Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Wereldorde

Over de verkiezingen weet ik helemaal niets.
Zo gauw ik weer een politiek hoofd zie, zet ik de tv uit.
Ik ben er allergisch voor geworden.
Ook als er weer iemand op de buis verschijnt die zijn overtuiging probeert te pluggen, zap ik onmiddellijk weg.
Waarom? Het is niet altijd zo geweest.

Toen ik op de middelbare school zat, was de politiek een geïntegreerd maatschappelijk verschijnsel, een levende beweging waar allerlei nieuwe idealen doorheen schemerden: emancipatie, omwentelingen, visies op de toekomst, een betere mensheid, vredesidealen. Er begon twijfel op te komen aan het idee dat de politiek het middel was waardoor vernieuwing gerealiseerd en geconcretiseerd kon worden.
We leefden in de jaren zestig en zeventig, waarin John en zijn broer Bobby werden vermoord, Martin en Malcolm, waarin de Vietnamoorlog woedde, waar in Parijs een heftige studentenoproer uitbrak, en waarin de hele bestaande orde in tweeën leek te breken.
In Duitsland pleegde de Rote Armee Fraktion aanslagen.

Het Maagdenhuis werd bezet, We liepen mee in demonstraties. We voelden de nucleaire dreiging, de koude oorlog, de bewapeningswedloop. We hielden nachtwakes waarbij we zongen: we shall overcome, liedjes van Bob, spirituals. We waren solidair met de beweging van Martin, tegen de oorlog in Vietnam, de dienstplicht - het leger moet leger -. We hadden nog de CPN die op de barricaden stond voor de fabrieksarbeiders in Groningen. Er werden nieuwe partijen opgericht: de Boerenpartij, D66, PPR, PSP, de Kabouters, de Centrumpartij zat eraan te komen. Het broeide op allerlei gebieden: maatschappelijk, politiek, spiritueel, psychologisch, internationaal, humanitair, emancipatorisch, ideologisch, kunstzinnig, op welk gebied niet?

Ik was geabonneerd op de gekkenkrant die de misstanden en misvattingen in de psychiatrie aan de kaak stelde, zoals de shocktherapie. Er werden leegstaande panden gekraakt, we verzetten ons tegen de macht van de huisjesmelkers, we waren provo’s, hippies, krakers. Alles stond op z’n kop. We hoopten op een omwenteling die de macht van het grote geld en de meedogenloosheid van de oorlogszuchtigen, de onzichtbare zwarte hand van vernietiging en onderdrukking zou begraven onder het zand van de geschiedenis, de isolerende laag sediment die al zoveel voorbije, mislukte culturen had bedekt.

Maar het is nog lang niet voorbij.
De veroorzakers van de beide wereldoorlogen, de koude oorlog en de polarisatie van de machtsblokken, hebben hun denkbeelden en methodes als erfenis aan hun nazaten doorgegeven.
Het betrekkelijke en wankele niveau van welvaart dat de burgers in (onze) delen van de wereld mogen genieten, voor zolang het duurt, heeft tot doel hen in voortdurende angst te houden het zomaar te kunnen verliezen. Door met pensioenen te manipuleren. Door financiële crisissen te orkestreren. Door vluchtelingenstromen. Door de bevolking met allerlei schijnproblemen op te zadelen.

Maar vooral door middel van het grootse, schijnbaar onschuldige, schijnbaar objectieve, schijnbaar oprechte, apparaat van de officiële nieuwsverspreiders, die de correcte overtuigingen in de hoofden van de wereldbevolking (moeten) zaaien, die de interpretatie van de gebeurtenissen verzorgen en die de stemming van de bevolking zodanig (moeten) beïnvloeden dat de werkelijke schurken achter de schermen nooit zichtbaar zullen worden.

Zou het nieuwe medium van Internet het vlies kunnen doorbreken?

Schrijver: Ton Hettema, 25 februari 2017


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 6 stemmen 179



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Nemo
Datum:
26 juni 2019
Hier wordt verbaal (met) scherp geschoten en ieder schot is raak!
Heel graag gelezen, Ton.
Naam:
Karel Jong
Datum:
25 februari 2017
Sowieso positief, dat Hettema deze rit de overdadige beelden en vergelijkingen en mooischrijverij achterwege heeft gelaten. Voor een column is een meer 'kale' aanpak vaak beter. De boodschap en eventuele informatie komen dan eerder en scherper binnen bij de lezer. Al blijft dat mijn persoonlijke smaak.

Zo behoef je dan niet eerst door een rijstebrij van kennis en begrippen heen. Bovendien geldt, dat encyclopedische kennis en het hanteren van begrippen die lezers via een woordenboek mogen opzoeken, niet altijd hetzelfde is als goed, helder en creatief schrijven. Sterker nog, soms lijkt bombastisch taalgebruik gewoon onmacht.
Naam:
An Terlouw
Datum:
25 februari 2017
Ton, een TOP column, die ik maar wat graag live zou willen laten horen, maar WEL met toestemming van de schrijver! Terwijl ik zat te lezen, overviel me het gevoel van: het gezeur over de aanstaande verkiezingen, die ook ik weg zap ( mits ik de AB in de buurt heb) ineens : we vallen terug in de pop-art tijd, alles zwart-wit. Net als nu. Godzijdank nog geen lijken, maar wie weet: zitten die nog in de kast?
Naam:
Günter Schulz
Datum:
25 februari 2017
Email:
agschulzziggo.nl
Een goede en strak geordende column (zo ervaar ik dit met mijn niet zo hoog ontwikkeld intellect), met een goed overzichtelijk beschreven tijdsperiode. Gezien mijn leeftijd wordt daardoor bijna alles in mijn herinnering wakker. Door het ontbreken van de soms voor mij moeilijke termen graag en zonder verklarend hulpmiddel gelezen, Ton.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)