(ON)STERFELIJKHEID

Bij het artikel over Dood, de vorige week hier geplaatst, viel me op dat het denken over dit verschijnsel staat of valt bij het taalvermogen dat ons ter beschikking staat en dat we een nieuw begrippenkader nodig hebben, met duidelijke definities van wat is wat, dat gehanteerd kan worden om de uiterst subtiele nuances van dit fenomeen te belichten en te begrijpen.
Vaak zoeken we onze toevlucht in geschriften (meestal uit oosterse regionen) die uit oude, religieuze overleveringen zijn bewaard en doorgegeven (Egyptisch dodenboek, Tibetaans dodenboek), waarin rituelen worden beschreven, waarin spreuken en gebeden worden doorgegeven, waarin de faseringen van de verschillende stadia van het stervensproces worden uiteengezet om de overgang naar een andere dimensie met succes te volbrengen.
Ik vroeg me af op welke manier enige overwegingen betreffende de meer subtiele werkelijkheden van ons menselijke bestaan hierbij behulpzaam zouden kunnen zijn, en besluit daarom hierbij tot een bijdrage met dat doel voor ogen.

Een fascinerend onderwerp, de dood.
Bijzonder, existentieel interessant.
Even mysterieus als het begin is, van ons arriveren, de geboorte.
Vragen overstelpen ons: waar komt het leven vandaan? Waar komen wij vandaan? Wanneer kunnen we zeggen dat we zijn aangekomen?
Bij de conceptie? Bij de geboorte? Ergens daartussenin?

Zo mysterieus is ook het sterven. Het vertrek. Wanneer wordt iemand dood verklaard? Gestorven. Wanneer leeft een bewegingsloos lichaam nog genoeg om te kunnen herstellen? Wat blijft er eventueel langer leven? Is er iets dat onafhankelijk van het lichaam kan voortbestaan?

Laten we beginnen met een simple, maar fundamentele vraag:
Q: -Wat is het verschil tussen een levende persoon en dezelfde persoon dood, een lijk?-
A: ~In het lichaam van een levende persoon functioneren de stromende processen die het animeren; bij een dode persoon zijn deze processen gestopt. Medische richtlijn hierbij is dat de electrisch activiteit van de hersenen is gestopt.

Q: -Wat is er niet veranderd?
A: ~De hoeveelheid bloed is nog hetzelfde, alle organen zijn nog aanwezig, de botten, het zenuwstelsel, de vloeistoffen etc..

Maar de stekker is eruit, de stroom is afgesloten, alle systemen houden er een voor een mee op.
Rigor mortis zet in, het kaarsvet stolt, de gelatine verstijft, de tegenkrachten van afbraak krijgen de gelegenheid in werking te zetten wat eerst werd tegengehouden door de genererende krachten van de wil om te leven.
Als een leger kakkerlakken, vlooien, ratten, aasgieren of rottingsbacteriën dat rusteloos heeft gewacht tot de weerstand brak, de schildwacht in slaap viel, het kampvuur doofde, de nacht overnam, om toe te slaan.

Het lijkt er op dat de dood (een woord dat misschien opgewaardeerd dient te worden) een subtieler fenomeen is dan de grofstoffelijke constatering dat de lichaamsactiviteit gestopt is. De opdracht voor de serieuze onderzoeker is dan ook om vat te krijgen op de zeer verfijnde energieën die oude en nieuwere tradities aanduiden met namen als: Ziel, Geest, Spirit, Aura, en om zich te verdiepen in de vele genuanceerde 'lichamen' die zich in en om het fysieke lichaam bevinden.

Dan opent zich een enorm (en soms verwarrend) gebied van esoterische en spirituele kennis en overlevering, en sluit zich het gebied van praktisch de gehele westerse wetenschap, die sinds enkele eeuwen het contact met de oneindig intelligente orde van het universum is kwijtgeraakt en niet bereid lijkt te zijn de allesoverheersende dominantie van de frontale kwab van het mensenbrein te beteugelen..

Deze kwab zal in ieder geval een van de eerste organen zijn om te sneven tijdens het lichamelijk stervensproces.
De vraag welke delen van onze totaliteit kunnen voortleven, zal ik in een volgende aflevering proberen te behandelen..

Dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 13 stemmen 224