Songfestival
Heb mij weer even verdiept in de wereld van het songfestival. Dat moet je bijhouden anders raak je de draad kwijt.
Ooit werden wij verblijd met de diepzinnige teksten van Pierre Kartner en de zo mogelijk nog diepzinniger uitvoering ervan door ene Sienneke.
Het jaar daarna mocht de wandelende kerstverlichting onder de naam Toppers een poging wagen.
Allemaal zonder succes en pas de laatste jaren zitten wij weer in de prijzen.
En nu is O’G3NE aan de beurt. O’G3NE is een meidengroepje bestaande uit drie zingende zussen. Persoonlijk vind ik één zangeres wel genoeg, maar oké, als je er drie voor de prijs van één krijgt, ga je niet moeilijk doen.
Van wie ik vooral altijd zo genieten kan is Jan Smit die het zaakje op geheel eigen wijze aan elkaar autocuet.
Mooi, zoals hij foutloos de nummers van de kandidaten aankondigt. Niemand kan zo mooi iets van een autocue aflezen als Jan Smit. Het lijkt of hij volledig opgaat in de autocue. Alsof hij er één mee is. Sterker nog, hij praat tegen dat ding.
Jan kan trouwens ook heel goed zingen. Weinig mensen weten dat. Zoals hij foutloos liedjes met teksten, die uitsluitend uit het woord Pearle bestaan, kan zingen is maar weinig zangers gegeven, maar dat terzijde.
Het is overigens een publiek geheim dat een zwaar gesubsidieerd biologisch onderzoeksteam besloot om de ontdekking dat walvissen vooral liedjes van Jan Smit fluiten en daarna, massaal dood aan land spoelen, niet wereldkundig te maken.
Jan kan trouwens heel goed communiceren met dingen. Als je hem tegen een schuur hoort praten is dat bijna kunst.
Als Jan met een schuur praat, luistert heel Volendam altijd mee. Dan zit iedereen daar met een headset op zijn hoofd naar het geruis van een openstaande schuurdeur te luisteren.
Je ziet hier gewoon weer de goede invloed die Pearle op Jan heeft.
Hoe dan ook, klasse zoals hij omgaat met de autocue..Prachtig dat lijntje wat hij daarmee heeft. Ik zou het bijna abstract audiovisueel realisme willen noemen.
Dat doe ik niet, maar ik zou het best willen.
Wij moeten afwachten of O’G3NE. de finale haalt. Hun liedje bekt lekker, met een tekst die zelfs verder gaat dan het gebruikelijke éénlettergrepige songfestival gebrabbel dus ik houd mijn hart vast.
Na het zingen van songfestivalliedjes hoor ik dolgraag nog het commentaar van Eric van Tijn, de zelfbenoemde muziekkenner van Nederland. Ooit hoorde ik deze klassieker van Eric van Tijn: ‘jullie styling laat te wensen over. Zo gekleed, kom je niet over op een songfestival. Sorry hoor.’
Tranen in mijn ogen toen ik dat hoorde.
Maar je accepteert het.
Je moet wel.
Geplaatst in de categorie: actualiteit