Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

GOEDEMORGEN

Goedemorgen!
Hoe gaat het met U?
Loopt het op rolletjes?

Ach, wat is het moeilijk om uit de clichés van de sociale formules te blijven.
Uit de klauwen van de taalbeer.
Het ene woord trekt als een magneet andere woorden aan. Zinnen. Alinea's. Hoofdstukken.

Nieuwe wegen banen, combinaties maken die fris zijn en nieuwe energie genereren is een kunst, een dans, een ontsnappingsballet waarbij je alle zeilen moet bijzetten. Alle zielen moet wakkerschudden en op overlevingsmodus moet overschakelen.

Zeg je werkelijk wat je wilt zeggen?
Zegt wat je zegt werkelijk wat je bedoelt?
Heb je bedacht hoe wat je zegt door anderen kan worden misverstaan?
Kun je de taal gebruiken als een edelsmid, een meesterviolist, een kunstschilder?
Kun je de woorden van de taal vullen met betekenis? Met warmte? Met helderheid? Met diepgang? Met menselijkheid?
Lukt het je? Ben je je aan het bekwamen? Leer je nog nieuwe woorden om je palet van nieuwe, verfijndere tinten te voorzien?
Meng je de kleuren van de taal op zo'n vaardige manier dat er nieuwe inzichten kunnen opdoemen? Nieuwe vergezichten?
Kun je het klank- en symboolgereedschap van de taal zo hanteren dat je naar believen alle niveaus en toepassingen ervan kunt inzetten?

Hou je zo van taal, van waarheid, van begrip, van communicatie, van helderheid en betekenis, van het vlechten van woordstrengen, dat je haar kunt manipuleren als een topvoetballer een bal?
Kun je het juiste woord op het juiste moment zo'n precieze impact geven dat het doel treft?
Zodat de juiste golven van energie terechtkomen op de plaats die in beweging gezet moest worden? Effectief en efficiënt?

Is het niet zo dat de magische werking van het fenomeen taal uiteindelijk een kracht blijkt te zijn die in staat is om de overdracht van energie te bewerkstelligen tussen de wereld van de geest en die van de materie?
Om de kloof te overbruggen tussen, de transformatie te veroorzaken van, de ongrijpbare, etherische, elektromagnetische wereld van ideeën, denkbeelden, door vuurwezens bewoonde sferen.. van die domeinen van wervelende fantomen naar de andere wereld van de materiële werkelijkheid?

Ja, ik snap en weet dat het af en toe lastige zinnen kunnen zijn, maar zijn we soms niet te gemakzuchtig en geestelijk lui? Dat we ergens van binnen, in die interne schommelstoel gezeten, vinden dat we alles wat we lezen onmiddellijk zouden moeten kunnen begrijpen? Is dat niet een ontzettend arrogante houding?

Die zegt: als ik het niet meteen snap, dan is het vast of onzin, of niet de moeite waard?

Ik kijk naar de kater Alex, die rustig de tijd neemt om hier, half over mijn schrijfschrift gelegen, zijn vacht voor de zoveelste keer vandaag grondig schoon te likken. Elk plekje controleren.

Zo zouden wij mensen toch met taal kunnen omgaan? Zowel bij het schrijven, het lezen, het spreken, het luisteren, het overwegen..
Het is toch belangrijk?
Om de finesses van het leven te begrijpen?
Om jezelf en anderen te leren kennen?
Uit te vinden waar het allemaal om draait?
Via dat fantastische, onbegrepen rijke, wendbare, kneedbare, schone, gereedschap van de taal?
Dat is toch magistraal?

Schrijver: Ton Hettema, 16 juni 2018


Geplaatst in de categorie: taal

3.0 met 6 stemmen 153



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
19 juni 2018
In de afgelopen week ben ik op drie verschillende plaatsen geweest waar ik de lokale taal niet beheers, m.a.w. ik snapte geen klap van het gesprokene. Dat is een ervaring die nederig stemt en tegelijk heel nieuwsgierig; nieuwsgierig naar de specifieke klank- en schrift-afspraken die mensen hebben gemaakt om met elkaar te leven. Dus ik snap het wel, die aandacht en zorg.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)