veelzeggender dan we ons meestal, nee altijd, realiseren.

lichaam geest geest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 5 stemmen 220